رحلت پیامبروشهادت امام حسن مجتبی(ع)

وفات جانگداز و مظلومانه اشرف مخلوقات خاتم الأنبیاء محمد بن عبدالله (ص) در ۲۸ صفر سال ۱۱ هجری در سن ۶۳ سالگی بوده است. رسول گرامی و اهل بیت وی، مظهر تامّ اسمای الهی و آیینه تمام نمای صفات جمال و جلال حقّ اند. آنان، پیشوایان بشر به سوی فضایل و ارزش‌های متعالی انسانی و الهی اند و آشنایی با ابعاد گوناگون شخصیت و زندگی این رهبران الهی، بهترین توشه سالکان راه حقیقت و پاکبازان طریقِ سعادت و کمال است.

۲۸ صفر همچنین سالروز شهادت سبط اکبر پیامبر، امام حسن مجتبی (ع)نیز هست که در روز‌های طوفانی صدر اسلام همچون بازویی پرتوان در کنار پدر بزرگوارش و نیز در دوران زمامداری کوتاه خودش از کیان اسلام و مسلمین دفاع کرد، ولی نیرنگ منافقان و دشمنان اسلام که لباس دوستی دین و امارت مسلمین را به دروغ بر تن کرده بودند، از کاسه زهرآگین دشمن خانگی بیرون آمد و دومین شهید امامت به جهان اسلام تقدیم شد.

به همین مناسبت متن ها ، اس ام اس ها و پیامک هایی را در این بسته خبری برای شما عزیزان آماده کرده‌ایم که می توانید به دوستان و آشنایان خود تسلیت بگویید.

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

باور کنید قامت حیدر خمیده است

رنگ از عذار حضرت زهرا پریده است

باور کنید بغض حسن مانده در گلو

خونِ دل حسین به صورت چکیده است

رحلت حضرت محمد (ص) تسلیت باد...

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

عــالـم امــروز پــر از مـاتــم و رنــج و مــحن اسـت
گـرد غـم بـر سـر هـر محـفل و هـر انـجمن اسـت
این چه شور است که بر پا شده در ارض وسـماء
این چه سوز است که در سینه هر مرد و زن است
بــانــگ و فـریــاد بــه گــوش آیـــد از افــلاک مـگـر
رحــلت خــــتم رســولان و عـــزای حـــسـن اسـت

صلی الله علیک یا رسول الله (ص)...

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

نه تـنها مــاتـم جان سوز پـرچـمدار تــوحـید اسـت
کـه هستـى شد سیه پـوش امام ممتحن امشب
گـهـى گـــــریـم ز. داغ جــــانــگداز حــضرت خــاتـم
گهى نالم چو نى درسوگ فرزندش حسن امشب

صلی الله علیک یا رسول الله (ص)...

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

 

وفات پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، بزرگترین مصیبت تاریخ دنیاست. بهترین مخلوق عالم امکان، از دنیا رفت تا دیگر موجودی، با چشم دنیوی، پیامبر و فرستاده‌ای از طرف خدا نتواند ببیند!...

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

در شب رحلت پیامبر اعظم (ص)، اشک غم می‌ریزیم و بی تاب می‌شویم. عروج آسمانی اش را تسلیت می‌گوییم....

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

رحلت پیامبر اعظم، معراج وصال اوست با حضرت دوست. رحلت جانسوزش را به عاشقان رسالتش تسلیت می‌گوییم....

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

فقدان رسولان، پشت اهالی ایمان را می‌شکند و عشق را داغدار می‌کند؛ رحلت رسول اعظم اسلام تسلیت باد!...

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

دلم به یاد تو امشب لبالب از شور است
تو کیستی که حریمت چو کعبه مشهور است؟
رحلت پیامبر اکرم (ص) بر تمام مسلمین جهان تسلیت باد...

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

روز عزای مسلمین است

در ناله جبریل امین است

مدینه شده غرق سوگ و ماتم

بهر مجتبی و نبی اکرم...

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

دخترم گریه‌ی تو پشت مرا می‌شکند

بیش از این گریه نکن قلب خدا می‌شکند

رحم کن بر دل خود آب شدی از گریه

بغض سر بسته از این حال و هوا می‌شکند

تا که نشکسته قدت راه برو در بر من

که پس از رفتن من دیده بلا می‌شکند...

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

سیاه پوش بیست و هشتمین روز صفر، شانه به شانه آسمان فشرده در ابر مدینه مى گریم....

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

دلم به یاد تو امشب لبالب از شور است

تو کیستی که حریمت چو کعبه مشهور است؟

رحلت پیامبر اکرم (ص) بر تمام مسلمین جهان تسلیت باد...

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

داغی اگر نبود که گریان نمی‌شدیم

لطفی اگر نبود مسلمان نمی‌شدیم

یا ایّها الرّسول بدون دعای تو

از پیروان عترت و قرآن نمی‌شدیم...

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می‌گریند. عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می‌سرایند. ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می‌نشینیم....

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

در سوگ نبی جهان پُر از ماتم شد

زین داغ گران قامت هستی خم شد

دیوار و در مدینه فریادزنان
‌
می‌گفت: دل فاطمه پُر از غم شد...

 

اس ام اس رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع)

 

ختم رُسُل به سوی جنان می‌کند سفر

جان جهانیان ز. جهان می‌کند سفر

ریزید خون ز. دیده که در آخر صفر

کز پیکر وجود، روان می‌کند سفر

رحلت نبی رحمت تسلیت باد...

خیرمقدم

بدینوسیله مقدم زائران اربعین حسینی رابه روستای بادجان خیرمقدم عرض

 می نمایئم.شهدشیرین زیارت گوارای وجودتان

کانون فرهنگی مذهبی یادیاران بادجان

اربعین 96

همایش سه ساله های حسینی96

عشقم حسین(ع)

هردم به انتظارنشستیم

روضه ی دیرراهب استادمحسن اسکندری

 

دریافت

سالروزشهادت امام محمدباقر(ع)

هفتم ماه ذی الحجه مصادف است با سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان ولایت حضرت امام محمد باقر (( علیه السلام )) ، شهادت این بزرگوار را به تمامی ارادتمندان خاندان اهل بیت عصمت و طهارت تسلیت می گوییم .

امام باقر علیه السلام :
«إِنَّما یُداقُّ اللّهُ الْعِبادَ فِى الْحِسابِ یَوْمَ الْقِیمَةِ عَلى قَدْرِ ما آتاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ فِى الدُّنْیا.»:
خداوند در روز قیامت در حساب بندگانش، به اندازه عقلى که در دنیا به آنها داده است، دقّت و باریک بینى مى کند.

 خلاصه ای از زندگی  پر برکت حضرت امام محمد باقر ( ع )
 نام مبارک امام پنجم محمد بود . لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است ،بدین جهت که : دریای دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت . القاب دیگری مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کرده اند که هریک باز گوینده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است .
کنیه امام " ابوجعفر " بود . مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی ( ع ) است . بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن ( ع ) و از سوی پدر به امام حسین ( ع ) می رسید . پدرش حضرت سیدالساجدین ، امام زین العابدین ، علی بن الحسین ( ع ) است .

تولد حضرت باقر ( ع ) در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57هجری در مدینه اتفاق افتاد . در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهداء کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک می شد .

دوران امامت امام محمد باقر ( ع ) از سال 95هجری که سال درگذشت امام زین العابدین ( ع ) است آغاز شد و تا سال 114ه . یعنی مدت 19سال و چند ماه ادامه داشته است .

در دوره امامت امام محمد باقر ( ع ) و فرزندش امام جعفر صادق ( ع ) مسائلی مانند انقراض امویان و بر سر کار آمدن عباسیان و پیدا شدن مشاجرات سیاسی و ظهور سرداران و مدعیانی مانند ابوسلمه خلال و ابومسلم خراسانی و دیگران مطرح است ، ترجمه کتابهای فلسفی و مجادلات کلامی در این دوره پیش می آید ، و عده ای از مشایخ صوفیه و زاهدان و قلندران وابسته به دستگاه خلافت پیدا می شوند . قاضیها و متکلمانی به دلخواه مقامات رسمی و صاحب قدرتان پدید می آیند و فقه و قضاء و عقاید و کلام و اخلاق را - بر طبق مصالح مراکز قدرت خلافت شرح و تفسیر می نماید ، و تعلیمات قرآنی - به ویژه مسأله امامت و ولایت را ، که پس از واقعه عاشورا و حماسه کربلا ، افکار بسیاری از حق طلبان را به حقانیت آل علی ( ع ) متوجه کرده بود ، و پرده از چهره زشت ستمکاران اموی و دین به دنیا فروشان برگرفته بود ، به انحراف می کشاندند و احادیث نبوی را در بوته فراموشی قرار می دادند . برخی نیز احادیثی به نفع دستگاه حاکم جعل کرده و یا مشغول جعل بودند و یا آنها را به سود ستمکاران غاصب خلافت دگرگون می نمودند .

اینها عواملی بود بسیار خطرناک که باید حافظان و نگهبانان دین در برابر آنها بایستند . بدین جهت امام محمد باقر ( ع ) و پس از وی امام جعفر صادق ( ع ) از موقعیت مساعد روزگار سیاسی ، برای نشر تعلیمات اصیل اسلامی و معارف حقه بهره جستند ، و دانشگاه تشیع و علوم اسلامی را پایه ریزی نمودند.

زیرا این امامان بزرگوار و بعد شاگردانشان وارثان و نگهبانان حقیقی تعلیمات پیامبر ( ص ) و ناموس و قانون عدالت بودند ، و می بایست به تربیت شاگردانی عالم و عامل و یارانی شایسته و فداکار دست یازند ، و فقه آل محمد ( ص ) را جمع و تدوین و تدریس کنند . به همین جهت محضر امام باقر ( ع ) مرکز علماء و دانشمندان و راویان حدیث و خطیبان و شاعران بنام بود . در مکتب تربیتی امام باقر ( ع ) علم و فضیلت به مردم آموخته می شد .
امام باقر ( ع ) دارای خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامی بود . سیرت و صورتش ستوده بود . پیوسته لباس تمیز و نو می پوشید . در کمال وقار و شکوه حرکت می فرمود .

از آن حضرت می پرسیدند : جدت لباس کهنه و کم ارزش می پوشید ، تو چرا لباس فاخر بر تن می کنی ؟ پاسخ می داد : مقتضای تقوای جدم و فرمانداری آن روز ، که محرومان و فقرا و تهیدستان زیاد بودند ، چنان بود . من اگر آن لباس بپوشم در این انقلاب افکار ، نمی توانم تعظیم شعائر دین کنم .

امام پنجم ( ع ) بسیار گشاده رو و با مؤمنان و دوستان خوش برخورد بود .
با همه اصحاب مصافحه می کرد و دیگران را نیز بدین کار تشویق می فرمود . در ضمن سخنانش می فرمود : مصافحه کردن کدورتهای درونی را از بین می برد و گناهان دو طرف - همچون برگ درختان در فصل خزان - می ریزد . امام باقر ( ع ) در صدقات و بخشش و آداب اسلامی مانند دستگیری از نیازمندان و تشییع جنازه مؤمنین و عیادت از بیماران و رعایت ادب و آداب و سنن دینی ، کمال مواظبت را داشت .

می خواست سنتهای جدش رسول الله ( ص ) را عملا در بین مردم زنده کند و مکارم اخلاقی را به مردم تعلیم نماید . در روزهای گرم برای رسیدگی به مزارع و نخلستانها بیرون می رفت ، و با کارگران و کشاورزان بیل می زد و زمین را برای کشت آماده می ساخت . آنچه از محصول کشاورزی - که با عرق جبین و کد یمین - به دست می آورد در راه خدا انفاق می فرمود .

بامداد که برای ادای نماز به مسجد جدش رسول الله ( ص ) می رفت ، پس از گزاردن فریضه ، مردم گرداگردش جمع می شدند و از انوار دانش و فضیلت او بهره مند می گشتند .
مدت بیست سال معاویه در شام و کارگزارانش در مرزهای دیگر اسلامی در واژگون جلوه دادن حقایق اسلامی - با زور و زر و تزویر و اجیر کردن عالمان خود فروخته - کوشش بسیار کردند .

 

ناچار حضرت سجاد ( ع ) و فرزند ارجمندش امام محمد باقر ( ع ) پس از واقعه جانگداز کربلا و ستمهای بی سابقه آل ابوسفیان ، که مردم به حقانیت اهل بیت عصمت ( ع ) توجه کردند ، در اصلاح عقاید مردم به ویژه در مسأله امامت و رهبری ، که تنها شایسته امام معصوم است ، سعی بلیغ کردند و معارف حقه اسلامی را - در جهات مختلف - به مردم تعلیم دادند تا کار نشر فقه و احکام اسلام به جایی رسید که فرزند گرامی آن امام ، حضرت امام جعفر صادق ( ع ) دانشگاهی با چهار هزار شاگرد پایه گذاری نمود ، و احادیث و تعلیمات اسلامی را در اکناف و اطراف جهان آن روز اسلام انتشار داد . امام سجاد ( ع ) با زبان دعا و مناجات و یادآوری از مظالم اموی و امر به معروف و نهی از منکر و امام باقر ( ع ) با تشکیل حلقه های درس ، زمینه این امر مهم را فراهم نمود و مسائل لازم دینی را برای مردم روشن فرمود . رسول اکرم اسلام ( ص ) در پرتو چشم واقع بین و با روشن بینی وحی الهی وظایفی را که فرزندان و اهل بیت گرامی اش در آینده انجام خواهند داد و نقشی را که در شناخت و شناساندن معارف حقه به عهده خواهند داشت ، ضمن احادیثی که از آن حضرت روایت شده ، تعیین فرموده است .

 

چنان که در این حدیث آمده است :
روزی جابر بن عبدالله انصاری که در آخر عمر دو چشم جهان بینش تاریک شده بود به محضر حضرت سجاد ( ع ) شرفیاب شد . صدای کودکی را شنید ، پرسید کیستی ؟ گفت من محمد بن علی بن الحسینم ، جابر گفت : نزدیک بیا ، سپس دست او را گرفت و بوسید و عرض کرد : روزی خدمت جدت رسول خدا ( ص ) بودم . فرمود : شاید زنده بمانی و محمد بن علی بن الحسین که یکی از اولاد من است ملاقات کنی . سلام من را به او برسان و بگو : خدا به تو نور حکمت دهد . علم و دین را نشر بده . امام پنجم هم به امر جدش قیام کرد و در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دینی و تعلیم حقایق قرآنی و احادیث نبوی ( ص ) پرداخت .

نام نامی آن حضرت با دهها و صدها حدیث و روایت و کلمات قصار و اندرزهایی همراه است ، که به ویژه در 19سال امامت برای ارشاد مستعدان و دانش اندوزان و شاگردان شایسته خود بیان فرموده است . بنا به روایاتی که نقل شده است ، در هیچ مکتب و محضری دانشمندان خاضعتر و خاشعتر از محضر محمد بن علی ( ع ) نبوده اند .

در زمان امیرالمؤمنین علی ( ع ) گوئیا ، مقام علم و ارزش دانش هنوز - چنان که باید - بر مردم روشن نبود ، گویا مسلمانان هنوز قدم از تنگنای حیات مادی بیرون ننهاده و از زلال دانش علوی جامی ننوشیده بودند ، و در کنار دریای بیکران وجود علی ( ع ) تشنه لب بودند و جز عده ای معدود قدر چونان گوهری را نمی دانستند . بی جهت نبود که مولای متقیان بارها می فرمود : سلونی قبل از تفقدونی "پیش از آنکه من را از دست بدهید از من بپرسید . " و بارها می گفت : من به راههای آسمان از راههای زمین آشناترم .

 

ولی کو آن گوهرشناسی که قدر گوهر وجود علی را بداند ؟ اما به تدریج ، به ویژه در زمان امام محمد باقر ( ع ) مردم کم کم لذت علوم اهل بیت و معارف اسلامی را درک می کردند ، و مانند تشنه لبی که سالها از لذات آب گوارا محروم مانده و یا قدر آن را ندانسته باشد ، زلال گوارای دانش امام باقر ( ع ) را دریافتند و تسلیم مقام علمی امام ( ع ) شدند ، و به قول یکی از مورخان : " مسلمانان در این هنگام از میدان جنگ و لشکر کشی متوجه فتح دروازه های علم و فرهنگ شدند " . امام باقر ( ع ) نیز چون زمینه قیام بالسیف ( قیام مسلحانه ) در آن زمان - به علت خفقان فراوان و کمبود حماسه آفرینان - فراهم نبود ، از این رو ، نشر معارف اسلام و فعالیت علمی را و هم مبارزه عقیدتی و معنوی با سازمان حکومت اموی را ، از این طریق مناسب تر می دید ، و چون حقوق اسلام هنوز یک دوره کامل و مفصل تدریس نشده بود ، به فعالیتهای ثمر بخش علمی در این زمینه پرداخت . اما بدین خاطر که نفس شخصیت امام و سیر تعلیمات او - در ابعاد و مرزهای مختلف - بر ضرر حکومت بود ، مورد اذیت و ایذاء دستگاه قرار می گرفت .

دستگاه خلافت آنجا که پای مصالح حکومتی پیش می آمد و احساس می کردند امام ( ع ) نقاب از چهره ظالمانه دستگاه برمی گیرد و خط صحیح را در شناخت " امام معصوم ( ع ) " و امامت که دنباله خط " رسالت " و بالاخره " حکومت الله " است تعلیم می دهد ، تکان می خوردند و دست به ایذاء و آزار و شکنجه امام ( ع ) می زدند و گاه به زجر و حبس و تبعید ...

برای شناخت این امر ، به بیان این واقعه که در تاریخ یاد شده است می پردازیم :
" در یکی از سالها که هشام بن عبدالملک ، خلیفه اموی ، به حج می آید ، جعفر بن محمد ، امام صادق ، در خدمت پدر خود ، امام محمد باقر ، نیز به حج می رفتند .

 

روزی در مکه ، حضرت صادق ، در مجمع عمومی سخنرانی می کند و در آن سخنرانی تأکید بر سر مسأله پیشوایی و امامت و اینکه پیشوایان بر حق و خلیفه های خدا در زمین ایشانند نه دیگران ، و اینکه سعادت اجتماعی و رستگاری در پیروی از ایشان است و بیعت با ایشان و ... نه دیگران . این سخنان که در بحبوحه قدرت هشام گفته می شود ، آن هم در مکه در موسم حج ، طنینی بزرگ می یابد و به گوش هشام می رسد. هشام در مکه جرأت نمی کند و به مصلحت خود نمی بیند که متعرض آنان شود . اما چون به دمشق می رسد ، مأمور به مدینه می فرستد و از فرماندار مدینه می خواهد که امام باقر ( ع ) و فرزندش را به دمشق روانه کند، و چنین می شود .

در محفلی که هشام برای توهین به امام ترتیب داده بود بر سر مقام رهبری و خلافت اسلامی با امام باقر ( ع ) سخن می گوید . امام باقر درباره رهبری رهبران بر حق و چگونگی اداره اجتماع اسلامی و اینکه رهبر یک اجتماع اسلامی باید چگونه باشد ، سخن می گوید.

 

اینها همه هشام را - که فاقد آن صفات بوده است و غاصب آن مقام - بیش از پیش ناراحت می کند . بعضی نوشته اند که : امام باقر را در دمشق به زندان افکند . و چون به او خبر می دهند که زندانیان دمشق مرید و معتقد به امام ( ع ) شده اند ، امام را رها می کند و به شتاب روانه مدینه می نماید . و پیکی سریع ، پیش از حرکت امام از دمشق ، می فرستد تا در آبادیها و شهرهای سر راه همه جا علیه آنان ( امام باقر و امام صادق - ع - ) تبلیغ کنند تا بدین گونه ، مردم با آنان تماس نگیرند و تحت تأثیر گفتار و رفتارشان واقع نشوند . با این وصف امام ( ع ) در این سفر ، از تماس با مردم - حتی مسیحیان - و روشن کردن آنان غفلت نمی ورزد.

حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زین العابدین ( ع ) زندگی کرد و در تمام این مدت به انجام دادن وظایف خطیر امامت ، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی ، تعلیم شاگردان ، رهبری اصحاب و مردم ، اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در میان خلق ، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم ، که تنها خلیفه راستین خدا و رسول ( ص ) در زمین است ، پرداخت و لحظه ای از این وظیفه غفلت نفرمود .

سرانجام در هفتم ذیحجه سال 114  هجری در سن 57 سالگی در مدینه با توطئه هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست . پیکر مقدسش را در قبرستان بقیع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند.

اندیشیدن

حدیث ناب

شعرولادت امام رضا(ع)

شعر قاسم صرافان

چون ماهیان برکه‌ام، بی‌تاب ماهم یا رضا !

از عاشقانِ «عاشقی با یک نگاهم» یا رضا !

من خوب می‌دانم بدم اما دوباره آمدم

خاکیِ راه مشهدم پس سر به راهم یا رضا !

به به! چه می‌آید به هم ترکیب ما، آخر بر آن

صحن سفید مرمرت، خالی سیاهم یا رضا !

وقت نظر بر گنبد و گلدسته‌های عرشیت

افتاده با عمامه‌ها از سر کلاهم یا رضا !

تو شرط مستی هستی و هستم ز نیشابوریان

در صحن جمهوری اگر «مشروطه‌خواه»م یا رضا !

مشروطه و مشروعه را دادم به دست عاقلان

در مجلس مستان تو با پادشاهم یا رضا !

یادم نمی‌آید یکی از دردهای بی حدم

شکر خدا پهلوی تو من روبراهم یا رضا !

از ماه زیباتر تویی، از نوح آقا تر تویی

با اینکه بدنامم ولی دادی پناهم یا رضا !

من در بهشتم پس قسم ساقی! به سقاخانه‌ات 

حتما کشیده دست تو خط بر گناهم یا رضا !

پیش ضریحت پیشتر خیر دو عالم خواستم

عمریست من شرمنده‌ی آن اشتباهم یا رضا !

یا ضامن آهو! بگو صیاد آزادم کند

تا صحن آزادی شبی باشد پناهم یا رضا !

از آب سقا خانه‌ات یک جرعه نوشیدم ببین

«رَستم از این بیت و غزل» من مست مستم یا رضا !

شعر مهدی رحیمی:

چشم در تاثیر زیبایی از ابرو کمتر است

مستی ابروی یار از گیسوی او کمتر است

اصل زیبایی ست این که پلک در بالای چشم

شک کند در صحن از امثال جارو کمتر است

یا به وقت بی خودی زائر به دور مرقدت

حس کند که از خودش هشتاد کیلو کمتر است

بارها در تنگ آغوش ضریحت دیده ام

فاصله بین من و روح من از مو کمتر است

با حساب دنیوی در این حرم سر خم نکن

چون بهای چار زانو از دو زانو کمتر است

بس که با نیت نخوردی زود باور می کنی

آب سقاخانه از یک مشت دارو کمتر است

از خودت بگذر به ترفندی که در این بارگاه

عارف بالله هم گاهی از آهو کمتر است

شعر وحید قاسمی:

گلدسته هایِ مرقدتان پایه هایِ عرش 

فانوس هایِ ساحل بی انتهایِ عرش

بر ساحت ضریح تو انس وملک دخیل 

آیینه کاری حرمت کار جبرئیل

زوار خاکی حرمت کبریایی اند 

سرگرم کاروکسب شریف گدایی اند

هرلحظه فطرس آمده پابوسیِ شما 

طفلی همیشه مانده پَرش زیردست وپا

لاهوتیان مقلد احکام عشق تان 

مِی خوارگان دائمیِ جام عشق تان

ای قبله ی نیاز سماواتیان رضا 

پیر مغانِ دیر خراباتیان رضا

صدها ستاره مست شراب نگاه تان 

بال فرشته هایِ سما فرش راه تان

پیغمبران ز محضرتان فیض می برند 

بهر کبوتران حرم دانه می خرند

روح الامین به لطف شما دل سپرده است 

او با کبوتران حرم دانه خورده است

امشب دخیل پنجره فولاد می شوم 

در بیستون عشق تو فرهاد می شوم

ای نورلایزال، بگو با دلم سخن 

شد بقعه ی مطهرتان کوه طور من

شیرین دهن، حدیث تو طعم عسل دهد 

زیبا سخن،کلام تو عطر غزل دهد

آقا نگاهتان به گِلم روح داده است 

تاثیر ‌چشم هایِ شما فوق العاده است

من کافر نگاه اهورایی توام 

مجذوب طرز خنده ی زهرایی توام

دربین پیروان تو ملحدترین منم 

زندیقیِ رسیده به مرز یقین منم

تا بت پرست کعبه ی خال شما شدم 

زاهدترین خلیفه ی ملک خدا شدم

از زیر قبه ی تو به معراج می روم 

دیوانه وار در پی حلاج می روم

قرآن مقام شامخ تان را ستوده است 

گنجینه ی حقایق خود را گشوده است

با گوشه چشمِ فاطمیِ خود چها کنی! 

سنگ سیاه قلبِ مرا ،کهربا کنی

من از پل صراط جزا پرت می شوم 

دستم اگر که روز قیامت رها کنی

آقا چه می شود که مرا در صف حساب 

از لابه لای آن همه آدم سوا کنی

آقا چه می شود که شوم مَحرم و شما 

من را برای دیدن زهرا صدا کنی

آقا سعادت دو جهان قسمتم شود 

یکبار اگر برای غلامت دعا کنی

شعر غلامرضا سازگار:

ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید

شب را در این بهشت الهی سحر کنید

با زائرین این حرم الله سر کنید

مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید

عید بزرگ شیعة آل پیمبر است

میلاد هشتمین حجج الله اکبر است

ای دل بگیر جان و به جانان نظاره کن

بر چهرة حقیقت ایمان نظاره کن

یک لحظه بر تمامی قرآن نظاره کن

در دست نجمه نجم فروزان نظاره کن

میلاد پارة تن زهرا و احمد است

شمس الشموس عالم آل محمد است

این مظهر جمال خداوند اکبر است

آیینة تمام نمای پیمبر است

خورشید نجمه یا مه افلاک پرور است

قرآن روی سینة موسی ابن جعفر است

بر خلق آسمان و زمین مقتداست این

جان رو نما دهید که روی خداست این

روشن هزار سینة سینا به نور او

چشم هزار موسی عمران به طور او

صف بسته اند خیل رسل در حضور او

دل بحر بی کرانه ای از شوق و شور او

ریزد برات عفو خدا از نظاره اش

دوزخ بهشت می شود از یک اشاره اش

هر قامتی که سرو لب جو نمی شود

هر صورتی که وجه هوالهو نمی شود

هر پادشه که ضامن آهو نمی شود

هر کس که نام اوست رضا، او نمی شود

در طوس پارة تن احمد بود یکی

آری رئوف آل محمد بود یکی

ای خلق خاک پای تو یا ثامن الحجج

جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج

قرآن پر از ثنای تو یا ثامن الحجج

ایمان بود ولای تو یا ثامن الحجج

دین را به جز ولای تو اصل و اصول نیست

تهلیل بی ولای تو هرگز قبول نیست

گردون هماره دور زند در طریق تو

خورشید خشت گوشة صحن عتیق تو

با آن همه کرامت و لطف دقیق تو

خود را شمرده اند گدایان رفیق تو

دستی که دست لطف خدا می شود تویی

شاهی که خود رفیق گدا می شود تویی

یکسان بود به وقت عطای تو خاص و عام

فرقی نمی کند به درت شاه یا غلام

سلطان ندیده ام ز گدا گیرد احترام

پیش از سلام زائر خود را کند سلام

پیوسته دست بر سر زوار می کشی

تو کیستی که ناز گنه کار می کشی

پاییز بوستان دل ما بهار توست

در شهر طوسی و همه عالم دیار توست

گل بوسة امام زمان بر مزار توست

شیعه به هر کجا که رود در کنار توست

چشم و چراغ و محفلم اینجاست یا رضا

هر جا سفر کنم دلم اینجاست یا رضا

شرمنده ام از این که بپرسند کیستم

از ذره کمترم نتوان گفت چیستم

در پرتو کرامت خورشید زیستم

روزی که نیستم به کنار تو نیستم

با یک دم تو صبحدم عید می شوم

در آفتاب صحن تو، توحید می شوم

گل از نسیم صبح بهشت تو بو گرفت

خورشید پیش روی تو از شرم رو گرفت

ماه از فروغ خشت طلایت وضو گرفت

بی آبرو ز خاک درت آبرو گرفت

من دور گندم کرم تو کبوترم

ردّم نکن که از همه بی آبروترم

ای نقش دیده و دل ما جای پای تو

روح الامین کبوتر صحن و سرای تو

مضمون بده که از تو بگویم برای تو

"میثم" کجا و گفتن مدح و ثنای تو

راهم بده که ذاکر ناقابل توام

انگار اینکه خاک ره دعبل توام

شعر یوسف رحیمی:

حس می‌کنم در مرقدت عطر دعا را

عطر توسل های در باران رها را

غرق اجابت می شود دست نیازش

هر کس که می خواند در این مرقد خدا را

ای مظهر رأفت برای تو چه سخت است

خالی ببینی دست محتاج و گدا را

آهم کبوتر می‌شود تا گنبد تو

می‌آورد فریادهای یا رضا را

آئینه های لطف تو تکثیر کردند

در چشمة دل اشک های بی صدا را

آقا کنار پنجره فولادت آخر

می‌گیرم از دستت برات کربلا را

ای زائران اینجا دخیل غم ببندید

بر آستانش ندبه‌ی «آقا بیا» را

پائین پای تو غباری می سراید

شعر کرامات نگاه کیمیا را

تصویردهه کرامت

آشنایی بادهه ی کرامت

آشنایی اجمالی با دهه کرامت

فاصله زمانی  یکم ذی القعده سالروز ولادت کریمه اهل بیت حضرت معصومه (سلام الله علیها)، تا یازدهم ذی القعده سالروز ولادت ثامن الائمه شمس الشموس عالم آل محمد(صل الله علیه و آله وسلم)حضرت امام رضا (علیه السلام) با عنوان دهه کرامت نامگذاری شده که جشن ها و آیین های شادباش و معنوی ملهم از آموزه های رضوی در سراسر ایران اسلامی و خارج از کشور به یمن قدوم موالید نورانی، برگزار می گردد.

برنامه ریزی، سیاستگذاری و  هماهنگی برنامه های مردمی جشنواره بین المللی امام رضا (علیه السلام) در دهه کرامت توسط شورای هماهنگی جشن های مردمی دهه کرامت صورت می گیرد. در حال حاضر بیش از 30 دستگاه، نهاد و تشکل های مردمی و فرهنگی عضویت دارند و با مسئولیت ستاد عالی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور عهده دار ساماندهی جشن های این ایام می باشند

در شورای هماهنگی بزرگداشت دهه کرامت 17 کارگروه تخصصی به شرح ذیل فعالیت دارد.

کارگروه های اقشار:

1-کارگروه توسعه جشن های مردمی رضوی

2-کارگروه صدا و سیما

3-کارگروه بازار و اصناف

4-کارگروه بانوان

5-کارگروه دانشگاهی

6-کارگروه دانش آموزی

7-کارگروه، سازمانها و دستگاههای دولتی

8-کارگروه بقاع متبرکه، امامزادگان، مساجد و مصلی ها

9-کارگروه تهران و کلانشهر

10-کارگروه مسیر جاده ولایت

11-کارگروه ورزش و جوانان

12-کارگروه روستایی و عشایری

13-کارگروه حوزه های علمیه

14-کارگروه بسیج مردمی و سازمانهای تابعه

15-کارگروه ارتباطات و اطلاع رسانی

16-کارگروه مهد کودک ها

17-کارگروه نیروهای مسلح

برای فعالیت های کیفی این دهه کارگروه محتوایی شورا با مسئولیت آستانه مقدس حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) شکل گرفته است.

جشن های دهه کرامت تنها در ایران اسلامی برگزار نمی شود بلکه در حال حاضر بسیاری از نقاط جهان میزبان برگزاری جشن های دهه کرامت هستند و سال به سال به شکوه و گستردگی برگزاری جشن های این ایام در سراسر جهان افزوده می شود.

در کنار تمام اقدامات کوچک و بزرگ که در این دهه در سراسر کشور شاهد آن می باشیم، مهمترین دستاورد این شورا فرهنگ سازی و ایجاد عزمی همگانی برای پاسداشت تعظیم شعائر الهی در بزرگداشت سالروز ولادت با سعادت حضرت امام رضا ( علیه السلام) _ سالروز ولادت حضرت معصومه( سلام الله علیها) و تکریم حضرت شاهچراغ( علیه السلام)  در کشور است به گونه ای که امروز نه تنها مردم ایران بلکه بسیاری از ارادتمندان و علاقمندان شمس الشموس در سراسر جهان این دهه را می شناسند و مناسبت های متبرک آن را گرامی می دارند.

اعضای شورای هماهنگی جشن های دهه کرامت به شرح ذیل می باشد

1. آستان قدس رضوی

2. آستان مقدس حضرت معصومه(س)

3. آستان مقدس حضرت شاه چراغ(ع)

4. ستاد عالی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور

5. وزارت کشور

6. بنیاد بین المللی فرهنگی هنری امام رضا(ع)

7. شورای سیاست گذاری ائمه جمعه

8. معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری

9. مرکز رسیدگی به امور مساجد

10. وزارت ورزش و جوانان کشور

11. سازمان بهزیستی کشور

12. جامعه انجمن های اسلامی بازار و اصناف

13. سازمان اوقاف و امور خیریه

14. سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران

15. سازمان تبلیغات اسلامی

16. وزارت آموزش و پرورش

17. مرکز مدیریت حوزه های علمیه کشور

18. دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم

19. نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها

20. سازمان صدا و سیما جمهوریه اسلامی

21. سازمان فرهنگ وارتباطات اسلامی

22. اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان

23. سازمان بسیج مستضعفین

24. سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری

25. نهاد کتابخانه های عمومی کشور

26. سازمان جوانان هلال احمر کشور

27. کمیته امداد امام خمینی(ره)

28. مجمع جهانی اهل بیت(ع)

29. معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران

30. مرکز فعالیت های دینی شهرداری

31. ستاد کل نیرو های مسلح کشور

 

اهداف شورای هماهنگی جشن های دهه کرامت

الف: ایجاد نشاط عمومی با الهام از آموزه های رضوی در تمامی سطوح جامعه با انگیزه ه و عواطف مذهبی و جهت بخشی به آن

ب: جلب مشارکت های مردمی در برگزاری هر چه با شکوه تر جشن های ایام میلاد امام هشتم(ع)، حضرت معصومه(س) و بزرگداشت شاه چراغ

ج: گسترش و افزایش شناخت معرفت عمومی نسبت به حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، حضرت معصومه و حضرت شاه چراغ

د: حمایت از فعالیت های علمی، تحقیقاتی، فرهنگی، ادبی و هنری پیرامون زندگی حضرت امام رضا(ع)، حضرت معصومه (س) و بزرگداشت حضرت شاه چراغ

هـ: تکریم و تجلیل از برترین ها مربوط به خدمت در این عرصه

و: گسترش نمادهای مربوط به الگو های معماری و شهر سازی

ز: عمومی، همگانی و فراگیر ساختن فرهنگ، سیره و گفتار حضرت علی بن موسی الرضا(ع) ، حضرت معصومه(س) و بزرگداشت شاه چراغ

ح: هماهنگی، جهت بخشی به فعالیت های مرتبط بانهاد ها و ارگان های علمی- فرهنگی

 

وظایف شورای هماهنگی جشن های دهه کرامت

1. شناسایی توان مندی های بالقوه و بالفعل دستگاها و نهاد ها با تاکید بر مشارکت جدی مردم و هماهنگی و برنامه ریزی برای بهره گیری از آن

2. تصویب سیاست ها و محورهای کلی جشن های دهه کرامت و ابلاغ آن

3. تصویت طرح های خاص مرتبط با موضوع جشن های دهه کرامت

4. حمایت از برگزاری کنگره ها، جشنواره ها، یادمان ها و فعالیت های مختلف علمی، فرهنگی، هنری و ادبی

5. مساعدت، همراهی و حمایت از هیات مذهبی، مساجد، اصناف، انجمن ها، موسسات، کانونها، بنیادها و تشکل های مردمی با هدف توسعه مشارکتها در فعالیتهای مردمی با محوریت اهداف شورای هماهنگی جشن های دهه کرامت

6. هماهنگی و برنامه ریزی جهت اطلاع رسانی و تبلیغات عمومی متناسب با ضرورت های ایام دهه کرامت

7. حمایت از تولید آثار و محصولات علمی، فرهنگی و هنری مختلف

8. فراهم آوردن زمینه های حمایت و مشارکت های عمومی متناسب با برنامه های دهه کرامت

9. پی‌گیری تشکیل ستادهای ویژه

10. پی‌گیری تشکیل کارگروههای تخصصی دستگاهای اجرایی

11. نظارت بر حسن اجرای برنامه ها

ولادت حضرت معصومه

*********************************

ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها و روز دختر
حضرت فاطمه معصومه (ع) در اوّلین روز ماه ذى القعده سال 173 هـ ق،  25 سال بعد از تولد حضرت امام رضا (ع) در شهر مدینه منوّره چشم به جهان گشود.

از میان فرزندان بزرگوار حضرت امام موسى بن جعفر(ع)، دو فرزند ایشان یعنى حضرت امام على بن موسى الرضا (ع) و حضرت فاطمه کبری (ع) ملقّب به معصومه، از ویژگی های خاص برخوردار بوده اند تا  ادامه دهنده خطّ امامت بعد از پدر باشند.

آن حضرت به همراه امام رضا (ع) هر دو در دامان پاک یک مادر بزرگوار به نام حضرت نجمه خاتون (س) که از مهاجران مغرب بود، رشد و پرورش یافته اند. این در حالى است که پدر بزرگوارشان پیوسته در زندان هارون الرشید بسر مى بردند و سرانجام در همان زندان، هنگامى که حضرت معصومه (س) در سن ده سالگى بود، به شهادت رسیدند و از آن زمان به بعد حضرت معصومه (س) تحت مراقبت برادرش امام رضا (ع) قرار گرفت.[1]

حضرت معصومه (س)، معصوم به معنایی که در مورد پیامبران و امامان به کار می رود نبوده، امّا ایشان دارای طهارت روح و کمالات معنوی بالایی بودند، به گونه ای که به زائرانش وعده بهشت داده شده است

اطلاق «معصومه» بر فاطمه دختر موسی بن جعفر (ع)
نام حضرت معصومه، فاطمه است. در کتاب های روایی و تاریخی نیز، از آن حضرت با عنوان فاطمه بنت موسى بن جعفر (ع) یاد شده است،[2] امّا صدها سال است که آن حضرت با این لقب مشهور هستند،[3] و این لقب نزد ایرانیان تبدیل به اسم برای ایشان شده است.
حضرت معصومه (س)، معصوم به معنایی که در مورد پیامبران و امامان به کار می رود[4] نبوده، امّا ایشان دارای طهارت روح و کمالات معنوی بالایی بودند، به گونه ای که به زائرانش وعده بهشت داده شده است.[5]

لازم به ذکر است که عصمت امر نسبی است. با توجه به روایاتی که در شأن و منزلت حضرت معصومه وارد شده است،[6] می توان مرتبه ای از عصمت – نه در حد ائمه- برای ایشان قائل شد. این مسئله در حق چنین بانویی بعید به نظر نمی رسد؛ چرا که این حد از عصمت به معنای دوری از گناه در زندگی عالمان بزرگ نیز فراوان مشاهده می شود.

ورود حضرت معصومه (س) به قم
در سال 2ظ ظ  هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه خود بیاورند راهى خراسان شدند.

حضرت معصومه یک سال بعد از هجرت تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو، در سال 201 هجری قمری، به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت، به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. در شهر ساوه عده اى از مخالفان اهل بیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه کاروان آنان را گرفته و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت (س) معصومه را نیز مسموم کردند.

عصمت امر نسبی است. با توجه به روایاتی که در شأن و منزلت حضرت معصومه وارد شده است،می توان مرتبه ای از عصمت – نه در حد ائمه- برای ایشان قائل شد. این مسئله در حق چنین بانویی بعید به نظر نمی رسد؛ چرا که این حد از عصمت به معنای دوری از گناه در زندگی عالمان بزرگ نیز فراوان مشاهده می شود

به هر حال، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س) بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود، قصد شهر قم را نمود. حدوداً در روز 23 ربیع الاول سال 2ظ 1 هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. و در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود در منزل «موسى بن خزرج» فرود آمدند و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر زندگى کرد. محل زندگی و عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» بود که هم اکنون محل زیارت ارادت مندان آن حضرت است.

شهادت امام صادق(ع)

نگاهی به نحوه شهادت

 

امام در سالهای آخر عمر خود شدیداً لاغر و ضعیف شده بود و به تعبیر یکی از افرادی که امام را درآن روزگار دیده بود از او چیزی نمانده بود جز سرش، کنایه ازاینکه بدن کاملاً فرسوده ونحیف شده بود. سراسرزندگیش به دشواری وسختی ورنج آفرینی گذشته بود. ودرسالهای آخر عمربر میزان محدودیت واحضار وتهدید او اضافه می شد که این خود بر خستگی ورنجش می افزود.

 

روزی منصور به وزیر دربارش « ربیع » گفت همین اکنون جعفربن محمد (امام صادق( علیه السلام)) رادراینجا حاضر کن .

 

ربیع فرمان منصور را اجرا کرد حضرت صادق( علیه السلام) را احضار نمود، منصور باکمال خشم و تندی به آنحضرت رو کرد وگفت:

« خدامرا بکشد اگر تو رانکشم آیا درمورد سلطنت من اشکال تراشی می کنی ؟»

 

امام: آنکس که چنین خبری به تو داده دروغگو است ...

ربیع میگوید: امام صادق( علیه السلام) رادیدم هنگام ورود لبهایش حرکت می کند، وقتی که کنارمنصور نشست، لبهایش حرکت می کرد ولحظه به لحظه ازخشم منصور کمتر می شد .

وقتی که امام صادق( علیه السلام) ازنزد منصور رفت، پشت سرامام رفتم وبه اوعرض کردم:

وقتی که شما وارد برمنصور شدید منصور نسبت به شما بسیار خشمگین بود ولی وقتی که نزد او آمدی ولبهای تو حرکت کرد خشم او کم شد شما لبهایتان را به چه چیز حرکت می دادی ؟

 

امام صادق( علیه السلام) فرمود : لبهایم رابه دعای جدم امام حسین ( علیه السلام) حرکت می دادم وآن دعا این است :

یا عُدَّتی عِندَ شِدَّتی وَیا غَوثِی عِندَ کُربَتی اَحرِسنِی بِعَینِکَ الَّتی لا تَنامُ وَاکَنِفنِی بِِرُکنِکَ الذَّی لایُرام

« ای نیرو بخش من هنگام دشواریهایم وای پناه من هنگام اندوهم به چشمت که نخوابد مرا حفظ کن ومرا درسایه رکن استوار وخلل ناپذیرت قراربده »

 

آتش کشیدن خانه امام صادق(علیه السلام)

مفضّل بن عمر می گوید: منصور دوانیقی برای فرماندار مکه ومدینه حسن بن زید پیام داد: خانه جعفر بن محمد ( امام صادق (ع) را بسوزان، اواین دستوررا اجرا کرد وخانه امام صادق( علیه السلام) را سوزانید که آتش آن تا به راهرو خانه سرایت کرد، امام صادق ( علیه السلام) آمد ومیان آتش گام برمی داشت ومی فرمود : اَنَا بنُ اَعراقِ الثَّری اَنا بنُ اِبراهِیمَ خَلیلِ اللهِ

« منم فرزند اسماعیل که فرزندانش مانند رگ وریشه دراطراف زمین پراکنده اند منم فرزند ابراهیم خلیل خدا( که آتش نمرود براو سرد وسلامت شد )»

 

برنامه قتل امام صادق (علیه السلام)

سرانجام منصور نتوانست پیشرفت امام را ببیند و عظمت او را تحمل نماید. طرح قتل او را از طریق مسموم کردن تهیه نمود.

 

این نکته راناگفته نگذاریم که بنی عباس درس مسموم کردن امامان رااز پیشوایان راستین خود، یعنی بنی امیه آموختند. معاویه بارها گفته بود خداوند ازعسل لشکریانی دارد و.. که غرض عسل مسموم بود که به خورد دشمنان خود میداد.

 

منصور توسط والی خود درمدینه امام را با انگور زهرآلود به شهادت رساند وبعد حیله گرانه به گریه وزاری وعزاداری او پرداخت.  اینکه درامر شهادت امام، منصور دست داشته جای شکی برای ما نیست، زیرا که خود بارها گفته بود که او چون استخوانی درگلویم گیر کرده است.

 

شاید منصور جداً وقلباً دوست نداشت امام رابکشد ولی چه می توان کرد که مقام است وسلطنت، پست است وموقعیت. مگر هرکسی میتواند ازآن بگذرد؟ امرشهادت او را توسط منصور، برخی چون ابوزهره انکار کرد ه اند، بدلیل ابراز تأسف منصور ازمرگ او  وهم گفته اند که این امر خلاف تحکیم پایه های حکومت او بود.  دیگران هم همین افکار راداشته اند  ویا برخی دیگر ازآن به تردید یاد کرده اند. ولی باتوجه به سابقه برخورد واحضار وتهدید منصور، وبا توجه به اعمال زمامداران پس از او معلوم می شود بنی عباس چون بنی امیه درخط امام کشی بودند وآنها شش تن ازامامان ما را مسموم کرده اند. آری او پس از قتل امام ابراز تأسف هم کرد وآن مصلحتی بود.

 

روضه حضرت رقیه(س)1395

حاج علی مهدوی نژاد(تهران)

همایش سه ساله ها1395

فقط خدا

متن شعرنوحه محرم

 

شعر نوحه و مداحی مخصوص محرم

 اللهم ارزقنا کربلا
روز و شب دارم دعا           آرزومه ای خدا        دیدن شیش گوشه ی کرببلا
همه رفتن کربلا              به دیار نینوا          اسم من از قلم افتاده خدا
من و این دیده ی تر        من و قلب پرشرر     من و یک عکس ضریح کربلا
       حرم اربابم حسین       صحن بین الحرمین      شده فکر و ذکر و خواب هر شبم
همه سوز و ساز من         اینه امتیاز من       که غلام و سینه چاک زینبم
میرسه تو هیئتا         به مشام جان ما      بوی دلنواز یاس از علقمه
بَه! که چه غوغا میشه    محشری بر پا میشه    شب جمعه کربلا با فاطمه
چی میشه روز جزا           به سپاس گریه ها          ما بشیم از همه آدما جدا
مست شاه نینوا            جای جنت خدا           ما بشیم ساکن کوی کربلا

امام حسین(ع)-ورودبه محرم
شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
دوباره هر شب من رنگ کربلا شده است
وزیده در همه جا عطر سیب حضرت عشق
قسم به ساحت گریه قسم به ساحت عشق
دوباره شوق حرم تا خدا دلم را برد
به عرش روشن کرب و بلا دلم را برد
دوباره ماه محرم، رسیده ماه عزا
غروب غربت جانکاه سیدالشهدا
صدا صدای قدیمی طبل و زنجیر است
فضا فضای صمیمی ولی چه دلگیر است
خروش ناله‌ی حیّ علی العزا در راه
دوباره قافله‌ی روضه های ثارالله
برات گریه دوباره به چشممان دادند
به ما حسینیه‌ی‌ گریه را نشان دادند
حسینیه است؟ نه، خیمه؟ نه، کربلا اینجاست
مزار خون خدا فی قلوب من والاست
محرم آمده آقا صدایمان کردی
برای عرض ارادت، جدایمان کردی
لیاقتی بده تا روضه خوان تو باشم
عنایتی که فقط در امان تو باشم  
بگیر دست مرا وقت خسته حالی ها
پری بده به دلم در شکسته بالی ها
مرا به غربت بی انتهای خود بردی
شبی که گوشه‌ی‌ صحن و سرای خود بردی
هنوز ندبه‌ی غم در رواق تو جاری است
هنوز داغ عطش بین باغ تو جاری است
صدای مرثیه‌ی آب آب می آید
صدای گریه‌ی‌ طفل رباب می آید
هنوز علقمه لب تشنه‌ی لب سقاست
هنوز چشم حرم در مصیبتش دریاست
امید اهل حرم می رود به قربانگاه
و یا به سوی منا می رود ذبیح الله
شکسته قلب حرم، یا مجیب می گوید
نگاه خسته ای أین الحبیب می گوید
از آسمان و زمین تیر و دشنه می بارد
ز هر کرانه فقط تیغ تشنه می بارد
صدای ناله‌ی أمن یجیب می آید
صدای روضه‌ی‌ شیب الخضیب می آید
خمیده خواهری انگار می رود از حال
گمان کنم که رسیده حوالی گودال
میان هلهله‌ی بی امان چه می بیند؟
میان نیزه و تیر و سنان چه می بیند؟
نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید
عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
گر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

از کجا بدانیم خداوند، گناهان ما را بخشیده است؟

 

خدای متعال راه اصلاح را به سوی انسان بازگذاشته، تا اگر به مسیر نابودی خویش رفته، بتواند آن را اصلاح کند و سعادت ابدی خویش را نجات دهد.

«قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم؛[زمر/۵۳] [بگو اى پیامبر]: اى بندگانم که با گناه و نافرمانى بر نفس خود اسراف کرده ‏اید، هرگز از رحمت خدا ناامید نشوید. البته خدا (به وسیله توبه و بازگشت) همه گناهان شما را خواهد بخشید که او خدایى بسیار آمرزنده و مهربان است».
آنچه باید به شدت از آن پرهیز کرد، ناامیدی از رحمت خدای متعال است. که این یاس و ناامیدی از مکر شیطان می باشد. شیطان قبل از ارتکاب گناه، با رحمت خدا انسان را وسوسه می کند، تا او را به گناه تشویق نموده و بعد از ارتکاب گناه، انسان را به یاس می کشاند و در جان او این گونه وسوسه می کند که خدا نخواهد بخشید!

در حالی که باید این وارونگی را اصلاح کرد. قبل از گناه همیشه باید در نزد خود متذکر شد، شاید با این گناه، به قعر دوزخ بیفتم! شاید هرگز فرصتی برای توبه به دست نیاورم!
و بعد از گناه باید به دامان خدا چنگ زد! و متضرعانه از او عذر خواست. ناامیدی مثل آن است که کسی در آب افتاده و علیرغم مهارت در شنا، به دلیل ترس از غرق، جان خود را تباه کند:
«لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ؛[یوسف/۸۷] از رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس مى‏شوند!»

خدای متعال،  بخشندگی را به اوج می رساند، تا آن جا که همان زشتی را به حسنه تبدیل می کند:
«إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً؛[فرقان/۷۰] مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل مى‏کند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است!»

بنابر این باید با امید به سمت توبه و اصلاح امور رفت. و بدانیم که ناامیدی خود از گناهان کبیره است. اما اینکه از کجا بدانیم خدای متعال گناه ما را بخشیده است، چیزی است که دسترسی به آن بسیار دشوار است.
در زمان رسول اکرم (ص) عده ای که مرتکب گناه شده بودند، برای طلب آمرزش از جامعه دور شده و آن قدر در طلب عذر، سعی نمودند که خدای متعال  بخشش آنان را اعلام نمود و از طریق رسول خود، این بخشش را به آنان خبر داد. شاید اگر ما نیز آنچنان در عذر خواهی جدی باشیم، خدای متعال به نحوی ما را از بخشش خود مطلع کند! اما تا زمانی که مطلع ننموده، ما تنها می توانیم در میانه خوف و رجا باقی بمانیم. امید به بخشش الهی داشته باشیم و خوف داشته باشیم که شاید هنوز بخشیده نشده ایم. و این دو در کنار هم (خوف و رجا) مانند دو بال ما را پرواز خواهند داد. امید مانع دست کشیدن از کار می شود و ترس، ما را از احساس عدم نیاز به کار می رهاند. گویی امید از جلو ما را به پیش می خواند و ترس از عقب ما را وادار به حرکت می کند
«وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ؛[توبه/۱۰۲]و گروهى دیگر، به گناهان خود اعتراف کردند و کار خوب و بد را به هم آمیختند امید مى‏رود که خداوند توبه آنها را بپذیرد به یقین، خداوند آمرزنده و مهربان است!»
بنابر این ما معمولا نمی توانیم به قطعی بودن بخشش پی ببریم. و تنها باید در میانه امید و ترس باقی بمانیم. و سعی کنیم در جدی بودن توبه خود بکوشیم و شرایط پذیرش آن را مهیا کنیم.

جوان سالم کیست

جوان سالم کیست؟

 

 

تعریف انسان سالم در مورد جوان سالم هم صدق می کند و برخی خصوصیات انسان سالم اتفاقا در این دوره بیشتر خود را نشان می دهد. از نظر سازمان بهداشت جهانی، انسان سالم انسانی است که در سه بعد جسمانی(بیولوژیک و فیزیولوژیک)، روانی و اجتماعی سلامت باشد و در جوان هم این خصوصیات بیشتر صدق می کند. به این ترتیب که در دوران جوانی سیستم و ارگان های مختلف بدن در اوج سلامت و کارایی هستند و از نظر بیولوژیک کسی سالم است که بیماری خاصی نداشته باشد، دارویی مصرف نکند و اهل ورزش باشد.

معمولا جوان سالم از نظر جسمانی را راحت می توان تشخیص داد و می توان فهمید سالم است ولی تشخیص سلامت او از نظر روانی و اجتماعی مشکل است. شخصی از نظر روانی و اجتماعی سالم است که توانایی برقراری ارتباط سازنده با اعضای خانواده و جامعه را داشته باشد، بتواند رابطه عاطفی صحیحی با دیگران برقرار کند و در شغل و تحصیل موفق باشد. از آن جا که جوانی دوره ای است که فرد در اوج کارایی قرار دارد و در آن باید تحصیل و کار کرده و زندگی مشترک تشکیل دهد، توجه به سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی در آن بسیار اهمیت دارد.

 

 

 

جوان لجباز

این موضوع به سلامت روان فرد برمی گردد. از آن جا که جوان دیگر در سنی است که می تواند نظرش را ابراز کند، ممکن است خودش را مرکز دنیا و حرف خودش را بالاتر از حرف دیگران بداند. او دیگر توانایی مخالفت با پدر و مادر را پیدا کرده و در برابر آن ها می ایستد؛ اما باید دید جوانی که لجبازی و مخالفت می کند، شخصیت سالمی دارد یا نه. زمانی می توانیم در مورد شخصیت، اختلال شخصیت و شخصیت سالم صحبت کنیم که شخص به ابتدای سن بلوغ و جوانی رسیده باشد. مثلا نمی توانیم در مورد نوجوان ۱۵ ۱۴ ساله بگوییم شخصیت سالمی دارد یا نه. به طور کلی، خصوصیات شخصیتی جوان است که ارتباط او را با دیگران شکل می دهد؛ خصوصیاتی مانند نوع ارتباطی که با دیگران دارد، میزان نزدیکی و دوری عاطفی با افراد، واکنشی که به نظرهای مخالف نشان می دهد یا نوع مخالفت خودش با دیگران، اعتماد به نفس و توانایی خوب گذراندن زندگی، قدرت تصمیم گیری، میزان مهارت های زندگی مثل مدیریت زمان، کنترل خشم، توانایی حل مساله و... اگر جوان شخصیت سالمی داشته باشد، قطعا در مواردی که اتفاق ناراحت کننده ای بیفتد، غمگین و اگر اتفاق خوبی بیفتد، شاد می شود و اگر موضوعی اضطراب آور رخ دهد، مضطرب خواهد شد ولی توانایی این را دارد که بتواند از پس این شرایط برآید و طبق عرف و شرایطی که در جامعه و خانواده اش حکمفرماست، اوضاع را کنترل کند؛ اما اگر دچار اختلال شخصیت باشد، از پس این کار برنمی آید.

با وجود این که متاسفانه امروزه جوانان دچار اختلال شخصیت مرزی، نمایشی یا ضداجتماعی را زیاد می بینم و مبتلایان به این اختلال ها خیلی بیشتر از جوانان دیگر با قوانین جامعه مخالفت می کنند، نکته مهم این است که هر لجبازی و هر جلوی پدر و مادر ایستادنی، اختلال محسوب نمی شود. جوان حق اظهارنظر جلوی پدر و مادرش را دارد و حق دارد مخالفت خود را ابراز کند ، اما باید بتواند ارتباط سازنده با آن ها داشته باشد؛ یعنی حد و حدود خودش را بداند و رعایت کند. مثلا بداند که احترام به بزرگ تر واجب است، اما احترام به پدر و مادر نباید باعث شود نظر خود را نگوید.

ما هم جوانی که بیش از حد احترام نگه دارد و حرف خودش را نزند و ابراز وجود و اظهارنظر نکند و هم جوانی که بدون در نظر گرفتن و درک شرایط و بدون اینکه ارتباط خوبی با پدر و مادر برقرار کند جلوی آن ها بایستد و بی احترامی و توهین کند، دچار اختلال می دانیم. از نظر علم روان پزشکی، لجبازی به معنای این است که فرد می خواهد اظهار وجود کند اما برخورد والدین و این که چقدر پذیرای نظر جوان باشند هم اهمیت دارد چون ما نمی دانیم پدر و مادر شخصیت سالمی دارند یا نه. این موضوع بسیار مهم است. ما همیشه می گوییم جوان ها با پدر و مادر بد برخورد می کنند، لجبازی می کنند، پرخاشگرند ولی اینکه والدین شخصیت سالمی دارند یا نه را در نظر نمی گیریم و جوان ها به این دلیل که جلوی پدر و مادر می ایستند، معمولا محکوم هستند. البته مشکلی که امروزه هم در کشور ما و هم خیلی کشورهای دیگر وجود دارد، اعتیاد است که می تواند در افزایش پرخاشگری و تشدید مشکلاتی که معمولا پدر و مادرها با فرزندان دارند، نقش داشته باشد. در جوان ها مقداری، مخالفت و این که تا حدی بخواهند ابراز وجود کنند، قابل قبول و اقتضای سن است و اگر والدین اجازه ابراز وجود و اظهارنظر به فرزند جوان شان بدهند، عملا به افزایش اعتماد به نفس او کمک ارزشمندی کرده اند.

والدین هم مقصرند

آن چه امروز در جامعه می بینیم، اعم از پرخاشگری ها، بی احترامی ها، حتی درگیری فیزیکی فرزند و والدین معمولا برمی گردد به نوع تربیت والدین. آنچه پدر و مادر کاشته اند، امروز درو می کنند. آن ها در دوره کودکی و نوجوانی همه خواسته های فرزند را اجابت کرده اند و کاملا فرزندسالاری در فضای زندگی حاکم بوده و او را پرتوقع بار آورده اند، غافل از این که وقتی سن بچه بالاتر می رود، توقعات او هم بیشتر می شود و چیزهایی می خواهد که یا پدر و مادر به دلیل مسایل مالی توانایی تهیه اش را ندارند و اعتقاد دارند تهیه اش ضرورتی ندارد یا آن را با معیارهای اخلاقی و خانوادگی خود مطابق نمی بینند.

این والدین خودشان جوان را این گونه بار آورده اند و خیلی از مهارت های لازم را به او آموزش نداده اند و حالا دارند آن چه فرزندشان را به آن عادت داده اند، از او می گیرند. جوان هم نمی تواند آن را بپذیرد و جلوی خود سد محکمی می بیند که او را از امکاناتی که می خواهد، محروم می کند. در چنین مواقعی واکنش او به دلیل این که فکر می کند از حق مسلمش محرومش کرده اند، خشم است که این خشم را می تواند به صورت پرخاشگری، گوشه گیری و لجبازی و... نشان دهد تا قدرت خود را به خانواده اش ثابت کند.

جوانان را نکوبید

متاسفانه امروز در جامعه جوان ها را می کوبند و مدام می گویند جوان های امروزی این مشکل را دارند یا دچار فلان مشکلات هستند؛ ولی نکته مهم این است که این جوان ها دست پرورده همین جامعه هستند که متشکل از پدر و مادرهاست. پس بزرگ ترها باید به جای انتقاد مداوم مسوولیت خود را به عنوان کسانی که در تربیت جوان ها تاثیرگذارند، بپذیرند. اگر این کار را انجام ندهند و بخواهند همه چیز را تقصیر جوان ها بیندازند، هیچ کاری پیش نمی رود و اوضاع هرگز بهبود نمی یابد.

شاید حالا این سوال برایتان پیش بیاید که اگر والدین هم مقصرند، چرا گاهی می بینیم از بین چند بچه یک پدر و مادر، فقط یکی از آن ها مشکل دارد؟ پاسخ این است؛ چیزی که در شکل گیری شخصیت یک فرد تاثیر دارد، اول ژنتیک، دوم اثر تربیتی پدر و مادر و سوم اثر جامعه و اتفاق هایی است که برای فرد می افتد. مثلا بارها شنیده ایم این ۲ برادر هر دو در یک مدرسه درس می خواندند چرا یکی دکتر شد و دیگری بی سواد؟ چون اتفاق های منحصر به فردی که برای هر شخص می افتد، در آینده او تاثیرگذار و مهم است. مثلا ممکن است در مدرسه، اتفاق خاصی برای یکی از آن برادرها افتاده باشد و برای دیگری نه؛ مثلا یکی دوستان خوبی داشته و دیگری نه. البته اتفاق های منحصربه فرد، فقط یکی از عوامل تاثیرگذار در شخصیت بچه بوده و نقش پدر و مادر و ژنتیک هم بسیار مهم است. خصوصیات ژنتیکی دست خود فرد نیست، اما پدر و مادر زمانی که می توانند، باید کاری انجام دهند و از دوران کودکی درست برخورد کنند.

 

صمیمیت، کلید طلایی ارتباط

نقش پدر و مادر در کنترل شرایط، هدایت و حل مشکلات بسیار مهم است. اگر ارتباط خوبی با فرزندشان داشته باشند، تعداد بچه هایشان زیاد نباشد و به همه بچه ها بتوانند رسیدگی کنند و اگر بلد باشند، می توانند به او کمک کنند. هیچ راهی برای تربیت و حل مسائل فرزند وجود ندارد غیر از این که بتوانیم با او صحبت کنیم و با او صمیمیتی همراه با اقتدار داشته باشیم. معنی صمیمیت این نیست که هر چه فرزند خواست بگوییم«چشم»، صمیمیت یعنی من حرفم را به بچه ام بزنم و او هم بتواند حرفش را به من بزند.

پدر و مادر باید از دور فرزندشان را هدایت کنند و مراقب باشند بیش از حد از مسیر خارج نشود و اگر از دوران کودکی او را به قانون مداری و احترام به بزرگ ترها تشویق کنند و خودشان هم به او احترام بگذارند، وقتی فرزندشان به سنین بالاتر می رسد و میل به استقلال و... پیدا می کند، کمی خودرأی می شود، ممکن است تا حدی از مسیر خارج شود و جلوی پدر و مادر بایستد و مخالفت کند ولی بی احترامی نمی کند و وقتی مدتی گذشت، آرام آرام به مسیر دلخواه پدر و مادر برمی گردد. این در مورد خانواده هایی صدق می کند که در آن والدین اجازه داشتن اعتمادبه نفس، استقلال و تصمیم گیری به فرزند خود داده اند و مجبورش نکرده اند حتما به راهی برود که آن ها می خواهند.

متاسفانه مشکل اینجاست که وقتی بچه ها به سنین بالاتر می رسند، کنار آمدن با آن ها سخت می شود، چون زمانی که والدین زورشان به بچه می رسیده و حرف شان روی او تاثیر داشته، گذشته و نتوانسته اند با او کنار بیایند و حالا هم که فرزند به سن جوانی رسیده، نمی توانند با زور حرف شان را به کرسی بنشانند و این کار را بدتر می کند. در دوران جوانی پدر و مادرها باید حتما از راه صمیمیت جلو بروند و از کسی که تا حدی روی جوان تاثیر و نفوذ دارد، استفاده کنند. حتی اشکالی ندارد اجازه دهند گاهی فرزندشان مسیری را که می خواهد، انتخاب کند، در حالی که مثلا خیلی از پدر و مادرها اصلا نمی پذیرند جوان راهی را که آن ها نمی پسندند، برود. البته منظور راه خلاف نیست، منظور انتخاب هایی مثل انتخاب رشته تحصیلی است. اگر فرزند دنبال کار خلاف نیست و مشکلی ایجاد نمی کند، باید اجازه داد به تصمیمی که گرفته عمل کند و والدین کمکش کنند و فقط به او بگویند اگر اشتباه کردی یا کمک خواستی، من هستم.

چه زمانی کمک متخصص ضروری است؟

البته تمام این بحث ها در مورد جوان سالم بود، جوانی که اختلال شخصیت ندارد، موادمخدر مصرف نمی کند و اختلال افسردگی یا دوقطبی و اضطرابی ندارد. اگر دچار این اختلال ها باشد، حتما در برخورد با او نیاز به کمک یک متخصص است. جوان نیاز به شغل، امکان، تحصیل، تشکیل خانواده و... دارد و به علت مشکلاتی که در تمام جوامع برای یافتن یک شغل ثابت و دائم وجود دارد، دچار نگرانی است و به کمک پدر و مادر نیاز دارد؛ ولی وقتی می بیند آن ها توانایی این کمک را ندارند یا دوست دارند اگر کمک کردند دربست هر چه آن ها می گویند بپذیرد و به راهی که می گویند برود، باعث تندی و پرخاشگری او می شود. خشم زمانی ایجاد می شود که کسی فکر کند حقش پایمال می شود و جوان چون دوست دارد حرف خود را پیش ببرد و متقابلا پدر و مادرش می خواهند حرف، حرف خودشان باشد، خشمگین می شود و براساس آن چه آموخته، واکنش نشان می دهد؛ این واکنش ممکن است افسردگی، عصبانیت یا حتی فحاشی و... باشد.

فقط جوان ها دچار اختلال نیستند

 

متاسفانه اختلال کنترل تکانه، امروز در جوان های ما بسیار شایع است و باعث می شود خیلی سریع و شدید عصبانی شوند. بعضی وقت ها تشخیص جوان سالم از جوان بیمار راحت نیست. خیلی از خانواده ها جوان سالم را نزد روان پزشک می برند و از او می خواهند درمانش کند و می گویند بیمار است ولی وقتی با او صحبت می کنیم، معلوم می شود بیمار نیست و اختلال ارتباطی بین والدین و فرزند وجود دارد و چون حرف هم را نمی فهمند، او را بیمار می پندارند. البته شیوع اختلال هایی مثل مصرف مواد مخدر، اختلال دوقطبی، اختلال کنترل تکانه و اختلال شخصیت و در دوره جوانی است و مصرف مواد مخدر این مشکلات را تشدید می کند. علاوه بر این نگرانی ها در مورد شغل، تحصیل و تشکیل خانواده هم به آنها دامن می زند در این موارد حتما به کمک گرفتن از متخصص نیاز است.

ویژگی های یک هیئت خوب

وقتی یک جوان با اراده خودش، به خاطر عشق و علاقه به امامش و با هدف الگوگیری از این محافل پا به هیئت می گذارد آیا این بهترین زمان برای هدایت گری او از طریق یک سخنران یا سردسته یک هیئت کاردان نیست ؟ آیا فرصتی از این بهتر برای تبلیغ دین پیدا می شود ؟ مگر امام نفرمودند “محرم و صفر است که اسلام را زنده نگاه داشته است”؟

هیئت چیست؟

 قبل از آنکه بخواهیم سر صحبت را باز کنیم خوب است بدانیم هیئت عزاداری چیست. هیئت عبارت است از گروهی از افراد متدین، که برای ارتقای سطح معنوی جامعه در مناسبات مختلف در طول سال فعالیت کرده و سعی در ادای دِینی که از جانب مکتب وحی بر گردن آنهاست می‏نمایند و با عزاداری و برگزاری مراسمات معنوی با شکوه، این دِین را از گردن خود برمی‏دارند. ولی اینکه آیا امروزه نیز همانند دوران اولیه انقلاب و حتی قبل از انقلاب هیئت ها چنین هدفی را دنبال می‏کنند یا نه، جای بحث و گفتگو دارد .

در سال های نه چندان دور مردم جامعه برای سردسته هیئات عزاداری امام حسین (ع) حرمت خاصی قائل بوده و به هیچ وجه کاری که باعث لطمه به حرمت و مقام این پایگاه امن معنوی شود، انجام نمی‏دادند. چرا که معتقد بودند خواستگاه هیئت سرشار از عشق و ارادت یک شیعه است. و در این محافل امن است که بسیاری از جوانان و حتی جاهلان راه مسقیم را پیدا می‏کنند و از طریق شنیدن سخنرانی های پر محتوا از سوی افراد فرهیخته و دانشمند و کارشناس است که نور صراط مستقیم به دل آنان راه پیدا می‏کند اما، متأسفانه در یکی دو دهه اخیر هیئت های عزاداری و کلاٌ طرز عزاداری ها و محافل مربوط به آنها چه در مساجد و حسینیه ها و چه در تکایا دچار آسیب هایی شده است.

سخنران و موضوعات مورد بحث آن از مؤلفه های تأثیرگزار

از جمله مؤلفه هایی که می‏تواند تا حد زیادی در روند کیفی هیئت و محافل عزاداری موثر واقع شود عبارتند از افرادی که به عنوان بزرگان هیئت انتخاب می شوند، سخنرانانی که برای این هیئت ها انتخاب می شوند و میزان سواد آنها و یا موضوعاتی که برای سخنرانی در این شبها استفاده می‏کنند و یا عدم توانایی ایشان در جذب مخاطب حتی اگر از علم بالایی برخوردار باشند یا حتی متأسفانه در برخی از هیئت ها فقط به عزاداری و سینه زنی اکتفا کرده و این سنت دیرینه (سخنرانی مذهبی) را به دست فراموشی سپرده اند! و این در حالی است که اصل عزاداری به این سخنرانی ها و سخنرانان است و سینه زنی و راه اندازی دسته در مقام بعدی قرار دار دارد و با کمال تأسف باید گفت، وقتی جوانان ما این مراسمات را ضبط و پخش می‏کنند این سخنرانی ها را از آن حذف نموده و تنها مداحی ها و سینه زنی ها و حرکات نمادین را نقطه توجه خود قرار می دهند! که هرچند خوب است و به گفته آیت الله مرعشی که می فرمودند سخنرانی که روضه نخواند به درد نمی خورد، ولی این سبک هم خود جای نگرانی دارد.

جتماً همه ما قبول داریم که حضور پیدا کردن در این محافل توسط جوانان ما آن هم در این فوران تبلیغاتی غرب بر علیه چنین محافلی و نیز تهاجمات فرهنگی (که همواره این موضوع را به جوان تلقین می نمایند که اینها خرافات است و شرکت کنندگان در این محافل عقب مانده و امل هستند)، امری قابل ستایش از سوی ایشان بوده و بسی جای امید دارد.

 

شب های محرم بهترین فرصت برای ارشاد جوانان

وقتی یک جوان با اراده خودش، به خاطر عشق و علاقه به امامش و با هدف الگوگیری از این محافل پا به هیئت می گذارد آیا این بهترین زمان برای هدایت گری او از طریق یک سخنران یا سردسته هیئت نیست ؟ آیا فرصتی از این بهتر برای تبلیغ دین پیدا می شود؟ مگر امام نفرمودند محرم و صفر است که اسلام را زنده نگاه داشته است؟ آیا کسانی که از این مسئله با بی خیالی رد می شوند و این فرصت ها را غنیمت نمی شمرند در روز قیامت سربلند خواهند بود؟ و…..

 

خصوصیات یک سخنران در هیئت :

 با  اندکی دقت و بررسی می توان به این موضوع پی برد که اگر جوانان ما، واقعاً از سخنران وسخنرانی بیزار بودند چرا بر سر سخنرانی خطیبانِ شیرین سخنِ معروفی چون حاج آقایان انصاریان، فاطمی نیا، صدیقی، طهرانی، نقوی، قرائتی و پناهیان و دکتر رفیعی و… اینچنین با ذوق و شوق و سراپاگوش می‏نشینند و یادداشت برداری می‏کنند!؟ نمی گوییم همه سخنرانان اینگونه باشند یا در همه محافل از این افراد استفاده شود (که البته امری محال است)، اما می شود طوری با جوان برخورد داشت و طوری مسائل را به او گوشزد کرد که با کمال میل بپذیرد. یک سخنران باید آنقدر غنی از اطلاعات  باشد که وقتی عده ای از جوانان تقاضای برگزاری مجلس پرسش و پاسخ دینی در چنین محافلی می‏کند با آغوش باز از آنها پذیرایی کرده و شبهاتی که در ذهن آنها پدیدار شده و بی جواب مانده را به خوبی پاسخ داده و آن ها را مجاب کند.

 

ارائه مطالب مستند و جلوگیری از ورود خرافه و بدعت در مداحی ها

از طرفی اگر یک سخنران یا مداح بدون توجه به سند یک روایت یا حدیث باعث رواج خرافاتی که در این زمینه وارد شده است بشود نه تنها باعث ترویج دین نشده است، بلکه خود عاملی از عوامل تهاجم فرهنگی بوده و آتش خشم خداوند و ائمه را شعله ور خواهد کرد، چراکه آنقدر مصائبی که بر سر ائمه اطهار وارد شده درد آور و غمناک هست که اگر بتواند با فکر و کمی کارشناسانه به شرح آن بپردازد به سادگی می‏تواند اشک مخاطب را به راه انداخته و آتش عشق و وفاداری به آنها را بیش از بیش شعله ور سازد  لذا رواج خرافات و داستان های ساختگی برای مرثیه ثرایی امریست بس سخیف که باید توسط سخنرانان و مداحان مورد بررسی و موشکافی قرار بگیرد.

 

سخنی با مسئولان هیئت ها:

اولین صحبت ما درباره خود ایشان است! باید آداب هیئت داری را بدانند و بزرگ و کوچک هیئت مشخص باشد و کارها بانظم پیگیری شود و این که وقتی کسی مسئولیت یک هیئت عزاداری را بر عهده می‏گیرد اول از همه به تزکیه خود بپردازد، رفتاری که او انجام می دهد توسط یک جوان و نوجوان که قصد ورود به هیئت را دارد سخت مورد بررسی قرار می گیرد! یک رئیس هیئت باید خود الگو باشد، پس انجام اعمال خلاف اخلاق از کلام و گفتار تا رفتار و عمل  از سوی یک رئیس هیئت می‏تواند تاثیر به سزایی در جذب یا دفع جوان به سوی آن داشته باشد، لذا چقدر خوب است هدف یک مسئول هیئت به انجام سینه زنی و تدارک شام و این موضوعات نمادین ختم نشده و علت و اصل ایجاد هیئت مورد توجه او باشد. چرا که اگر نقطه توجه یک هیئت تنها به این امور هر چند مهم ختم شده و معرفتی به معارف یک جوان اضافه نکند بسی جای تاسف دارد! یک مسئول هیات باید نهایت تلاشش را برای اصولی چون جذب جوان و نوجوان به سمت علوم و معارف اسلامی به کار بندد تا یک جوان به خاطر کسب معرفت و شناخت هر چه بیشتر ائمه پا در رکاب هیئت کند. که انتخاب سخنران مناسب و مداح عالم به روایاتِ مربوط به نوحه ائمه است که در کنار سینه زنی و عزادری که رکن اساسی و مهم است، می‏تواند تاثیر حضور در هیئت را برای مردم دوچندان کند، و عاقبت به خیری دنیا و آخرت را برای ایشان در پی داشته باشد.

 

راهکار چیست؟

صحبت های آقای “ابراهیم علیپور” از بنیانگذاران هیئت انصارالحسین و کارشناس امور اجتماعی و شورایار نمونه شهر تهران راه کارهای خوبی به مسئولان می دهد ایشان می گوید:” محرم صفر زمانی برای فرهنگ سازی و اصلاح اشتباهات است تا جوانان را هدایت کنیم. در همین هیئت ها باید به این جوانان درس زندگی دهیم. باید حداقل یک شورای تصمیم گیری متشکل از مسئولان هیئت های مذهبی در سطح هر استان داشته باشیم که اعضای آن می‏توانند از نخبگان و دلسوزان و افرادی که ذهن روشن دارند تشکیل شود.

 یکی از مشکلاتی که من احساس می‏کنم وجود دارد، این است که بعضی اشخاص در هیئت ها ذهن بسته‌ای دارند و متکی به تجربه خود هستند در حالی که باید شرایط امروزی را درک کنند. یکی از اقداماتی که حکومت اسلامی می‏تواند انجام دهد، مددگیری از سازمان ملی جوانان، وزارت فرهنگ و ارشاد و سازمان امور مساجد، در کارهای هیئت هاست.

در درجه اول باید تعاریف و چارچوب ها به درستی مشخص شود سپس نیازهای جامعه را در بحث کتب، فناوری و سایت های مختلف اینترنتی فراهم کنیم و بعد از آن فلسفه تعریفی هیات ها مشخص باشد. اینکه هیات عزاداری است یا هیئت تلاوت قرآن است. باید سازمانی با حضور مداحان باسابقه شکل بگیرد چه اشکالی دارد یکی از رشته های دانشگاهی مداحی باشد و استادان مداحی اساتید آن باشند تا شیوه های مداحی و منابع مذهبی مورد نیاز مداحان در آن تدریس شود؟ آیا الان آسیب هایی که دارد از سوی مداحان نابلد به دین وارد می شود مشخص نیست؟ پس نباید به این امور بی توجه بود و بی ساختار کار کرد”.

فضیلت روزجمعه

جمعه نام یکی از روزهای هفته است که در دوران جاهلیت آن را عروبه می‌نامیدند و می‌گویند نخستین کسی که آن را جمعه نامید، کعب بن لوی بن غالب ،‌ یکی از اجداد پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم، بود.
در میان ایام هفته، شب و روز جمعه فضیلت و برتری ویژه‌ای دارد. از حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده که روز جمعه سرور روزهاست، و بر روزهای عید قربان و عید فطر نیز برتری دارد. در ساعاتی از روز جمعه، بنده هر چیزی از خدا بخواهد، خداوند به وی عطا می‌کند.
تمامی ملائکه مقرب، آسمان، زمین، کوه و دشت و دریا و باد در این روز بیمناک‌اند که قیامت برپا گردد.
رسول خدا فرمود: بهترین روزی که خورشید بر آن می‌تابد روز جمعه است.
امام صادق علیه السلام نیز فرمود: در شب جمعه از گناهان اجتناب بورزید که گناه و عقاب در آن دو برابر است، چنانچه ثواب کار نیک نیز در آن دو چندان است.
و نیز فرمود:«صدقه دادن در روز جمعه دو چندان محسوب می‌گردد.»

در شب و روز جمعه ادعیه و. . . و اعمال خاصی همچون تلاوت دعای کمیل ، غسل روز جمعه و نماز جمعه وارد شده و ثواب فراوانی برای آن وعده داده شده؛ و نیز احیاء و شب زنده داری برای دعا و مناجات در شب جمعه توصیه شده است. دعا در شب و روز جمعه، عذاب را برطرف می‌کند و مستجاب می‌شود.

امام محمد باقر علیه السلام فرمود: در هر شب جمعه، از اول شب تا آخر آن، فرشته‌ای از سوی خداوند از عرش الهی ندا می‌کند:«آیا مؤمنی هست که پیش از طلوع صبح، برای آخرت و دنیای خود، توبه، روزی، شفای بیماری، و نجات از زندان مرا بخواند تا من دعای او را مستجاب، توبه‌اش را قبول، روزی‌اش را زیاد، بیماری و غم‌اش را برطرف، و ستم ستمگر را از او دفع کنم؟»

منابع :
مفاتیح الجنان، ‌المعارف و المعاریف ج 2 ص 613، دایره المعارف تشیع،‌ ج 7

حاج حسین هوشیار-ترکی

پیشاپیش مبارک

اعمال شب21رمضان

........................................

اعمال مخصوص شب بیست و یکم رمضان

فضیلتش زیادتر از شب نوزدهم است و باید اعمال آن شب را از غسل و احیاء و زیارت و نماز هفت قل هو الله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعاى جوشن کبیر و غیرها در این شب بعمل آورد و در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جد و جهد در عبادت در این شب و شب بیست و سوم و آنکه شب قدر یکى از این دو شب است (و در چند روایت است که: از معصوم سؤال کردند که معین فرمائید که شب قدر کدام یک از این دو شب است تعیین نکردند بلکه فرمودند ما أیسر لیلتین فیما تطلب یا آنکه فرمودند ما علیک أن تفعل خیرا فی لیلتین و نحو ذلک) و قال شیخنا الصدوق فیما أملى على المشایخ فی مجلس واحد من مذهب الإمامیة و من أحیا هاتین اللیلتین بمذاکرة العلم فهو أفضل.

اعمال مخصوص شب بیست و یکم رمضان

کفعمى از سید بن باقى نقل کرده که:

در شب بیست و یکم مى‏خوانى:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْسِمْ لِی حِلْما یَسُدُّ عَنِّی بَابَ الْجَهْلِ وَ هُدًى تَمُنُّ بِهِ عَلَیَّ مِنْ کُلِّ ضَلالَةٍ وَ غِنًى تَسُدُّ بِهِ عَنِّی بَابَ کُلِّ فَقْرٍ وَ قُوَّةً تَرُدُّ بِهَا عَنِّی کُلَّ ضَعْفٍ وَ عِزّا تُکْرِمُنِی بِهِ عَنْ کُلِّ ذُلٍّ وَ رِفْعَةً تَرْفَعُنِی بِهَا عَنْ کُلِّ ضَعَةٍ وَ أَمْنا تَرُدُّ بِهِ عَنِّی کُلَّ خَوْفٍ وَ عَافِیَةً تَسْتُرُنِی بِهَا عَنْ کُلِّ بَلاءٍ وَ عِلْما تَفْتَحُ لِی بِهِ کُلَّ یَقِینٍ وَ یَقِینا تُذْهِبُ بِهِ عَنِّی کُلَّ شَکٍّ وَ دُعَاءً تَبْسُطُ لِی بِهِ الْإِجَابَةَ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ السَّاعَةِ السَّاعَةِ السَّاعَةِ یَا کَرِیمُ وَ خَوْفا تَنْشُرُ [تُیَسِّرُ] لِی بِهِ کُلَّ رَحْمَةٍ وَ عِصْمَةً تَحُولُ بِهَا بَیْنِی وَ بَیْنَ الذُّنُوبِ حَتَّى أُفْلِحَ بِهَا عِنْدَ الْمَعْصُومِینَ عِنْدَکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
 (و روایت شده که: در شب بیست و یکم حماد بن عثمان بر حضرت صادق علیه السلام وارد شد حضرت سؤال کرد که غسل کرده‏اى عرض کرد بلى فدایت شوم پس حضرت حصیرى طلبید و حماد را نزدیک خود طلبید و مشغول نماز شد و پیوسته آن حضرت نماز خواند و حماد نیز خود را به آن حضرت چسبانیده بود و نماز مى‏خواند تا از نمازهاى خویش فارغ شدند پس آن حضرت دعا کرد و حماد آمین گفت تا صبح طلوع کرد آن جناب اذان و اقامه گفت و بعض از غلامان خود را طلبید و پیش ایستاد و نماز صبح خواند در رکعت اول حمد و قدر و در دوم حمد و توحید خواند و بعد از نماز مشغول به تسبیح و تحمید و تقدیس و ثناى بر خدا و صلوات بر پیغمبر صلى الله علیه و آله و دعا براى مؤمنین و مؤمنات و مسلمین و مسلمات شد پس سر به سجده نهاد و مقدار یک ساعت به جز نفس چیزى از آن جناب شنیده نشد پس از آن این دعا را خواند لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ تا آخر دعا که در اقبال است) (و شیخ کلینى روایت کرده که: حضرت باقر علیه السلام در شب بیست و یکم و بیست و سوم دعا مى‏خواند تا نیمه شب و بعد از آن شروع مى‏نمود به نماز خواندن) و بدان که در هر شب از شبهاى این دهه غسل مستحب است و روایت شده که حضرت رسول صلى الله علیه و آله در هر شب این دهه غسل میکرد و اعتکاف در این دهه مستحب است و فضیلت بسیار دارد و افضل اوقات اعتکاف است و روایت شده که مقابل دو حج و دو عمره است و کان رسول الله صلى الله علیه و آله إذا کان العشر الأواخر اعتکف فی المسجد و ضربت له قبة من شعر و شمر المیزر و طوى فراشه و بدان که در این شب در سنه چهلم واقع شد شهادت مولاى ما حضرت امیر المؤمنین علیه السلام و در این شب تجدید مى‏شود احزان آل محمد علیهم السلام و اشیاع ایشان و روایت شده که در آن شب مانند شب شهادت امام حسین علیه السلام برداشته نشد سنگى از روى زمین مگر آنکه در زیر آن خون تازه بود شیخ مفید فرموده که: در این شب صلوات بسیار بفرستد و سعى و کوشش کند در نفرین بر ظالمان آل محمد علیهم السلام و لعن بر قاتل امیر المؤمنین علیه السلام روز بیست و یکم روز قتل حضرت امیر المؤمنین علیه السلام و مناسب است زیارت آن جناب و کلمات حضرت خضر علیه السلام که بمنزله زیارت آن حضرت است در این روز.

فرق آزادی اسلامی وغربی

تفاوت آزادی غربی با آزادی اسلامی

 آزادی اسلامی و آزادی غربی، هم در منشأ و هم در نتایج کاملاً با هم متفاوت‎اند:

1. آزادی در غرب برخاسته از خواسته‎ها و تمایلات نفسانی انسان‎هاست. فلسفه‎ی آزادی آنها اصالت انسان و خواسته‎های اوست و در این دیدگاه الحادی، انسان باید آزاد باشد و هر چه خواست انجام دهد. در این نگرش، آزادی منهای خدا و دین، بُتی است مبتنی بر انسان‎پرستی و طلبکار بودن انسان از خدا، و لذا آزادی و خواست انسان، مقدّم بر دین، و ارزش آن فوق دین است؛ دین به عنوان یک امر سلیقه‎ای وقتی ارزش دارد که مزاحمتی با خواسته‎های فردی نداشته باشد. در این تلقّی، حکومت و قانون برخواست مردم استوار است، مردم هر قانون و حکومتی را خواستند انتخاب می‎کنند و وظیفه‎ی حکومت و قانون‎گذار تأمین و حفظ هر چه بیش‌تر این نوع آزادی است.

در اسلام، اساس و ریشه‎ی آزادی در جهان‎بینی توحیدی است. در مفهوم آزادی اسلامی، توحید و عبودیّت انحصاری خداوند، نهفته است. اسلام برای انسان‎ها شخصیّت و ارزش ذاتی قایل است و او را بنده‎ی هیچ کس غیر خدا نمی‎داند. هر کسی اسلام و مبانی آن را پذیرفت، انسان را آزاد می‎داند؛ آزادیی که هم در بُعد اخلاقی و هم در بعد حقوقی خود، ظهور پیدا می‏کند. آزادی دینی تکلیف‎مدار است؛ انسان باید تنها از خداوند اطاعت نموده، به احکام و دستورهای او عمل نماید و حکومت و نظامی را  بپذیرد که قانون و حاکمان آن از سوی خداوند تعیین شده باشند. آزادی اجتماعی و سیاسی مطلق، به این معنی که انسان‎ها هر چه خواستند انجام دهند و هر قانونی را به دلخواه وضع کنند، وجود ندارد. تکلیف‎گریزی، مسۆولیت‎ناپذیری و عدم قانونمندی، نشانه‎ی وحشی‎گری و جاهلیّت است؛ در اسلام، تمدن و مدنیّت به معنای پذیرفتن تکلیف و مسۆولیّت و قانون‎مداری است و آزادی دینی؛ یعنی رهایی انسان‏ها از قیدبندگی وحاکمیّت غیر خدا.

جوهره‎ی آزادی اسلام، رهایی از قید و بندهای نفسانی و اسارت بندگان، و آزادی غربی، عین اسارت و بندگی شیطان است

2. در جهان‎بینی اسلام، انسان موجودی با استعدادهای فراوان است که با سیر در مراتب روحی و معنوی، توانایی رشد و تکامل بی‎نهایت دارد و اگر خدا را بندگی و اطاعت نماید و تحت فرمان او باشد، کرامت و ارزش یافته، با فعلیّت یافتن استعدادهایش همه‎ی مسیرهای کمال برای او باز خواهد شد. تکالیف الهی در واقع برای رساندن انسان به حقّ اصیل خویش؛ یعنی همان کمال و سعادت جاودان است .در مقابل، نفی تکلیف، و آزادی از بندگی خدا، انسان را اسیر نفس و پیرو شیطان می‎سازد و او را در طبیعت محصور کرده، از سیر در طریق تعالی باز می‎دارد؛ پس جوهره‎ی آزادی اسلام، رهایی از قید و بندهای نفسانی و اسارت بندگان، و آزادی غربی، عین اسارت و بندگی شیطان است.

3. آزادی در اسلام موهبتی است که انسان با آن، راه سعادت خود را برمی‎گزیند. اسلام منادی آزادیی است که انسان‎ها را در مسیر انتخاب سعادت و کمال خود، با رفع موانع و ایجاد شرایط، آزاد گذاشته است. مکتب اسلام هم به دنبال رفع موانع درونی است و هم در صدد رفع موانع بیرونی. موانع بیرونی آزادی، حکومت‎های ناحق و قدرت‎های ظالم، و موانع درونی، حرص و طمع و تبعیت از شهوات است و هیچ عاملی مانند شهوت و هوی و هوس، انسان را برده نمی‎کند. اگر انسان اسیر هوای نفس شد، نه قادر است اعمال نیک و سعادت‎آور انجام دهد و نه از آنچه که موجب شقاوت است، پرهیز کند و این بدترین اسارت است. در عوض، کسی که در پرتو دین‎داری به آزادی درونی دست یافت، انجام کار نیک و ترک کار ناپسند برایش آسان است و این آزادی درونی به آزادی بیرونی خواهد انجامید. مکاتب غربی برای رفع موانع آزادی، تنها به عامل بیرونی، یعنی نفی حکومت‎های دیکتاتوری می‎پردازند و در مقابل، زمینه‎ی اسارت انسان‎ها را با دامن زدن به تمایلات و هوس‎ها و آزاد گذاشتن آنها فراهم نموده، راه بدبختی آنها را هموار می‎کنند و این مانع درونی، انسان را به ذلّت در برابر ابرقدرت‎های ظالم خواهد کشاند.

4. چون آزادی اجتماعی به سبک غربی هیچ‎گونه مبنا و دلیل منطقی ندارد، کسی به خاطر آن فداکاری و از خودگذشتگی نمی‎کند. ولی از آن‎جا که آزادی اسلامی یک امر الهی است اولاً، هر شخصی خود را موظّف می‎داند آن را همان‎گونه که خدا خواسته است بپذیرد و ثانیاً، دفاع و مبارزه برای حفاظت این ودیعه‎ی الهی را یک تکلیف و وظیفه‎ی دینی می‎داند.

5. اختلاف اساسی دیگر، در گستره‎ی قوانین و حد و مرز آزادی است. در عمل، هیچ جامعه‎ای دارای آزادی مطلق نیست و وجود قوانین برای اداره‎ی انسان‎ها امری ضروری است و هر قانونی در ذات خود، محدود کننده‎ی نوعی آزادی است.

در غرب، قانون تنها ناظر به مسائل اجتماعی است؛ یعنی تنظیم و اداره‎ی جامعه را  بر عهده  دارد؛ تا انسان‎ها در صحنه‎ی اجتماع بتوانند بدون برخورد و مزاحمت، به حدّاکثر خواسته‎های خود برسند و اگر کسی اسیر تمایلات و هوس‎های خود شود و سعادت و مصالح دنیوی و اخروی خود و دیگران را به خطر اندازد، مانعی ندارد. قوانین نه تنها برای محدود کردن این نوع آزادی وضع نشده، بلکه اساساً قانون‎گذار چنین حقّی را ندارد.

آزادی اسلامی یک امر الهی است اولاً، هر شخصی خود را موظّف می‎داند آن را همان‎گونه که خدا خواسته است بپذیرد و ثانیاً، دفاع و مبارزه برای حفاظت این ودیعه‎ی الهی را یک تکلیف و وظیفه‎ی دینی می‎داند

جامعه‎ای که هوی‎پرستی و پیروی از شیطان را آزاد بداند، جامعه‎ی مطلوب اسلام نیست و اسلام این را بردگی و اسارت انسان و مایه‎ی شقاوت او می‎داند نه آزادی؛ و از آنجا که اسلام خواهانِ سعادت و رستگاری انسان است، راه شقاوت او را تشریعاً بسته است. افراد حق ندارند منافع دنیوی و مصالح اخروی خود و دیگران را به خطر بیفکنند. بنابراین، قوانین اسلامی برای محدود کردن و جهت دادن به رفتار انسان‎ها، در راستای مصالح دنیوی و اخروی آنها وضع شده‎اند و به صورتی گسترده، رفتارهای اجتماعی و فردی را پوشش می‎دهند و نقض این قوانین، همانند نادیده گرفتن قوانین اخلاقی و فردی، در آخرت، بازخواست خواهد داشت.

 

دعوت به اجرای قوانین مخالف آزادی نیست

انسان نسبت به همنوعانش در مواردی که براساس هوای نفس وزورگویی از اوچیزی بخواهند آزاد است،اما نسبت به آنچه که مصالح ضروری اش اقتضا کند قطعاً دارای آزادی نیست؛وهرگونه فراخوانی به سوی اجرای سنن،چه از ناحیه قانون باشد،چه از ناحیه کسی باشد که اجرای قانون به دست اوست به هیچ وجه سلب آزادی مشروع محسوب نمی شود.

نتیجه: آزادی اسلامی در مقابل آزادی غربی، موهبتی است که بر اساس توحید و عبودیّت خدا بنا نهاده شده است و همراه با تکلیف و مسۆولیّت‎ پذیری، بر طرف‌ کننده‎ی موانع بیرونی و درونی و مسدود کننده‎ی راه شقاوت بوده، گشایشگر راه کمال و فعلیّت‎ بخش تمام استعدادهای انسانی است. در اسلام، بین زندگی دنیایی و سرنوشت اخروی انسان، پیوستگی تنگاتنگی وجود دارد و همه‎ی اعمال و رفتار او در سعادت حقیقی‎اش مۆثّر است.

مدافعان حرم=امنیت

مامدیون مدافعان حرم هستیم

اینجاسوریه

واینهاداعشی هستند

حالا آزادی رامعنی کنید

قیام خونین پانزده خرداد

روز قیام خونین

پانزدهم خرداد، نقطه عطفی است در تاریخ معاصر؛ یادگاری است از پیوند معنوی توده های عظیم مردم کشور ما؛ واکنشی است از احساس عمیق مذهبی ملّت ایران ؛ نمایشی است از به پا خاستن مردمی که می خواستند ظلم و ستم را از بُن بر کنند؛ تجسّمی است از تاریخ اسلام و درجه ای است برای سنجش فداکاری و از خودگذشتگی انسان هایی که به دنبال آرمان الهی حرکت می کنند.

پانزده خرداد، روز قیام خونین مردم جان بر کفی است که به نام اسلام و برای اسلام به میدان آمدند تا سلطه طاغوتیان را از کشورشان برچینند.

دستگیری امام خمینی رحمه الله

در سحرگاه پانزدهم خرداد سال 1342، دژخیمان رژیم ستم شاهی به خانه امام خمینی رحمه الله یورش بردند. آن ها امام را که سه روز پیش از آن، به مناسبت عاشورای حسینی در مدرسه فیضیه، در سخنان کوبنده ای، از جنایات شاه و اربابان آمریکایی و اسرائیلی او پرده برداشته بود، دستگیر و دور از چشم مردم، به زندانی در تهران منتقل کردند. هنوز چند ساعتی از این حادثه نگذشته بود که خیابان های شهر قم، زیر پای مردان و زنان انقلابی ـ که در اعتراض به رژیم شاه و حمایت از رهبرشان فریاد برآورده بودند ـ به لرزه در آمد. این صحنه، در آن روز در تهران و چند شهر دیگر نیز به وجود آمد و بدین ترتیب، مردم ایران با این قیام گسترده، نشان دادند که خواستار برقراری حکومت اسلامی و پایان دادن به رژیم ستم شاهی هستند.

قیام پانزدهم خرداد قم

پس از انتشار خبر دستگیری امام رحمه الله در پانزده خرداد 1342، بسیاری از مردم قم، به منزل ایشان رفتند و به اتفاق فرزندشان، حاج آقا مصطفی رحمه الله ، در حدود ساعت شش بامداد، به سمت حرم مطهر حضرت معصومه علیهاالسلام حرکت کردند. پس از مدتی، صحن مطهر و خیابان های اطراف، لبریز از جمعیّت شد که شعارِ «یا مرگ یا خمینی» را با هیجان شدیدی تکرار می کردند. در همان زمان، علما و مراجع وقت هم با صدور بیانیه هایی، خواستار آزادی فوری حضرت امام شدند. در حدود ساعت ده صبح، با ورود نیروهای مسلّح برای تقویت نیروهای شهربانی قم، تیراندازی و رگبار مسلسل ها شروع شد و تعداد زیادی از مردم زخمی شده یا به شهادت رسیدند. شدّت تیراندازی به حدّی بود که امکان انتقال زخمی ها و اجساد شهیدان نبود و این کشتار، تا ساعت پنج عصر ادامه یافت.

حمام خون در تهران

در پانزدهم خرداد 1342، مردم تهران هم چون سایر شهرها، در اعتراض به دستگیری امام خمینی رحمه الله به خیابان ها ریختند و قیام خونین خویش را آغاز کردند. سیل خروشان کشاورزان غیور و کفن پوش ورامین، دهقانان کَنْ و نیز مردم جماران به سوی تهران سرازیر شد. انبوه جمعیّتِ بازاری، بارفروش، دانشگاهی و اقشار مختلف مردم، با فریادهای رعدآسای «یا مرگ یا خمینی» و «مرگ بر شاه» تهران را به لرزه در آورد. شاه که در برابر قیام قهرآلود ملّت، تاج و تخت خود را در حال زوال می دید، با رگبار مسلسل به جنگ ملّت مظلوم رفت و تهران را در پانزدهم خرداد 1342، به کشتارگاه مخوف و حمام خون تبدیل ساخت.

راه پیمایی در سایر شهره

در روز پانزدهم خرداد 1342، در بیشتر شهرها، درگیری، راه پیمایی، برگزاری جلسات و نیز سخنرانی بر ضد رژیم و اعتراض به دستگیری امام صورت گرفت. در بعضی از شهرها مانند شیراز، تبریز و مشهد، اعتراض ها از شدّت و گستردگی بیشتری برخوردار بود که در اثر این حوادث، تعداد زیادی کشته، مجروح یا زندانی شدند.

تلاش رژیم برای تغییر واقعیت

قیام پانزدهم خرداد، جوششی از طرف مردم بود برای درهم کوبیدن رژیم سلطنت و گرچه به سرعت نتیجه قطعی نداد، آثار بسیار باقی گذاشت. از این رو، عوامل رژیم حاکم، به روش های گوناگون کوشیدند با استفاده از همه امکانات و از جمله رسانه های گروهی، جنبه اسلامی و مردمی را از آن بگیرند و جهت خارجی به آن داده، افکار عمومی را فریب دهند. بنابراین رژیم مدعی شد که عده ای از مردم، برای به دست آوردن پول، به تهاجم برضد دولت دست زده اند و گفتند که این پول ها را شخصی به نام «جمال عبدالناصر» فرستاده تا در ایران، توطئه های صورت گیرد. البته با همه این تلاش ها و ادعاهای پوچ و بی اساس، شعله قیام پانزدهم خرداد 1342، روز به روز روشن تر می گردید.

پانزدهم خرداد در مطبوعات جهان

پس از قیام پانزدهم خرداد 1342، مطبوعات خارجی به صورت های مختلف و با تیترهایی درشت، از این روز نام بردند. برای مثال روزنامه «دی ولت» در شماره 129 خود نوشت: «در تهران، صدها نفر کشته شده اند. دولت عَلَم، حکومت نظامی اعلام کرد. ارتش با تانک و مسلسل، بر ضد طرفداران رهبر مسلمانان، [امام] خمینی که علیه اصلاحات شاه دست به اعتراض زده اند، وارد عمل شد». یا روزنامه «الاهرام» در 16 خرداد نوشت: «دیروز تهران در آتشِ خشم شعله ور شد... این، شدیدترین تظاهرات ضد شاه بود و هنگامی آغاز شد که رهبر دینی، روح اللّه خمینی و یاوران او دستگیر گردیدند».

انعکاس نهضت پانزدهم خرداد

پس از واقعه پانزدهم خرداد 1342، با وجود سانسورهای شدید دستگاه شاه، خبرهای دستگیری امام خمینی رحمه الله و قیام 15 خرداد؛ در مدّت کوتاهی، نه تنها در سراسر کشور، که به فراتر از مرزها گسترش یافت و موجی از نفرت و خشم بر ضد شاه به راه افتاد. حوزه های علمیه نجف، کربلا و کاظمین، به حمایت از امام خمینی رحمه الله ، تلگراف هایی به سران کشورهای اسلامی و سازمان های بین المللی مخابره و کشتار پانزدهم خرداد رژیم را به شدّت محکوم کردند. تمام این جریان ها در حالی صورت می پذیرفت که در مطبوعات کشور هیچ خبری از حقایق و وقایع منعکس نمی شد.

اعتراض شخصیت ه

پس از واقعه خونین پانزدهم خرداد 1342 و کشتار مردم ایران، شخصیت های سیاسی و علمیِ نقاط مختلف جهان، با صدور اطلاعیه هایی، مراتب اعتراض خویش را اعلام می داشتند. از آن جمله می توان به اعلامیه اعتراض آمیز شیخ محمود شلتوت، مُفتی و رئیس دانشگاه الازهر مصر اشاره کرد که شش روز پس از قیام پانزدهم خرداد صادر شد. در این بیانیه، دستگیری علما و اهانت به ساحت مقدّس آنان، داغ ننگی بر پیشانی عالم انسانی معرفی گردیده است. وی طیّ تلگرافی، خطاب به شاه خواست از تجاوز به حریم روحانیت و علمای اسلام خودداری کند و هر چه زودتر، علمای بازداشت شده را آزاد سازد.

آزادی امام امّت

جنبش پانزده خرداد، اگر چه واکنش طبیعی مردم مسلمان در برابر مصوّبات خلاف اسلام رژیم و بازداشت امام خمینی رحمه الله بود، آزادی فوری ایشان را در بر نداشت. از این رو، اعتراض ها از همه نقاط ادامه داشت و سرانجام علمای طراز اوّل کشور، برای چاره جویی، در تهران اجتماع کردند. رژیم حاکم که از یک پانزده خرداد دیگر بیمناک بود، کوشید آن ها را پراکنده سازد و قدمی در راه خواست آن ها بر ندارد. از طرفی مراجع تقلید، اعلامیه ای صادر کردند مبنی بر این که امام خمینی رحمه الله مجتهد جامع الشرایط و مرجع تقلید است و براساس قانون، از محاکمه و تعرّض مصون است. سپس با انتشار این مطلب، رژیم خود به خود مجبور شد برای فرو نشاندن نارضایتی های عمومی، امام خمینی را در هیجدهم فروردین 1343 آزاد کند.

ندای ملکوتی امام

حادثه سترگ پانزده خرداد 1342، در اوج اصلاحات دروغین شاه خائن اتفاق افتاد؛ چرا که در آن زمان، اختناقی فراگیر بر ایران سایه افکنده بود. در این جوّ، ناگهان ندای ملکوتی امام از شهر مقدس قم بلند شد و با افشای نقشه خائنانه شاه، مردم را از آن چه در پشت پرده ها می گذشت، آگاه کرد.

آری، امام در ضمن بیدار کردن مردم، آنان را برای قیامی صد در صد اسلامی دعوت کرد و چارچوب قیام را به آنان نشان داد. از این رو در روز پانزده خرداد گروهی از متعهدان و مخلصان که خبر دستگیری امام را شنیدند، قیام خویش را آغاز نمودند و با شعارهای «لااله الا اللّه » و «یا مرگ یا خمینی» دیگران را از خواب غفلت بیدار و بنیان های انقلابی استوار را پایه ریزی کردند.

اسلامی بودن قیام پانزده خرداد

در قیام پانزدهم خرداد 1342، شعارهایی که از حنجره های دردمند ملّت ایران بلند می شد، صرفا اسلامی و مذهبی بود و به طور کلّی حرکت پانزده خرداد، به دلیل توهین به اسلام و رهبری اسلام که از هر طرف مورد هجوم قرار گرفته بود، بر پا شد. اگر این نهضت خداجویانه مردم در آن روز با آن وسعت به وجود نمی آمد، رژیم ستم شاهی جرأت بیشتری از خود نشان می داد و اساس اسلام را در کشورمان از بین می برد و اهداف اربابان آمریکایی خود را محقق می گرداند.

مردمی بودن نهضت پانزده خرداد

قیام پانزدهم خرداد 1342، قیامی کاملاً مردمی بود و تکیه گاهی جز مردم رنج دیده و مظلوم ایران نداشت. اصالت این قیام، در خروش عاشقانی بود که عارفانه در راه رضای معبود خویش، به ندای رهبر دل سوزشان پاسخ مثبت دادند و برای حمایت از آرمان های او، آماده شهادت و جان فشانی شدند. اینان، نه چهره های سیاسی محض بودند و نه مردمی که برای هواهای نفسانی و مادّی قیام کرده باشند، بلکه همین مردم پاک دلِ کوچه و بازار بودند که یک صدا و یک نوا بر ضد ظلم و خیانت رژیم ستم شاهی پهلوی به پاخاستند. به همین دلیل، رژیم شاه سخت به وحشت افتاد و چاره ای جز گلوله باران مردم ندید.

پایان افسانه جدایی دین از سیاست

قیام پانزده خرداد، به افسانه جدایی دین از سیاست که بیش از نیم قرن، از سوی استعمارگران و رژیم های دست نشانده آنان تبلیغ و ترویج شده بود، پایان داد و جداناپذیری اسلام از سیاست را، برای همگان آشکار کرد و اسلام ناب محمّدی را از اسلام آمریکایی باز شناسانید. از آن پس، اسلام راستین که تا دیروز جایی در مجامع علمی و روشن فکری نداشت، در میان نسل تحصیل کرده و به ویژه دانشگاهیان راه یافت و گام به گام گسترش پیدا کرد و فعالیت های سیاسی بر پایه اسلام، به عنوان بزرگ ترین جریان سیاسی در ایران اوج گرفت و پیشرفت کرد و زمینه ساز انقلاب اسلامی شد.

آشکار شدن ماهیت شاه

در زمان سلطنت محمّدرضا پهلوی، دستگاه حکومت به وسیله حامیان آمریکایی خود، با شیوه ها و تاکتیک های پیچیده و حساب شده ای، به مبارزه با اسلام می پرداخت و شاه با تظاهر به اسلام و شعایر مذهبی، می کوشید به شکل مرموزی، توطئه اسلام زدایی پدر خویش را پی بگیرد. از این رو، تا پیش از قیام غرورآفرین پانزدهم خرداد 1342، بسیاری از عناصر و چهره های اسلامی دید مثبتی به شاه داشتند و او را «اسلام پناه» می پنداشتند، ولی ددمنشی و سفاکی نسبت به مردم مظلوم و تجاوز به حریم روحانیت در جریان واقعه پانزده خرداد، ماسکِ فریب و ریا را از چهره او برداشت و ماهیت ضددینی او را برای همگان آشکار ساخت.

پانزده خرداد در کلام امام خمینی رحمه الله

امام خمینی رحمه الله آن پیر فرزانه انقلاب، درباره روز پانزده خرداد 1342 چنین فرمودند: «روز پانزده خرداد، در عین حال که چون عاشورا، روز عزای عمومی ملّت مظلوم است، روز حماسه و تولد جدید اسلام و مسلمانان است. بزرگداشت روز حماسه آفرین 15 خرداد، بزرگداشت ارزش های انسانی در طول تاریخ است». ایشان در سخنانی دیگر فرمودند: «قیام پانزده خرداد، اسطوره قدرت ستم شاهی را در هم شکست و افسانه ها و افسون ها را باطل کرد. شهادت جوانان رشید و زنان و مردان در آن روز، سدّ عظیم قدرت شیطانی را از بنیان سست کرد. خون سلحشوران کوخ نشین، کاخ های ستم را در هم کوبید. ملّت عظیم الشأن با قیام و نثار خون فرزندان عزیز خویش، راه قیام را برای نسل های آینده گشود و ناشدنی ها را شدنی کرد».

گرمی بخش جان ها

قیام پانزده خرداد سال 1342، جرقّه ای آتش بار بر خرمن باروت جامعه خفقان گرفته و شب زده ایران افکند و زمینه جنب و جوش و شور و خروش ایثارگرانه و فداکارانه را فراهم کرد. ملّت ایران با الهام از راه و روند حماسه آفرینان پانزدهم خرداد، به عنوان اسوه های ایثار و شهادت، درس جانبازی، فداکاری و پایداری آموختند، روزهای شور و حماسه فراوانی پدید آوردند و نهضت اسلامی امام بر ضد طاغوت را تداوم بخشیدند. مبارزه پی گیر و مقاومت خستگی ناپذیر ملّت ایران، از سال 42 تا 57 که به انقلابی اسلامی کشیده شد، ریشه در قیام خونین پانزده خرداد داشت و برگرفته از جانبازی های زنان و مردان قهرمان آن روز تاریخی بود.

رحلت امام خمینی

محبوب دلها

اعمال مستحب ماه رمضان

اعمال مستحب ماه رمضان + فضایل آن

در بین ماه های سال قمری، ماه رمضان، از قداست و جایگاه ویژه ای برخوردار است چنانکه در دعای مخصوص آن می خوانیم:

«... و هذا شهر عظمته و کرمته و شرفته و فضلته علی الشهور...»

«و رمضان، ماهی است که او را عظمت و کرامت و شرافت، و فضیلت دادی، نسبت به ماه های دیگر.»

رسول خدا(ص) می فرماید:«اگر کسی در این ماه، یک آیه از قرآن، تلاوت کند، ثوابش مثل کسی است که در غیرماه رمضان، یک بار قرآن را ختم کرده باشد.»

حضرت علی(ع) از پیامبر خاتم(ص) نقل می فرماید:«هیچ مؤمنی نیست که ماه رمضان را، به حساب خدا، روزه بگیرد، مگر آن که خدای تبارک و تعالی، هفت

خصلت را برای او لازم گرداند، هرچه حرام در پیکرش باشد محو و ذوب گرداند. به رحمت خدای عزوجل نزدیک می شود. (با روزه خویش) خطای پدرش حضرت آدم

را می پوشاند. خداوند لحظات جان دادن را، برای او، آسان کند. از گرسنگی و تشنگی روز قیامت در امان است. خدای عزوجل از خوراکی های لذیذ بهشتی او را

نصیب دهد. و بالاخره خدای عزوجل، برائت و بیزاری از آتش دوزخ را به او عطا فرماید. (پرسش کننده در این حدیث مفصل، عالم یهودی بود) که عرض کرد راست

گفتی ای محمد.»

ماه رمضان از برترین ماهها در نزد خداوند است

به طور کلی احکام تکلیفی بر پنج قسم است. واجب، حرام، مستحب، مکروه و مباح.

مستحب به عملی گفته می شود که انجام آن خوب ولی لازم و ضروری نباشد و از ترک آن نهی نشده باشد.

اعمال مستحبی در ماه رمضان شامل ؛ 1 - دعا و استغفار در ماه رمضان. 2 - اعمال روزهای ماه رمضان. 3 - اعتکاف در ماه رمضان. 4 - تلاوت قرآن در ماه رمضان. 5 - افطاری و صدقه دادن در ماه رمضان.

اعمال مستحبی ماه رمضان و فضیلت آن

1- دعا و استغفار در ماه رمضان

الحدیث:

قال علی بن ابیطالب(ع):

»علیکم فی شهر رمضان بکثرة استغفار و الدعاء فاما الدعا فیدفع عنکم به البلاء و اما الاستغفار فتمحی به ذنوبکم.

ترجمه:بر شما باد در ماه رمضان به استغفار و دعای زیاد. اما دعاهای شما دافع بلا از شماست. و اما استغفارشما از بین برنده گناهان است.

توضیح:

از وظایف روزه داران در این ماه، دعا و درخواست‏حوایج از حضرت حق است که بنده احساس نیاز به پیشگاه بی نیاز کرده، و دستهای احتیاج خویش را به درگاه او دراز می‏کند.

 

2- روزهای ماه رمضان

الحدیث:

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله):

ایها الناس انه قد اقبل الیکم شهر الله بالبرکة و الرحمة و المغفرة، شهر هو عند الله افضل الشهور، و ایامه افضل الایام و لیالی افضل اللیالی و ساعاته افضل الساعات.

ترجمه:

ای مردم ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به شما رو کرده است، ماهی است که پیش خدا بهترین ماه است و روزهایش بهترین روزها و شبهایش بهترین شبها و ساعاتش بهترین ساعات.

 

3- اعتکاف در ماه رمضان

الحدیث:

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله):

اعتکاف عشر فی شهر رمضان تعدل حجتین و عمرتین.

ترجمه:اعتکاف در یک دهه از ماه مبارک رمضان برابر با ثواب دو حج و دو عمره است.

توضیح:

در ایام و لیالی مقدسه‏ای، طبق روایات رسیده از ائمه معصومین (علیهم السلام) مستحب است که هر مسلمانی در صورت امکان دهه آخر ماه مبارک رمضان را در مسجد معتکف شود، که پیامبر اکرم(ص) در تمامی عمرش چنین می‏کرد.

تلاوت قرآن در ماه رمضان از برترین اعمال است

4- تلاوت قرآن در ماه رمضان

بهترین اعمال در شبها و روزهای ماه مبارک رمضان، تلاوت قرآن است. اگر چه تلاوت قرآن در تمام اوقات ثواب دارد، ولی چون قرآن در ماه رمضان نازل شده است، از اجر و ثواب ویژه‏ای برخوردار است چنانچه وارد شده:

الحدیث:

قال ابو جعفر (علیه السلام):

لکل شی‏ء ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان

ترجمه:

برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن رمضان است.

بنا بر این امتیازات قرآن به اعتبار نزولش در ماه رمضان از ماههای دیگر بیشتر است.

الحدیث:

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله):

من تلافیه آیة من القرآن کان له مثل اجر من ختم القرآن فی غیره من الشهور.

ترجمه:

اگر کسی در این ماه یک آیه از قرآن تلاوت کند، ثوابش مثل کسی است که در غیر ماه رمضان یک ختم قرآن کرده است. 

5- افطاری و صدقه دادن در ماه رمضان

الحدیث:

قال الباقر (علیه السلام)

یا سدیر، هل تدری ای لیال هذه؟ فقال له نعم. جعلت فداک ان هذه لیالی شهر رمضان فما ذاک؟ فقال له اتقدر علی ان تعتق کل لیلة من هذه اللیالی عشر رقاب من ولد اسمعیل؟ فقال له سدیر بابی انت و امی لا یبلغ مالی ذاک، فما زال ینقص حتی بلغ به رقبة واحدة فی کل ذلک یقول:«لا اقدر علیه فقال له:افما تقدر ان تفطر فی کل لیلة رجلا مسلما؟ فقال له:بلی و عشرة فقال له (علیه السلام):

فذاک الذی اردت یا سدیر، ان افطارک اخاک المسلم یعدل عتق رقبة من ولد اسماعیل علیه السلام.

ترجمه:

ای سدیر! آیا می‏دانی چه شبهایی است این شبها؟ سدیر گفت:

بلی فدایت گردم این شبها شبهای ماه رمضان است، مگر این شبها چگونه است؟ امام (علیه السلام) فرمودند:آیا قدرت داری هر شب از این شبها ده بنده از فرزندان اسماعیل (ع) را آزاد کنی؟ پس سدیر عرض کرد:پدر و مادرم به فدایت، ثروتم کفاف نمی‏دهد، پس امام پیوسته تعداد بنده‏ها را کم کرد، تا رسید به یکی در تمام این ماه، سدیر گفت:قدرت ندارم پس امام(ع) به او فرمود:آیا قدرت نداری هر شب یک مسلمان روزه‏داری را افطار دهی؟ سدیر عرض کرد:بلی تا ده نفر را هم می‏توانم افطاری بدهم، پس امام به او فرمود:

ای سدیر همان است که اراده کردی یعنی با افطاری دادن ده روزه‏دار به ثواب عتق و آزاد کردن ده بنده از اولاد اسماعیل (ع) نایل می‏گردی.

انجام اعمال مستحبی در ماه رمضان از فضیلت بسیاری برخوردار است

توضیح:

خداوند انسان روزه‏دار را بر آنچه انفاق می‏کند در خوردنیها و آشامیدنیها محاسبه نمی‏کند ولی در این امر «اسراف‏» نشود.

الحدیث:

عن ابی عبد الله علیه السلام:

من تصدق فی شهر رمضان بصدقة صرف الله عنه سبعین نوعا من البلاء.

ترجمه:

هر کس در ماه رمضان صدقه‏ای بدهد خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور می ‏کند.

اعمال مستحب ماه رمضان و فضیلت آنها

کربلایی داودطالبی1395

دریافتدریافت

محرم95

اسرارعاشورا

جسارت مردى شامى به دختر امام حسین علیه السلام  
 در مجلس یزید مردى از اهل شام به یزید گفت : یا امیرالمؤ منین این دختر را بمن ببخش ، دختر سیدالشهداء لرزید لباس عمه اش زینب را گرفت و گفت : عمه جان یتیم شدم ، حالا باید به خدمت هم گرفته شوم ؟!
زینب کبرى به آنمرد فرمود: دروغ گفتى بخدا، نه تو مى توانى چنین کنى و نه یزید،
یزید در خشم شد و گفت : دروغ گفتى ، بخدا این حق من است ، اگر بخواهم انجام مى دهم ، زینب کبرى فرمود: نه والله ، خداوند این حق را به تو نداده است مگر اینکه از ملت ما (اسلام ) خارج شوى و دینى غیر از دین ما بگیرى ،
یزید از خشم برافروخت و گفت : در روى من این سخن مى گوئى ، پدر و برادرت از دین خارج شدند، زینب کبرى فرمود: با دین خدا و پدر و برادرم تو و جد تو و پدرت هدایت یافتید اگر مسلمان باشى ؟!
یزید گفت : دروغ گفتى اى دشمن خدا، زینب فرمود: تو امیرى و از سلطنت خود سوء استفاده مى کنى و ستم مى کنى گویا یزید حیا کرد و ساکت شد.
آن مرد شامى دوباره سخن (زشت ) خود را تکرار کرد، یزید گفت : دور شو خدا مرگت دهد و از روى زمین بردارد. ⁽²⁶⁰⁾
آنگاه یزید دستور داد تا بانوان را با امام به زندانى بردند که از سرما و گرما محفوظ نبودند، به گونه اى که چهره آنها پوست انداخت . ⁽²⁶¹⁾
و در روایت است که امام صادق علیه السلام فرمود: که امام سجاد و همراهان حضرت را در اتاقى (مخروبه ) نهادند، برخى از اسرا گفتند ما را به این جهت در این اتاق زندانى کرده اند تا سقف بر سر ما فرود آید،
زندانبانان که رومى بودند به یکدیگر با زبان رومى گفتند: اینها را نگاه کنید، مى ترسند که سقف بر سرشان فرود آید در حالى که فردا آنها را خارج کرده مى کشند، امام سجاد فرمود: جز من کسى زبان رومى نمى دانست .
و طبق پاره اى از روایات یزید منتظر بهانه اى بود تا امام سجاد را به قتل برساند. ⁽²⁶²⁾
بخش دوم : فصل دوم : عوامل مؤ ثر در حفظ عاشورا 
 سیدالشهداء محور بقاء اسلام گردید 
 شهادت سیدالشهداء و یاران و اسارت خاندان حضرت ، و مصائب و مظلومیتهاى فراوانى که بر خاندان پیامبر رفت ، در آن دوران خفقان و انحراف بنى امیه ، اسلام را زنده کرد و مخالفین را رسوا نمود،
و در پى آن خداوند متعال توسط ائمه اطهار علیهم السلام ، این حادثه بزرگ را وسیله اى براى بقاء دائمى دین خود قرار داد،
از آن به بعد، در دستورات اسلامى ، حمایت همه جانبه اى از جانب اهل البیت علیهم السلام نسبت به شئونات سیدالشهداء صورت گرفته است ، تا نام امام حسین و یاد حضرت که رمز بقاء دین است ، همیشه در دلها زنده و پاینده بماند.
خداوند مى خواهد، از طریق سیدالشهداء که حماسه آفرین و امید اسلام است ، دین خود را زنده نگه دارد، به همین جهت است که مى بینید، زیارت قبر امام حسین ، در هر زمان مستحب مؤ کد است ، حتى زیارت حضرت از راه دور، در هر زمان توصیه مى شود، یعنى هر روز به یاد حسین باشیم ، تربت حسینى شفاست ، تا در هنگام بیمارى به واسطه سیدالشهداء از خدا حاجت بخواهیم ، تربت حسینى ، امان از هر ترس و خوفى است ، که همراه داشتن آن فضیلت دارد، حتى در نماز سجده بر مهر حسینى فضیلت مضاعف دارد، هنگام نوشیدن آب ، سلام کردن بر حضرت و نفرین بر قاتلین او ثوابهاى بزرگ دارد، در روزهاى بزرگى که معمولا باید بیاد خدا بود، زیارت امام حسین ، راه تقرب بخدا معرفى شده است مثل شبها و روزهاى جمعه ، ماه رمضان ، شبهاى قدر، شب نیمه شعبان ، عید فطر و قربان ، روز عرفه و مانند آن ،
و در این میان ، برقرارى مجالس عزاى سیدالشهداء و گفتن شعر و گریه کردن و گریاندن و ذکر مصائب حضرت ، با آنهمه تاءکیدات و توصیه هاى فراوان حکایت از این هدف مقدس الهى دارد که خداوند مى خواسته است سیدالشهداء و امور مربوط به او را ضامن بقاى اسلام ناب محمدى گرداند، و حسین را خون خود قرار دهد، که در کالبد مردم ، موجب حیات دینى آنها باشد.
اینک شما را به نمونه اى از صدها حدیث و روایت که در مورد شئونات و مسائل مربوط به سیدالشهداء وارد شده است راهنمائى مى کنیم .
افسوس که این کتاب حاضر، مجال آن را ندارد تا تعداد بیشترى از آنهمه روایات را براى شما عاشقان حضرتش ارائه دهیم ، چرا که انسان تا آنهمه روایات و انبوه فضائل و توصیه ها را در مسائل مذکور، با تعابیر و عناوین مختلف مشاهده نکند به عظمت مساءله آگاه نخواهد شد، و ما براى موفقیت هر چه بیشتر در ارائه این منظور سعى کرده ایم از روایات متعدد، مطالب گوناگون را فهرست وار در دسترس شما خوانندگان قرار دهیم .

کنگره عشق نیست منزل هر بوالهوس

طایر آن آشیان جان حسین است وبس

قله قاف وجود منزل عنقا بود

بر سر این آشیان پر نگشاید مگس

پایه اوصاف او فوق اشارات ماست

رفعت این پایه نیست افئده رادسترس

محفل ایجاد را اوست چراغ ابد

تا ابد از نور او مشعله ها مقتبس

گشت چو کرب و بلا عارج معراج عشق

روح امینش فشاند گرد ز سم فرس

او قفس تن شکست تا به قفس ماندگان

در پى او بشکنند قالب تن را قفس

کشته بسى دیده ام در هوسى داده جان

زنده چو او کس ندید کشته به ترک هوس

رفت و شد اندر پى اش قافله دل روان

ما پى این کاروان شاد به بانگ جرس

اى شه با فر و نور، عرش مقام تو را

لامسه عقل ما، دم زند از لایمس

بحر ثناى تو را قبول نبى زورق است

جنبش ما اندر او جنبش خار است وخس

کشته غفلت بود هر که تو را کشته خواند

اى دم جان پرورت زنده دلان رانفس

زیارت سیدالشهداء بر مرد و زن لازم است  

 ائمه اطهار علیهم السلام در حفظ و بزرگداشت نهضت حسینى ، که بمعناى حفظ و بزرگداشت دائمى و مستمر اسلام ناب محمدى است ، آنقدر اصرار مى ورزیدند که طبق روایات متعدد زیارت سیدالشهداء را بر شیعیان بعنوان واجب معرفى کرده اند، و عده اى از بزرگان از فقهاء همانند شیخ حر عاملى در وسائل الشیعة آن را واجب کفائى مى دانند.
و شما خود به عظمت حفظ عاشورا و زنده نگاهداشتن آن بعد از مطالعه این فرمایشات پى خواهید برد، شاید این حکم شرعى نیز یکى از موارد احکام ثانویه اى باشد که ائمه اطهار بخاطر حفظ اسلام و شیعیان صادر نموده بودند.
1 - امام صادق علیه السلام فرمود: اگر یکى از شما تمام عمر خود را حج کند اما به زیارت حسین نرود، از کسانى است که حق پیامبر را ادا نکرده ، چرا که حق حسین از طرف خداوند بر هر مسلمانى واجب است .
2 - و در حدیث دیگرى حضرت نسبت به کسى که مى تواند ولى به زیارت سیدالشهداء نمى رود فرمود: او پیامبر و ما را عاق کرده است .
3 - و در روایت دیگرى حضرت فرمود: هر که یک سال بر او بگذرد و به زیارت حسین نرود، یکسال از عمرش کم مى شود، سپس فرمود: اگر بگویم که یکى از شما سى سال قبل از اجل خود مى میرد، راست گفته ام .
4 - و در حدیث دیگر امام باقر علیه السلام فرمود: از شیعیان ما هر که نزد قبر حسین نرود، ناقص الایمان است ، ناقص الایمان است .
5 - و در حدیث دیگرى فرمود: هر که ما را دوست دارد، در زیارت حسین رغبت کند.
6 - از امام صادق علیه السلام سؤ ال شد راجع به کسى که بى جهت زیارت حسین را ترک مى کند؟ حضرت فرمود: این مردى جهنمى است .
7 - امام باقر علیه السلام به مردى فرمود: میان شما و حسین چقدر فاصله است ؟ عرض کرد: بیست و شش فرسخ (156 کیلومتر) حضرت فرمود: آیا نزد او مى روید؟ عرض کرد: نه ! حضرت فرمود: چقدر جفاکارید؟!
8 - امام باقر علیه السلام به مردى از کوفه فرمود: آیا هر جمعه به زیارت حسین مى روى ؟ عرض کرد: خیر؟ فرمود: هر ماه چطور؟ عرض کرد: خیر فرمود: سالى یکبار چه ؟ عرض کرد: خیر، حضرت فرمود: تو از خیر محروم هستى .
9 - امام صادق علیه السلام به زنى بنام ام سعید احمسیه فرمود: حسین را زیارت کنید، همانا زیارت حسین بر مردان و زنان واجب است .
10 - امام باقر علیه السلام به ابوجارود فرمود: میان تو و حسین چقدر راه است ؟ عرض کرد: سواره یک روز و پیاده یک روز و مقدارى ، حضرت فرمود: آیا هر جمعه به زیارت مى روى ؟ عرض کرد: گاهى اوقات ، حضرت فرمود: چقدر جفاکارى ؟ اگر نزدیک ما بود، به آنجا کوچ مى کردیم .
11 - امام باقر علیه السلام فرمود: شیعیان ما را به زیارت قبر حسین فرمان دهید که رفتن نزد او بر هر مؤ منى که به امامت حسین از جانب خداوند عزوجل اقرار دارد واجب است .⁽²⁶³⁾

تو هر چه داشتى بخدا دادى اى حسین

فردا خداست جل جلاله جزاى تو

ارزش فوق العاده زیارت سیدالشهداء  

 یکى از اصحاب به امام صادق علیه السلام عرض کرد: فلانى مى گوید: که به شما گفته است نوزده حج و نوزده عمره بجا آورده است ، شما فرموده اید، یک حج و یک عمره دیگر بجا آور تا برایت یک ثواب زیارت قبر حسین بنویسند!! حضرت فرمود: دلت مى خواهد بیست حج و بیست عمره انجام دهى یا با حسین محشور شوى ؟ کدامیک ؟ عرض کردم : مى خواهم با حسین محشور شوم ، حضرت فرمود: پس ‍ اباعبدالله را زیارت کن . ⁽²⁶⁴⁾
در روایت دیگرى مردى به حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: من نوزده حج بجا آورده ام ، دعا کنید تا خداوند توفیق دهد به بیست حج برسانم ، حضرت فرمود: حسین زیارت کرده اى ؟ گفت : نه ، فرمود: زیارت حسین از بیست حج بهتر است . ⁽²⁶⁵⁾
امام صادق زائر امام حسین علیه السلام را تشویق نمود 

 موسى ابن قاسم حضرمى گوید: در ابتداى حکومت منصور، امام صادق علیه السلام به نجف آمده و فرمود: اى موسى به جاده اصلى برو، آنجا بایست و نگاه کن ، مردى از طرف قادسیه خواهد آمد، به او بگو یکى از اولاد پیامبر تو را مى خواند او با تو مى آید،
حضرمى گوید: به جاده رفتم مدت زیادى منتظر شدم ، هوا به شدت گرم بود، خبرى نشد، نزدیک بود که نافرمانى کنم و برگردم ، که از دور شبحى دیدم ، نزدیک من آمد، مردى بود شترسوار، گفتم : اینجا یکى از اولاد پیامبر نشانى تو را داده و تو را مى خواند، گفت : بیا برویم ، کنار خیمه شتر را خواباند و وارد شد، من درب خیمه صدا را مى شنیدم ولى آنها را نمى دیدم ، حضرت فرمود: از کجا مى آئى ؟ گفت : از دورترین نقطه یمن ، حضرت فرمود: تو باید از فلان نقطه باشى ، گفت : بله ، فرمود: به چه منظور اینجا آمدى ؟ عرض کرد: به زیارت امام حسین آمده ام ، حضرت فرمود: تو هیچ کارى ندارى جز زیارت حسین علیه السلام ؟! آن مرد گفت : کارى ندارم ، فقط آمده ام نزد او نماز بگذارم و زیارتش کنم و سلام دهم و به نزد خانواده ام برگردم ،
امام صادق علیه السلام فرمود: در زیارت حسین چه (فضیلتى ) مى بینید؟ او گفت : ما معتقدیم که زیارت او موجب برکت در جانمان و خانواده و اولاد و اموال و زندگى ما و موجب برآورده شدن حوائج ما مى شود،
حضرت فرمود: اى برادر یمنى ، آیا مى خواهى ، فضیلت دیگرى از فضائل او برایت اضافه کنم ؟ عرض کرد: بفرمائید اى پسر پیامبر، حضرت فرمود: زیارت اباعبدالله معادل یک حج قبول شده پاکیزه با پیامبر است ، آن مرد تعجب کرد، حضرت فرمود: آرى بخدا، و دو حج مقبول و پاکیزه با پیامبر، آن مرد تعجب کرد، حضرت همینطور اضافه نمود تا به سى حج مقبول و پاکیزه با پیامبر رساند. ⁽²⁶⁶⁾
اگر مى دانستند از شوق جان مى باختند  

 امام باقر علیه السلام فرمود: اگر مردم مى دانستند که در زیارت حسین علیه السلام چه فضیلتى است از شوق جان مى باختند! و روحشان از حسرت جدا مى شد، محمد ابن مسلم پرسید: در زیارت حضرت چیست ؟ حضرت فرمود:
هر که حسین را بخاطر شوق او، زیارت کند، براى او هزار حج مقبول و هزار عمره مبرور، و اجر هزار شهید از شهداى بدر و هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه مقبوله و ثواب هزار بنده در راه خدا، نوشته مى شود. ⁽²⁶⁷⁾ الحدیث
زیارت امام حسین علیه السلام حج فقراست  

 امام صادق علیه السلام فرمود: هر که توان مالى ندارد و نمى تواند حج واجب انجام دهد، برود نزد قبر حسین علیه السلام و عرفه نزد حضرت باشد، از حج او کفایت مى کند، سپس حضرت فرمود: من نمى گویم که از حج واجب بى نیاز است ، مگر براى تنگدست ، اما کسى که توان مالى دارد وقتى حج واجب را انجام داد و خواست ، حج یا عمره مستحبى انجام دهد و مشاغل دنیوى یا مانع دیگرى بود، اگر نزد حسین رود در روز عرفه ، این از حج او کفایت مى کند، و خداوند چند برابر براى او اضافه مى کند، راوى از حضرت پرسید: زیارت امام حسین معادل چند حج و چند عمره است ؟ حضرت فرمود: به شمارش در نیاید، گفتم : صدتا؟ حضرت فرمود: چه کسى مى تواند شمارش کند؟ گفتم : هزار تا؟ حضرت فرمود: و بیشتر! سپس فرمود: ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها، اگر (بخواهى ) نعمت خدا را بشمرید، نمى توانید شمارش کنید. ⁽²⁶⁸⁾
بر دلم ترسم بماند آرزوى کربلا 

 امام صادق علیه السلام فرمود: هیچکس نیست در روز قیامت مگر اینکه وقتى بزرگوارى زوار حسین را نزد خداوند مى بیند آرزو مى کند که اى کاش حسین ابن على را زیارت کرده بود، ⁽²⁶⁹⁾
و در حدیث دیگر فرمود: هر که خوشحال مى شود که روز قیامت بر سفره هاى نور قرار گیرد، از زوار حسین شود. ⁽²⁷⁰⁾
هر روز ثواب یک حج و عمره ذخیره کنید! 

 ثواب زیارت از راه دور 

 امام صادق علیه السلام به سدیر فرمود: اى سدیر آیا هر روز حسین را زیارت مى کنى ؟ عرض کردم : فدایت شوم نه ، فرمود: چقدر جفاکارید! سپس فرمود: آیا هر جمعه او را زیارت مى کنید؟ عرض کردم : نه ، فرمود: آیا هر ماه او را زیارت مى کنید؟ عرض کردم : نه ، فرمود: آیا هر سال او را زیارت مى کنید؟ عرض کردم : گاهى مى شود! حضرت فرمود: چقدر شما نسبت به حسین جفا مى کنید! آیا نمى دانى که خداوند عزوجل دو میلیون فرشته دارد که پریشان حال ، بر حسین مى گریند و او را زیارت مى کنند و خسته نمى شوند؟!
چه مانعى دارد که قبر حسین را در هر جمعه پنج بار یا در هر روز یکبار زیارت کنى ؟ عرض کردم : فدایت شوم ، میان ما و او فرسنگهاى بسیار فاصله است ، حضرت فرمود:
برو بالاى بام ، سپس به راست و چپ توجه کن ، آنگاه سر بطرف آسمان بلند کرده ، سپس به طرف قبله متوجه شده ، مى گوئى : السلام علیک یا اباعبدالله ، السلام علیک و رحمة الله و برکاته ، (اگر چنین کردى ) براى تو یک زیارت مى نویسند، یک زیارت (معادل ) یک حج و عمره است . ⁽²⁷¹⁾
زیارت عاشورا را هر روز بخوانید 

 امام باقر علیه السلام فرمود: هر که حسین را در روز عاشورا زیارت کند به گونه اى که نزد او گریان شود، خداوند را ملاقات کند در حالى که ثواب یک میلیون حج و یک میلیون عمره و یک میلیون جهاد که ثواب هر حج و هر عمره و هر جهاد ماند ثواب کسى باشد که با پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام حج و عمره و جهاد نموده باشد، راوى گوید: عرض کردم : فدایت شوم ، ثواب کسى که در شهرها و نواحى دور مى باشد و نمى تواند در آن روز امام حسین بیاید چیست ؟ حضرت فرمود:
چون روز عاشورا شد به صحرا یا بر بلندى در خانه خود برود و در حالى که به حضرت اشاره مى کند، سلام نماید و تلاش کند در نفرین بر دشمنان حضرت ، سپس دو رکعت نماز بخواند و این کار را قبل از ظهر انجام دهد؛ اهل خانه خود را نیز به گریستن بر حضرت دستور دهد، خود بگوید و جزع نماید، و اقامه عزا کند در خانه و یکدیگر را با حالت گریان ملاقات کنند، چون این اعمال را انجام دهند من ضامنم که خداوند متعال تمام این ثوابها را به او بدهد،
راوى عرض کرد: فدایت شوم شما ضامن مى شوید؟ حضرت فرمود: من ضامنم آن ثوابها را، آن گاه حضرت پس از یاد دادن زیارت عاشورا فرمود: اگر اینگونه حضرت را زیارت کنى ، همانند ملائکه اى که زائر حسین هستند، حضرت را زیارت کرده اى و خداوند براى تو یک میلیون حسنه مى نویسد، و یک میلیون گناه عفو مى کند و یک میلیون درجه تو را بلند گردانده و همانند کسى باش که با امام حسین علیه السلام شهید گشته و در مقامات بلند ایشان شریک مى گردى ...
در ادامه حضرت فرمود: اى علقمه اگر بتوانى هر روز حسین را اینگونه زیارت کنى انجام ده که براى تو نماز آن ثوابها خواهد بود انشاء الله . ⁽²⁷²⁾
سیدالشهداء سه بار به دیدن این بانو آمدند 

 صاحب دارالسلام مرحوم محدث نورى مى فرماید که حج مولى حسن یزدى ، که مرد عابد و با تقوا و پاکیزه اى و از جمله کسانى است که در کنار قبر حضرت امیر علیه السلام مجاورت داشته ، و حق همسایگى حضرت را بجا مى آورد و در انجام عبادت بسیار پشتکار دارد، او از حاج محمد على یزدى که مردى ثقه و امین بود نقل کرد که در یزد مرد صالح و فاضلى بود که به فکر آخرت خویش بود، شبها در مقبره اى خارج شهر یزد که مزار گویند مى خوابید.
این مرد همسایه اى داشت که از کودکى در مکتب و غیره با هم بودند، تا اینکه بعدها شغل عشارى (باج خواهى و پول زورگرفتن ) را انتخاب کرد و تا آخر عمر هم چنین مى بود. تا اینکه مرد و در همان مقبره مذکور نزدیک محلى که حاج محمد على یزدى مى خوابید او را دفن کردند، هنوز یک ماه نگذشته بود که حاج محمد على او را در خواب دید، با حالت زیبا و سر حال از نعمت ، او گوید: نزدش رفتم و به او گفتم : من اول و آخر و باطن و ظاهر کار تو را مى دانم ، تو از کسانى نبودى که در باطن نیکو باشى ولى ظاهرت بخاطر برخى جهات چون تقیه یا ضرورت و یا کمک به مظلوم ، توجیه شود؟
و کار تو جز عذاب نتیجه اى نداشت ، چگونه به این مقام رسیدى ؟! آن مرد گفت : آرى مساءله همانطور است که تو گفتى ، من تا دیروز در سخت ترین عذاب بودم ، تا اینکه همسر استاد اشرف آهنگر از دنیا رفت و او را در اینجا دفن کردند و اشاره کرد به مکانى که صد ذراع فاصله داشت و در همان شبى که او را به خاک سپردند، حضرت امام حسین علیه السلام سه بار به دیدن او آمدند، و در مرتبه سوم دستور فرمود: تا عذاب را از اهل این قبرستان بردارند، به این جهت حال من نیکو شد و در نعمت و وسعت قرار گرفتم ،
حاج محمد على گوید: با تعجب از خواب بیدار شدم ، استاد اشرف آهنگر را نمى شناختم و جاى او را نمى دانستم ،
در میان بازار آهنگرها جستجو نمود تا استاد اشرف را پیدا کرد، از او پرسید، آیا شما همسر دارى ؟ گفت : داشتم ، ولى دیشب فوت نمود و او را در فلان جا دفن کردیم ، و همان جائى را گفت که در خواب آن مرد به من نشان داد، از او پرسید: آیا همسر شما به زیارت امام حسین علیه السلام رفته بود؟ گفت : خیر، پرسید: آیا مصیبت حضرت را مى نمود؟ گفت : خیر، پرسید: آیا او براى امام حسین مجلس مصیبت برپا مى کرد؟ جواب داد: خیر، منظورت از این سؤ الها چیست ؟ آن مرد داستان خواب خود را بیان کرد و گفت مى خواهم رمز آن ارتباط میان او و امام حسین را دریابم ،
استاد اشرف گفت : آن زن همواره به خواندن زیارت عاشورا مداومت داشت .⁽²⁷³⁾
زیارت عاشورا بلا را دفع مى کند 

 آیت الله حاج شیخ عبدالکریم یزدى حائرى اعلى الله مقامه مؤ سس حوزه علمیه قم مى فرمود:
در اوقاتى که در سامراء مشغول تحصیل علوم دینى بودم ، در سامراء بیمارى وبا و طاعونى شایع شد، و همه روزه عده اى مى مردند، روزى در منزل استادم مرحوم سید محمد فشارکى اعلى الله مقامه بودم ، جمعى از اهل علم نیز حضور داشتند، ناگاه مرحوم آقا میرزا محمد تقى شیرازى رحمة الله علیه که در مقام علمى مانند مرحوم فشارکى بود، تشریف آوردند و صحبت از بیمارى وبا و شیوع آن شد.
مرحوم میرزا فرمود: اگر من حکمى بکنم آیا لازم است انجام شود؟ همه اهل مجلس تصدیق کردند که آرى
ایشان فرمود: من حکم مى کنم که شیعیان ساکن سامراء از امروز تا ده روز مشغول زیارت عاشورا شوند و ثواب آن را هدیه روح شریف نرجس خاتون والده ماجده حضرت حجة ابن الحسن صلوات الله علیه و على آبائه نمایند، تا این بلا از آنان دور شود.
اهل مجلس این حکم را به تمام شیعیان سامراء رساندند و همه مشغول زیارت عاشورا شدند، از فراد تلف شدن شیعیان متوقف شد و از میان شیعیان کسى نمى مرد، ولى همه روز عده اى از اهل سنت مى مردند، و این مطلب بر همه آشکار شد، برخى از اهل سنت از شیعیانى که با آنها آشنا بودند مى پرسیدند، چرا از شما شیعیان کسى تلف نمى شود؟ آنها مى گفتند: ما زیارت عاشورا مى خوانیم ، آنها هم مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند و بلا از آنها هم برطرف گردید،
این جریان را شهید بزرگوار آیت الله دستغیب از علامه بزرگوار حضرت آقاى شیخ حسن فرید گلپایگانى از علماى طراز اول تهران نقل نموده اند.
زیارت عاشورا امید و پناهگاه علماء  

 حضرت آیت الله شیخ جواد ابن شیخ مشکور، از بزرگان علماء و فقهاء نجف اشرف و مرجع تقلید جمعى از شیعیان عراق بود که در سال 1337 رحلت نمود.
آن مرحوم در شب 26 ماه صفر سال 1336 در نجف اشرف در خواب حضرت عزرائیل را مى بیند، پس از سلام از او مى پرسد از کجا مى آئى ؟ مى فرماید: از شیراز و روح میرزا ابراهیم محلاتى را گرفته ام ، شیخ مى پرسد: روح او در برزخ در چه حالیست ؟ مى فرماید: در بهترین حالات و در بهترین باغهاى عالم برزخ ، خداوند هزار فرشته ماءمور کرده که از او فرمان مى برند، گفتم : براى چه کارى شایسته چنین مقامى شده است ؟ آیا بخاطر مقام علمى و تدریس و تربیت شاگرد؟ فرمود: نه ، گفتم : بخاطر نماز جماعت و رساندن احکام به مردم ؟ فرمود: نه ، گفتم : پس براى چه ؟ فرمود: جهت خواندن زیارت عاشورا. (مرحوم میرزاى محلاتى در سى سال آخر عمرش زیارت عاشورا را هیچ روزى ترک نکرد و اگر روزى بخاطر بیمارى یا امر دیگرى نمى توانست بخواند، نایب مى گرفته است ).
آن عالم بزرگوار از خواب برخاسته فردا به منزل آیت الله میرزا محمد تقى شیرازى مى رود و خواب خود را نقل مى نماید،
آیت الله شیرازى گریان مى شود، علتش را مى پرسند، مى فرماید: میرزاى محلاتى از دنیا رفته است و ایشان استوانه فقه بود،
یکى گفت : این خوابى بوده که واقعیت آن معلوم نیست ، ایشان فرمود: بله خواب است اما خواب شیخ مشکور است نه افراد معمولى ، فرداى آن روز بوسیله تلگراف خبر فوت میرزاى محلاتى از شیراز به نجف اشرف مى رسد و راست بودن آن خواب آشکار مى گردد.
این داستان را جمعى از فضلاء نجف اشرف از مرحوم آیت الله سید عبدالهادى شیرازى - ره - که در منزل آیت الله شیرازى و آمدن آیت الله مشکور و نقل خواب خود حضور داشته است نقل نمودند. ⁽²⁷⁴⁾
اى کاش امام حسین را زیارت مى کردم ولى حج ...  

 معاویة ابن وهب یکى از اصحاب امام صادق علیه السلام است ، گوید بر امام صادق علیه السلام وارد شدم ، دیدم حضرت مشغول نماز است ، نماز که تمام شد حضرت در حال سجده مشغول مناجات شد و در آن عرضه مى داشت :
اى خدائى که ما را به کرامت و وصیت مخصوص گرداندى و به ما وعده شفاعت دادى و دانش گذشته و آینده را عطا نمودى و دلهاى مردم را به طرف ما متمایل کردى ، بیامرز مرا و برادرانم را، و زوار قبر پدرم حسن صلوات الله علیه را، همانها که مال خرج مى کنند و بدن خود را به زحمت مى اندازند، تا به ما نیکى کنند، و به امید آنچه نزد تو است مى باشند در رسیدگى به ما، و بخاطر شادى رساندن بر پیامبرت صلواتک علیه و اجابت دستور ما و به خشم آوردن دشمنان ما و تحصیل رضاى تو، این کارها را مى کنند،
خدایا خود از جانب ما، با رضوان به آنها پاداش بده ، شب و روز نگهدارشان باش ، حضرت همینطور به دعا راجع به زوار و اولاد و خانواده آنها و ثواب آنها ادامه داد تا اینکه عرضه داشت : خدایا دشمنان ما، بر زوار بخاطر زیارت ایشان خرده گرفتند ولى اینها زیارت را رها نکردند، چون مى خواستند با مخالفین ما مخالفت کنند.
خدایا بر آن صورتهائى که خورشید تغییر داد، ترحم نما، خدایا بر آن گونه هایى که بر قبر ابى عبدالله نهاده شد ترحم نما، خدایا بر آن چشمهائى که اشکهایش به خاطر رحمت بر ما جارى شد ترحم نما، خدایا بر آن دلهائى که به خاطر ما ناراحت و آتش گرفت ترحم نما، خداى رحمت فرست بر آن ناله اى که براى ماست ، خدایا آن بدنها و جانها را به تو مى سپارم ، تا در روز عطش بر سر حوض بهره مند کنى ،
وقتى مناجات حضرت تمام شد، عرض کردم : فدایت شوم ، آنچه من از شما شنیدم اگر براى خدانشناسها مى بود، گمان مى داشتم که به آتش جهنم دچار نشوند؟! بخدا آرزو کردم که امام حسین را زیارت مى کردم و حج نمى کردم !
حضرت فرمود: تو که به او (سیدالشهداء) نزدیکى چرا او را زیارت نمى کنى ؟ چرا زیارت را رها مى کنى ؟
عرض کردم : من نمى دانستم که مساءله به این عظمت است ، حضرت فرمود: اى معاویه آنها که در آسمان براى زوار حسین دعا مى کنند، از دعاگوهاى در زمین بیشترند، اى معاویه زیارت را ترک مکن ، هر که آن را ترک کند، آنقدر حسرت مى بیند که آرزو مى دارد قبر حضرت نزد او مى بود،
آیا دوست ندارى که خداوند تو را جزء کسانى ببیند که پیامبر و على و فاطمه و ائمه علیهم السلام برایشان دعا مى کنند؟ آیا دوست ندارى که فردا جزء کسانى باشى که با آمرزش گناهان گذشته بر مى گردند، و گناه هفتاد سال آنها بخشوده مى شود؟ آیا دوست ندارى که فردا جزء کسانى باشى که ملائکه با آنها مصافحه مى کنند، آیا دوست ندارى فردا جزء کسانى باشى که (از قبر) خارج مى شوند و گناهى در پى ندارند، آیا دوست ندارى فردا از کسانى باشى که پیامبر با او مصافحه مى کند. ⁽²⁷⁵⁾
زیارت سیدالشهداء زیارت خداست  

 زید شحام گوید: به امام صادق عرض کردم : براى زائر قبر حسین چیست ؟ حضرت فرمود: او همانند کسى است که خدا را در عرش زیارت کرده باشد، عرض کردم : کسى که یکى از شما را زیارت کند چه ؟ حضرت فرمود: مثل کسى است که پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله را زیارت کرده باشد. ⁽²⁷⁶⁾
مؤ لف گوید: ویاللعجب چه عظمتى خداوند براى سیدالشهداء مقرر نموده است که زیارت او همانند زیارت خداوند است ، اما زیارت سایر اهل بیت همانند زیارت پیامبر است .
فهرست ایام مخصوصه زیارت امام حسین طبق روایات ، ((گلچین ایام )) 

 1- روز عرفة ، که ثواب یک میلیون حج دارد.
2- روز اول ماه رجب که موجب آمرزش است .
3- نیمه ماه شعبان
4- شب نیمه ماه شعبان .
5- روز عاشورا، که معادل زیارت خدا در عرش است
6- شب قدر
7- ماه رمضان
8- شب اول رمضان
9- شب آخر ماه رمضان
10- نیمه رمضان
11- شب بیست و سوم رمضان
12- شب عید قربان
13- شب عید فطر
14- شب عاشورا
15- اربعین امام حسین علیه السلام
16- هر شب جمعه
17- هر روز جمعه
18- هر ماه
19- هر سال
20- هر روز از راه دور
مؤ لف گوید: انسان وقتى به این سفارشها دقت مى کند، بخوبى احساس مى کند، که ائمه اطهار علیهم السلام خواسته انداز هر فرصتى استفاده کنند، و مردم را از طریق سیدالشهداء که کشتى نجات و چراغ هدایت است به خدا نزدیک کنند، و بهترین ایام و اوقات سال را به توجه به امام حسین ، آن هم با رفتن به زیارت حضرت ، با آن مقدمات توصیه مى کنند.
اگر از فضیلت زیارت سیدالشهداء بگویم ، حج را رها مى کنید 

 امام صادق علیه السلام فرمود: زیارت حسین برترین اعمال است . ⁽²⁷⁷⁾
امام صادق علیه السلام فرمود: اگر مردم مى دانستند که چه مقدار خیر در زیارت حسین وجود دارد، بر سر زیارت او با شمشیر قتال مى کردند، و دارائى خود را براى زیارت حضرت مى فروختند! ⁽²⁷⁸⁾
موسى ابن جعفر علیه السلام فرمود: هر کسى حسین را با شناخت حق او (امامت ) و ولایت ، زیارت کند، کمترین ثوابى که به او مى دهند این است که گناهان گذشته و آینده او را مى آمرزند. ⁽²⁷⁹⁾
امام رضا علیه السلام فرمود: هر که قبر اباعبدالله الحسین را در کنار فرات زیارت کند، مانند کسى است که خدا را بالاى عرش زیارت کرده است . ⁽²⁸⁰⁾
امام صادق علیه السلام فرمود: بخدا سوگند اگر من راجع به زیارت حسین براى شما حدیث بگویم ، حج را رها مى کنید و کسى حج بجا نمى آورد. ⁽²⁸¹⁾
رفاعه گوید: امام صادق بمن فرمود: امسال به حج نرفتى ؟ عرض کردم : چیزى نداشتم که با آن حج بجا آورم ، ولى روز عرفه نزد قبر حسین علیه السلام بود، حضرت فرمود: اى رفاعه بهره تو کمتر از اهل منى نبود.
سپس فرمود: اگر نه این بود که خوش ندارم مردم حج را رها کنند، به تو حدیثى مى گفتم که قبر حسین را هرگز رها نکنى . ⁽²⁸²⁾
فهرست فضیلت زیارت امام حسین طبق روایات  

 از آن جا که آوردن تمامى روایات وارده در فضیلت زیارت سیدالشهداء در گنجایش این کتاب نیست ، و از طرفى تا انسان ، انبوه صدها روایت را در این مورد نبیند، به اهمیت قیام عاشوراء در حفظ دین و عظمت اباعبدالله الحسین علیه السلام و عنایت ائمه اطهار علیهم السلام در محور قرار دادن امام حسین علیه السلام نسبت به دین را در نمى یابد، به ناچار فهرستى از آنچه در فضیلت مادى و معنوى زیارت امام حسین علیه السلام ذکر شده است ، آورده مى شود.
1- روزى را زیاد مى کند.
2- عمر را طولانى مى کند.
3- خطرات را دفع مى کند.
4- گناهان گذشته را و آینده را مى آمرزد.
5- مى تواند پنجاه نفر را شفاعت کند.
6- حاجت او کنار قبر مستجاب است .
7- ملائکه براى زوار دعا مى کنند.
8- نام او را در اعلى علیین مى نویسند.
9- هنگام خروج از خانه از گناه خارج مى شود.
10- ثواب هزار حج مقبول دارد.
11- ملائکه ماءمور حفظ او و مالش هستند تا برگردد.
12- روز قیامت خداوند بهترین حافظ اوست .
13- در قدم اول آمرزیده و در قدمهاى بعدى تقدیس مى شود.
14- به هر درهمى ده هزار درهم در دنیا و آخرت به او عوض مى دهند.
15- در قیامت همه آرزو مى کنند از زوار حسین باشند.
16- زوار حسین بر سفره هاى نور هستند در قیامت .
17- زوار حسین در جوار پیامبر و على و فاطمه هستند.
18- زوار حسین چهل سال قبل از دیگران به بهشت داخل مى شوند. 19- خداوند مهمات دنیوى او را بر آورده مى کند.
20- زائر حسین شهید مى میرد.
21- ثواب دو ماه اعتکاف و روزه در مسجدالحرام را دارد.
22- زیارت هر ماه حسین ثواب هزار شهید دارد.
23- هر یک قدم که با پاى پیاده بردارد موجب هزار حسنه و آمرزش هزار گناه و بالا رفتن هزار درجه ، براى او مى شود.
24- هر قدم که پیاده بردارد ثواب آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل دارد.
25- هر یک روز اقامت نزد حضرت معادل هزار ماه است .
26- هر قدم که مى گذارد ثواب یک حج و هر قدم که بر مى دارد ثواب یکى عمره دارد، به شرط آنکه بخاطر ریا و شنیدن مردم و بیهوده نباشد.
27- زیارت سیدالشهداء ثواب هزار شهید از شهداى بدر دارد.
28- زیارت سیدالشهداء ثواب هزار صدقه مقبوله دارد.
29- و ثواب هزار روزه دار به او مى دهند.
30- و ثواب هزار بنده آزاد کردن دارد.
31- زائر حسین اگر از اشقیاء باشد، جزء سعادتمندان نوشته مى شود.
32- ثواب آماده کردن هزار اسب با زین و لجام در راه خدا دارد.
33- زیارت حسین ، زیارت خداست .
34- ثواب هزار جنگ همراه با پیامبر مرسل یا امام عادل دارد.
35- ثواب زیارت حسین قابل شمارش نیست .
36- زیارت حضرت در عرفه ثواب یک میلیون حج و یک میلیون عمره دارد.
37- زیارت حسین بهترین عمل است .
38- خداوند به زائر حسین مباهات مى کند.
39- پیامبر و ائمه اطهار براى او دعا مى کنند.
40- پیامبر و ملائکه در قیامت با او مصافحه مى کنند و با امام حسین محشور مى شود. ⁽²⁸³⁾
آرى اگر در این روایات دقت کنید، در مى یابید که خداوند متعال چگونه از امام حسین ، حمایت همه جانبه نموده است و هر چه داشته ، براى حضرت قرار داده است . رحمت و مغفرت را، بهشت را، شهادت را، نماز را، روزه را، حج را، جهاد را، روزى را، عمر را، اجابت را، شفا را، و هنوز زیارت حسین افضل است و بالاتر از این ، ملائکه را و دعاى انبیاء و ائمه و مهمتر از همه اینکه حسین خون خداست و زیارت او زیارت خداوند جل جلاله .

بوى بهشت مى وزد از کربلاى تو

اى کشته اى که جان دو عالم فداى تو

در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب

وقتى شنید ناله وا غربتاى تو

رفتى بپاس حرمت کعبه به کربلا

شد کعبه حقیقى دل ، کربلاى تو

اجر هزار عمره و حج در طواف توست

اى مروه و صفا به فداى صفاى تو

با گفتن رضا بقضائک بقتلگاه

شد متحد رضاى خدا با رضاى تو

تو هر چه داشتى بخدا دادى اى حسین

فردا خداست جل جلاله جزاى تو

زیارت حسین ، تمناى انبیاست  

 امام صادق علیه السلام فرمود: قبر حسین ابن على صلوات الله علیه بیست ذراع در بیست ذراع ، گلستانى از گلستانهاى بهشت است ، ملائکه از آنجا عروج مى کنند.
هیچ فرشته مقرب و پیامبر مرسل نیست مگر اینکه از خداوند درخواست زیارت حسین را مى کند، گروهى فرود مى آیند و گروهى بالا مى روند. ⁽²⁸⁴⁾
امام صادق علیه السلام فرمود: روز قیامت منادى ندا مى کند، شیعیان آل محمد کجایند؟ گروهى بى شمار بر مى خیزند که جز خدا عدد آنها را نمى داند، و در گوشه اى مى ایستند، سپس منادى (دوباره ) ندا مى کند، زائرین قبر حسین کجایند؟
عده بسیارى بر مى خیزند، به آنها گفته مى شود، دست هر کس را که خواستید بگیرید و با خود به بهشت ببرید، آنها هر که را بخواهند مى برند، به گونه اى که مردى مى آید و به یکى از این زائرین مى گوید: مگر مرا نمى شناسى ؟ من همان هستم که فلان روز جلوى پایت برخاستم یعنى مرا هم شفاعت کن - آن زائر او را بى مانع داخل بهشت مى کند. ⁽²⁸⁵⁾
زیارت امام حسین را سبک نشمارید  

 عالم بزرگوار على ابن عبدالحمید نجفى که معاصر شهید اول مى باشد در جلد اول کتاب انوار المضیئة آورده است که در عید فطر سال 772 سید جعفر ابن على نزد من آمد و از عموى پدرش سید حسن ابن ابى الفضائل نقل نمود که با جماعتى از فامیلها و یاران به خانه خدا مشرف شدیم ، همراه ما عالمى بود بنام ابن تویره سوراوى ، که احکام حج را به ما یاد مى داد،
روزى که ما در طواف بودیم مردى از اهالى یمن بنام اسعد ابن سعد، نزد ما آمد و سلام کرد و گفت : من مؤ منى هستم که با دیدن شما شاد شدم ، و فکر مى کنم از نعمت خداوند این بود که شما را ملاقات کردم ، و این حج من با دیدن شما کامل خواهد شد، مرا هم شریک کنید بخاطر ثواب ، به او گفتیم مرحبا به تو، تو از مائى و در سود و زیان با مائى ، و با هم افعال حج را انجام مى دادیم ، پس از انجام مناسک ، ما را قسم داد که به انبار او برویم ، اول امتناع کردیم ، اما با اصرار او رفتیم ، با دیدن غلامان و مال و ثروت او فهمیدیم که مردى ثروتمند و متمکن است .
پس از صرف غذا، برخواستیم که برویم ، او به آن عالم گفت : دلم مى خواهد اندکى نزد من بمانى که با شما کارى دارم ، او نشست و ما رفتیم ، بعدا آن عالم نیز آمد، نصف شب بود که ناگاه دیدیم آن عالم گریه مى کند و فریاد مى زند و اظهار ندامت مى کند، گفتیم چه خبر است ؟ گفت : شما را بخدا و به احترام این خانه کعبه ، با من بیائید تا به نزد اسعد ابن سعد برویم ، گفتیم : این کار امکان ندارد، چگونه در این دل شب با وجود این همه افراد دزد و بزهکار، خود را به خطر اندازیم .
آن مرد گفت : اگر من به گردن شما حقى دارم و شما مى خواهید پاداش مرا بدهید، الان وقت آن است ، شما را به جدتان پیامبر اکرم که قبول کنید، آنقدر اصرار کرد که ما پذیرفتیم ، بیشتر لباسهاى غیر لازم را در آوردیم (از ترس دزدها) و با او راه افتادیم ، در خانه اسعد ابن سعد که رسیدیم در زدیم ، گفت : کیستید؟ گفتیم ما همان ساداتى هستیم که از عراق آمده و دوستان تو هستیم .
گفت : مرحبا ولى سروران من ، در این وقت مى ترسم که در را باز کنم ، فردا بیائید قدمتان روى چشم ، گفتیم ما کار ضرورى با تو داریم ، کسى هم با ما نیست که از آن بترسى ، با اصرار ما در را باز کرد، وارد شدیم ، آن عالم با اسعد خلوت کردند، عالم شروع کرد به گریه و التماس کردن ، و اسعد را به خدا و پیامبر و ائمه علیهم السلام قسم مى داد، اما اسعد مى گفت : هرگز انجام نمى دهم !
سخن میان آنها طول کشید، ما به آن دو گفتیم ما را هم در جریان بگذارید، اسعد گفت : اى سروران من (دیروز) که شما از پیش من رفتید و با این عالم تنها شدم ، به او گفتم : شما در عراق هستید و به زیارت امام حسین علیه السلام بسیار مشرف شده اید، ولى من دستم بخاطر دورى راه کوتاه است ، در عوض من بسیار حج مشرف شده ام ، دلم مى خواهد که یکى از زیارتهاى امام حسین خودت را با یک حج من معامله کنى ؟ اما او نپذیرفت ، تا اینکه در مقابل نه حج و چهار مثقال طلاى قرمز راضى شد، و یک زیارت امام حسین را با نه حج و چهار مثقال طلا فروخت ، و پول را هم گرفت و از هم جدا شدیم ، الان آمده است و مى خواهد معامله را فسخ کند، هر چه به او مى گویم ، علت فسخ چیست ؟ جواب نمى دهد، من هم فسخ نمى کنم .
به آن عالم گفتیم ، علتش را بگو شاید فسخ کند، گفت : مرا معذورم دارید، گفتیم چاره اى نیست ، گفت : من خوابیده بودم ، در خواب دیدم که قیامت برپا شده و گروهى از مردم را به طرف بهشت و برخى را به طرف جهنم مى کشند، من به طرف بهشت مى رفتم ، که به حوضى رسیدم که کناره آن در دسترس نبود، در آن ظرفهائى بود مثل ستاره هاى آسمان ، جلو رفتم ، ناگاه امیرالمؤ منین على ابن ابیطالب علیه السلام را دیدم که کنار حوض نشسته است ، عرض کردم : یا امیرالمؤ منین ، بنده شما و شیعه و دوستدار شمایم ، مرا سیراب نما، حضرت فرمود: برو نزد فاطمه دختر پیامبر علیهماالسلام نگاه کردم دیدم حضرتش نیز بر حوض نشسته است ، سلام کردم ، از من روى گردانید، از طرف دیگر آمدم و سلام کردم ، باز روى گردانید، عرض کردم : بانوى من ، من از دوستان و شیعیان فرزندان شمایم فرمود:
آیا مگر تو نیستى که زیارت حسین را سبک شمردى ؟! خداوند آنچه را گرفتى برکت ندهد، از خواب برخاستم و مضطرب شدم ، همچنانکه مى بینید، الان از این مرد به خداوند بزرگ و پیامبر اکرم و ائمه معصومین درخواست مى کنم که معامله را فسخ کند،
اسعد ابن سعد گفت : یاللعجب ، من قبل از شنیدن این جریان ، معامله را فسخ نمى کردم ، الان مى خواهى فسخ کنم ؟! من هرگز چنین نکنم اگر چه مثل کوههاى مکه به من طلا بدهى ، هر چه اصرار کردیم فایده نداشت ، بیش از دو سال نگذشت که دارائى آن عالم نابود شد، و بشدت فقیر شد و از مردم درخواست مى کرد و خودش مى گفت این به نفرین حضرت فاطمه صلوات الله علیها مى باشد و به همان وضع مرد. ⁽²⁸⁶⁾
فداى لب تشنه ات یا حسین - این نعمت را غنیمت بشمارید 

 داود رقى گوید: نزد امام صادق علیه السلام بودم ، حضرت آب خواست وقتى نوشید، دیدم که چشمان حضرت پر از اشک شد، سپس فرمود: اى داود، خدا لعنت کند قاتل حسین را، هر بنده اى که آب بنوشد و یاد حسین کند و قاتل او را لعنت کند، خداوند یک صد هزار حسنه برایش مى نویسد و یکصد هزار گناه از او پاک مى کند و یکصد هزار درجه او را بالا مى برد، و مثل کسى است که یکصد هزار بنده آزاد کرده و در قیامت خداوند او را با دل خنک محشور مى گرداند. ⁽²⁸⁷⁾

اى شه غرقه به خون ، غرقه خون بین دل ما را

سوى ما بین که بسوى توببینم خدارا

تو شه کشور ایجاد و شهانند گدایت

چشم امید به سوى تو بود شاه و گدارا

آب مهریه زهرا و تو لب تشنه دهى جان

مصلحت بود ندانم چه در این کار قضا را

از چه کشتند تو را تشنه لب اندر لب دریا

اى لب لعل تو بخشیده حیات آب بقا را

تربت امام حسین داروى بزرگ است  

 امام صادق علیه السلام فرمود: خاک قبر حسین علیه السلام از هر بیمارى شفا است ! ⁽²⁸⁸⁾
مؤ لف گوید: احادیث در این موضوع بسیار زیاد و فراوان است ، امام صادق علیه السلام خود نیز براى محمد ابن مسلم که به شدت مریض شده بود، شربتى که تربت امام حسین در آن بود، فرستاد و او را شفا بخشید و فرمود: بخداوند یکتا سوگند که چنین نیست ، هیچکس از آن در حالى که معتقد باشد خدا به او نفع مى دهد بر نمى دارد، مگر اینکه خداوند به او سود مى رساند. ⁽²⁸⁹⁾
از اباالحسن علیه السلام راجع به خوردن خاک سؤ ال شد، حضرت فرمود: خوردن خاک حرام است ، مثل مردار و خون و گوشت خوک ، مگر خاک قبر حسین که در آن شفاى هر دردى و امنیت از هر ترسى است . ⁽²⁹⁰⁾
مؤ لف گوید: شفابخش بودن تربت مطهر امام حسین علیه السلام ، امرى است بسیار مجرب ، ولى افسوس که دست ما از این تربت کوتاه است ، تربت امام حسین ، بسیار محترم و گرامى است ، اهانت نمودن و نجس نمودن خطائى بزرگ است ، در برخى داستانها آمده است که تربت امام حسین علیه السلام در ایام عاشورا تبدیل به خون شده است ، بطورى که براى مردم محسوس بوده است .
یکى از خواص تربت سیدالشهداء این است که اگر در نماز بعنوان مهر برداشته شود، موجب قبولى نماز مى گردد، و به تعبیر روایت حجابها را پاره مى کند.

عاشورا

یارقیه بنت الحسین(ع)

کربلایی داودطالبی

ماه خون

فصل عاشقی

عرفه

عرفه، فرصتی کوتاه برای جاماندگان

 «رُوی إنّ لیلة عرفة یستجاب فیها ما دعا من خیر و للعامل فیها بطاعة الله تعالى أجر سبعین و مائة سنة».

در روایتی نقل شده است که شب عرفه هر دعای خیری که انسان بکند، به اجابت می‌رسد و برای کسی که در شب عرفه اطاعت الهی را بکند و اعمال صالحه انجام دهد، معادل صد و هفتاد سال اطاعت و عبادت است؛ یعنی از نظر پاداش چنین چیزی به او داده می‏‌شود.

اعمال صالح برابر صدوهفتاد سال عبادت است

این روایت، شکوه شب عرفه را می‌رساند. به حسب ظاهر، امشب شب عرفه است؛ بنابراین، می‏‌خواهم این مطلب را به دوستان عرض کنم که امشب را قدر بدانید! نخستین مسأله‏‌ای که در امشب بر آن تأکید شده، «دعا کردن» است و در روایت دارد: دعا کنید! دعای خیر کنید! و بدانید که این دعاها به اجابت می‌رسد.

مقید باشید که امشب، مشغول غیر عبادت نباشید!

مطلب دیگر اینکه مقید باشید که امشب مشغول به غیر عبادت نشوید! کاری کنید که اشتغالات کنار برود تا بتوانید به سوی عبادات و صالحات بروید! وقتی چنین معادل‌ه‏ایی هست که عبادت امشب مانند عبادت صد و هفتاد ساله است، خیلی انسان باید مراقبت و جدیت داشته باشد. این خیلی قابل توجه است، چون امشب یکی از بزرگترین فرصت‌هایی است که ما داریم.

اثر دعا برای دیگران و پشت سر آنها

درباره دعا کردن هم بگویم که در روایتی از امام باقر ـ علیه السلام ـ آمده است که حضرت فرمودند:«أسرع الدعا نُجحاً للإجابة دعاء الأخ لأخیه بظهر الغیب»؛ سریعترین دعایی که به هدف اجابت می‏‌رسد، دعایی است که یک برادر مؤمن، برای برادر مؤمن دیگرش می‏‌کند و پشت سر او برایش از خدا خیر می‏‌خواهد؛ نه در حضورش. یعنی هر کس برای دیگری دعا کند، به سرعت به اجابت می‌رسد. «فیقول له ملک موکّل به لبّیک»؛ وقتی این شخص شروع می‏‌کند به دعا کردن برای برادر مؤمنش و پشت سر او، آن فرشته‏‌ای که برای گرفتن دعاها موکّل شده است، جواب می‏‌دهد: بله! «و لک مثلاه» یعنی این چیزی که برای برادرت خواستی، برای خودت دو برابرش برآورده شد؛ یعنی همین که برای دیگری خیر خواستی و دعایش کردی، برای خودت دو برابرش منظور و مستجاب می‏‌شود.

مسأله مهم در روز عرفه زیارت امام حسین ـ علیه‏السلام ـ است که در حدیث آمده: خداوند پیش از آنکه به سرزمین عرفات نظر کند، به زایرین امام حسین ـ علیه‏السلام ـ نظر می‌افکند و این نظر افکندن در زمان‌های حساس و سرنوشت‌ساز مانند شب قدر، عید فطر، عید قربان و عید غدیر است که افضل اعمال در این زمان‌ها زیارت امام حسین (علیه السلام) است.

امشب را قدر بدانید!

از غروب شب عرفه تا غروب روز عرفه زمان بسیار بزرگی است. این را گفتم تا امشب که به حسب ظاهر شب عرفه است و موقعیت بسیار خوبی است، هم دعا کنید و هم به اعمال صالحه مشغول شوید! این را هم بدانید که دعاهایی که می‌‏کنید اگر برای دیگران باشد، چیز بیشتری نصیبتان می‌‏شود.

خدا کند یکی از آن کسانی که شما دعا می‏‌کنید من باشم...

روز عرفه، روز درخواست از خداوند

«رُوی عن رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم قال: أوحی الله تعالی إلی بعض أنبیائه لَو أَنَّ أَهلَ سَبعِ سَمَاوَاتٍ وَ أَرَضِینَ سَأَلُونِی جَمیعاً فَأَعطَیتُ کُلَّ وَاحِدٍ مِنهُم مَسْأَلَتَهُ مَا نَقَصَ ذَلِکَ مِن مُلکِی مِثْلَ جَنَاحِ بَعُوضَةٍ وَ کَیفَ ینقُصُ مُلکٌ أَنا قَیمُه‏».

عرفه

از خدا چیزی کم نمی‏‌شود، حتّی اگر...

در روایتی است که از پیغمبر اکرم نقل شده است که خداوند وحی فرستاد به برخی از پیامبرانش که این متن وحی الهی است که بر فرض که اهل هفت آسمان و تمام زمین، همگی از من درخواست کنند و به هرکدام هرچه که خواستند را بدهم، از خزانه، حکومت و فضل الهی ذره‏‌ای کاسته نمی‌شود؛ حتی مثل یک بال پشه هم از خزانه من کم نمی‌شود؛ بنابراین، چگونه ممکن است که از فضل الهی کاسته شود، در حالی که من سردمدار آن هستم؟!

روز امید خوشبختی برای همه

روایتی دیگری از زین العابدین ـ صلوات الله علیه ـ آمده که محدث قمی هم آن را در مفاتیح نقل کرده است؛ در آن روایت آمده است که روز عرفه بود و حضرت دیدند که سائلی دارد از مردم، یعنی غیر خدا، درخواست می‌کند. حضرت به او فرمود: وای بر تو! در چنین روزی از غیر خدا تقاضا و درخواست می‌کنی!؟ و حال آنکه امید می‌رود در چنین روزی فضل الهی شامل طفل‌هایی شود که در رحم مادر هستند. امید است که اینها خوشبخت و سعادتمند شوند.

روز عرفه، روز دعا و درخواست

«رُوِی عَنِ البَاقِرِ عَلَیهِ‏السَّلَامُ قَالَ إِنَّ یوْمَ عَرَفَةَ یوْمُ دُعَاءٍ وَ مَسْأَلَةٍ». یکی از آن مقاطعی که این اسلحه بُردش بیشتر است و در اجابت سرعت دارد، ‌روز عرفه است. حتّی تعبیر امام باقر ـ علیه‏السلام ـ این است که اصلاً‌ روز عرفه، روز دعا و درخواست از خداوند است. یعنی در این مقطع زمانی بخصوص سرعت اجابت دعا بیشتر است.

هر لحظه‌ای از لحظات امروز برای ما گرانبهاست،برای دعا به ویژه از ظهر تا هنگام غروب را که در روایات وارد شده است.  اگر می‏‌خواهید مشکلاتتان را حل کنید  بیایید ‌این چند ساعت را درِ خانه خدا بروید و از او بخواهید، چه حاجت‏‌های مادی را و چه معنوی را، همه را از او بخواهید، چون امروز بُردِ دعا خیلی زیاد است، به ویژه درباره دیگران اگر دعا کنید، ما در روایت داریم که خدا چند هزار برابر به شما می‌دهد.

دعای عرفه

تنها امید جاماندگان

«مَنْ لَمْ یغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ لَمْ یغْفَرْ لَهُ إِلَى قَابِلٍ إِلَّا أَنْ یشْهَدَ عَرَفَةَ»؛ حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) فرمودند: اگر کسی در ماه مبارک رمضان مورد مغفرت الهی قرار نگیرد، غفران برای او نیست، مگر آنکه عرفه را درک کند.

از این روایت دو مطلب به دست می‏‌آید: یکی، عظمت ماه مبارک رمضان از نظر گسترش مغفرت الهی است که همه را در بر می‌گیرد. دوم، عظمت عرفه است. در ماه مبارک رمضان، زمان مطرح است. امکان دارد برای عرفه هم زمان مطرح باشد؛ یعنی روز خاص و هم مکان مورد نظر باشد که آن زمین عرفات است، ولی مسلّماً زمان در اهمیت موضوع دخالت دارد که روز عرفه است. از لحاظ قید زمان، اگر کسی در ماه مبارک رمضان مورد مغفرت الهی قرار نگرفت، مسلّماً اگر در روز عرفه از خداوند طلب مغفرت کند مورد مغفرت الهی قرار خواهد گرفت.

فضیلت زوّار امام حسین علیه السلام در روز عرفه

مسأله مهم در روز عرفه زیارت امام حسین ـ علیه‏السلام ـ است که در حدیث آمده: خداوند پیش از آنکه به سرزمین عرفات نظر کند، به زایرین امام حسین ـ علیه‏السلام ـ نظر می‌افکند و این نظر افکندن در زمان‌های حساس و سرنوشت‌ساز مانند شب قدر، عید فطر، عید قربان و عید غدیر است که افضل اعمال در این زمان‌ها زیارت امام حسین (علیه السلام) است.

این روز را از دست ندهید!

هر لحظه‌ای از لحظات امروز برای ما گرانبهاست، به ویژه برای دعا و درخواست از خداوند. این فرصت بهترین فرصت است. پس این فرصت را از دست ندهید، به ویژه از ظهر تا هنگام غروب را که در روایات وارد شده است. می‏‌خواستم به دوستان سفارش کنم که این چند ساعت را غنیمت بشمارید. بدانید اگر می‏‌خواهید مشکلاتتان را حل کنید ـ‏ که همه ما ‏مشکل داریم‏ ـ بیایید ‌این چند ساعت را درِ خانه خدا بروید و از او بخواهید، چه حاجت‏‌های مادی را و چه معنوی را، همه را از او بخواهید، چون امروز بُردِ دعا خیلی زیاد است، به ویژه درباره دیگران اگر دعا کنید، ما در روایت داریم که خدا چند هزار برابر به شما می‌دهد.

از همه شما التماس دعا دارم؛ من را هم فراموش نکنید و دعا کنید.

ماندگار

دهه کرامت مبارک

یادیاران بادجان

دریافت

متن زیبای تبریک عیدفطر

  متن زیبای تبریک عید فطر

مجموعه متن ها و اس ام اس های تبریک ویژه عید سعید فطر

خدایا به ما توفیق ده تا از کسانی باشیم که حاصل دسترنج یک مـــــــاه ی خود را در رمضــان،
از ایــن به بعــد هم حفــظ کنیم…
::
::
عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت / صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت…
::
::
عید سعید فطر و پایان ماه صیام / بخواهیم از خدای ذو الجلال و الکرام
::
::
که تا سال آینده، صفا و پاکی دل / حفظ بشه و نباشیم از انسانهای غافل
::
::
خدایا خیلی سعی کردم قدر این مهمونی رو بدونم ولی بازم احساس می کنم نتونستم…
یعنی سال بعد هم ما رو دعوت می کنی؟

::
::
عید فطر است و دلم غرق تماشاست
یاد آن ماه عزیزی که به حق اوج تمناست
سائل درگه عشقم که امید است بر آن
هر چه طالب شوم از او همان لحظه مهیاست
::
::
عید صیام آمد و ماه صیام رفت
لطف تمام آمد و فیض تمام رفت
شد عید فطر و لطف خدا باز تازه شد
گرد غم گناه ز جان عوام رفت
::
::
عید است و دلم خانه ویرانه، بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه، بیا
یک ماه تمام مهیمانت بودیم
یک روز به مهمانی این خانه بیا
عید سعید فطر مبارک
یا مهدی
::
::
عید فطر ضیافتی است برای پایان این میهمانی
عید فطر پاداش افطارهای خالصانه و بجاست
عید فطر قبولی انفاقهای به قصد قربت است
عید فطر پایان نامه دوره ایثار و گذشت است . . .
::

عید است و دلم خانه ویرانه ، بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه ، بیا
یک ماه تمام مهیمانت بودیم
یک روز به مهمانی این خانه بیا
::
::
خوشا به حال کسانی که استفاده بردند و خود را به خدا نزدیکتر کردند
خوبان التماس دعا
عیدتون مبارک
::
::
عید است و دلم خانه ویرانه ، بیا / این خانه تکاندیم ز بیگانه ، بیا
یک ماه تمام میهمانت بودیم / یک روزه به مهمانی این خانه بیا . . .
::
::
شب عید فطر حاجی میره رو پشتبام که ماه رو ببینه شلوارش پاره بوده از پایین داد می زنند
حاجی ما دیدیم میگه هر کی دیده بخوره ما که هنوز ندییدم !
::
::
خدایا به ما توفیق ده تا از کسانی باشیم که حاصل دسترنج یک ماه ی خود را در رمضان
از این به بعد هم حفظ کنیم.
(آمین)
::
::
حلول ماه عید و شادی مسلمین است
پایان ماه روزه، برای صائمین است
نشاط و افتخار و شادی و سربلندی
از محک الهی برای مؤمنین است . . .
::
::
رمضان آمد و روان بگذشت
بود ماهی به یک زمان بگذشت
شب قدری به عارفان بنمود
این معانی از آن بیان بگذشت . . .
عید فطر بر شما مبارک 
::
عید سعید فطر بر شما مبارک باد
و چقدر سخت است , که این عزیزترین عید را بدون آن عزیزترین غایب از نظر بگذرانیم
اللهم عجل لولیک الفرج
::
::
قـربان هـلالت بـروم ای مـه شـوال
آورده ام از فـرط خوشـی در دو سـه تـا بـــال
ســی روز به امید وصالت سپری شد
خـم شد کمرم در رمضان همچو یکی دال
انســان از ایـــن روی بُـــود شـاد در این روز
چون باز شکم در جلــو واوسـت به دنبال . . .
::
::
قـربان هـلالت بـروم ای مـه شـوال / آورده ام از فـرط خوشـی در دو سـه تـا بـــال
ســی روز به امید وصالت سپری شد / خـم شد کمرم در رمضان همچو یکی دال
انســان از ایـــن روی بُـــود شـاد در این روز / چون باز شکم در جلــو واوسـت به دنبال !
::
::
نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد
روز عید است ، سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد . . .
::
::
خدایا به تو پناه می برم اگر این ماه تمام بشود و من را هنوز نبخشیده باشی . . .
::
::
خدایا !
خروج از ماه مبارک را برای ما مقارن با خروج از تمامی گناهان قرار بده
::
::
هلال عید می‌بینی و من پیوسته ابرویت‌
مبارک باد بر تو عید و بر من دیدن رویت‌
::
::

::

::

عید سعید فطر و پایان ماه صیام، بخواهیم از خدای ذو الجلال و الکرام،

که تا سال آینده، صفا و پاکی دل، حفظ بشه و نباشیم از انسانهای غافل

شعرخداحافظی ماه رمضان

   آمدم با تو سحرها حرف‎هایم را زدم 
      ناله‎های ربنا یا ربنایم را زدم
       
      بعد از این یک ماه هر چه شد دگر پای خودت
      من برای بنده بودن دست و پایم را زدم
       
      حال میخواهی ببخش و یا که میخواهی نبخش 
      من که هر شب آمدم اینجا صدایم را زدم
       
      دست خالی ، کیسه خالی ، گردن کج ، بارها
      بر در میخانه ات دست گدایم را زدم
       
      پیش مردم آبرویم را مبر ؛ من هر کجا...
      ... رفته ام حرف کریمی خدایم را زدم
       
      کاشکی باور کنی مردانه توبه کرده ام
      کاشکی باور کنی قید خطایم را زدم
       
      زود آمد ضامنم شد زود بخشیدی مرا
      تا درِ صحن علی موسی الرضایم را زدم
       
      آخر ماهی خیالم را تو راحت کن بگو
      پای تقدیر تو امضای عطایم را زدم
        
      ماه مهمانی که طی شد، کی محرم می رسد 
      کی ببینم خیمه ماه عزایم را زدم
       
      التماست می کنم امسال راهی ام کنی
      من که هر شب ناله‎ی کرب و بلایم را زدم
       
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 29 رمضان 93

***********************

      آی اهل رمضان جا مگذارید مرا
      بال من ریخته تنها مگذارید مرا
       
      سر مجنون شدنم خار به پایم رفته
      باز در کوچه ی لیلا مگذارید مرا
       
      قطره ای هستم از رود عقب افتادم
      در ره وصل به دریا مگذارید مرا
       
      دست گیرید ز من دست نیاندازیدم
      پاک بازان به تماشا مگذارید مرا
       
      بعد سی روز چو بخشوده نباشم چه کنم؟
      باز شرمنده و رسوا مگذارید مرا
       
      جان زهرا سند بخشش من را بدهید
      این قدر در اگر و شاید و اما مگذارید مرا
       
      چقدر دست گرفتی در این یکماهه
      بعد از این هم به خودم وا مگذارید مرا
       
      گر بنا هست عذابم بکنی حرفی نیست
      کاش که در بر زهرا مگذارید مرا
       
      قافله ی جان به سوی کرببلا راه افتاد
      آی اهل رمضان جا مگذارید مرا
       
      خواهرش گفت: حسینم ،علی اکبر ،عباس
      بین نامحرم و اعدا مگذارید مرا
       
       شاعر ?????

***********************

      دیدی رمضان رفته و پر باز نکردم
      تا خیمه گهِ سبز تو پرواز نکردم
      ماه تو گذشت عاشقی آغاز نکردم
      من پُست غلامیِ تو احراز نکردم
       
      ساقی بده جامی که تو را درک نکردم
      شاید که دگر میکده را درک نکردم
       
      من لایق مهمانی ات ای یار نبودم
      من قابل الطاف تو ای یار نبودم
      بودم به حضور تو و انگار نبودم
      در محضر تو بودم و انگار نبودم
       
      من بار دگر خسته و تنها شدم ای وای
      شرمنده ی تو یوسف زهرا شدم ای وای
       
      شب های مناجات و دعا رفت ز دستم
      فیض سحر ذکر خدا رفت ز دستم
      یک ماه نه یک عمر صفا رفت ز دستم
      همسفرگیِ با شهدا رفت ز دستم
       
      جامانده ترین رهروِ این جاده منم من
      از پا و نفس بین ره افتاده منم من
       
      افسوس که رفته ز کفم حاصلم ای دوست
      آلوده نمودم به چه سرعت دلم ای دوست
      بیمار گناهم چه کنم غافلم ای دوست
      بنما تو به درک عرفه شاملم ای دوست
       
      راضی شو ز من گرچه گنهکار و حقیرم
      بنگر به «أجِرنا» پیِ احسان مجیرم
       
      من جز تو کسی را گل زهرا نستایم
      شکرانه به جا آورم از این که گدایم
      با عشق تو می سوزم و می سازم و آیم
      تا آنکه زنی در حرمت قفل به پایم
       
      بگذار سحرها به قنوت تو بمانم
      مثل تو سحر ناله ی العفو بخوانم
       
      شب های زیارت ز دل خسته دلان رفت
      هم ناله شدن با نفس سینه زنان رفت
      گریه ز غم قافله ی اهل جنان رفت
      تا اینکه براتی ز تو گیریم زمان رفت
       
      هرکس که از او قلب تو دلدار رضا شد
      داریم یقین روزیِ او کرب و بلا شد
       
      دست کرمت گر ز کسی دست نگیرد
      بیچاره شود زار و گنهکار بمیرد
      خوش بخت هر آنکه دلت او را بپذیرد
      از لوث گنه پاک شده عید بگیرد
       
      بر ما که فقیران ره تزکیه هستیم
      عیدی بده ما مستحق فطریه هستیم
       
      ای آن که تو صاحب به زمین و به زمانی
      هستی به کنار همه و باز نهانی
      فرزند رضا ضامن عشاق جهانی
      ای کاش نمازی به صف فطر بخوانی
       
      تا آنکه به دست دل تو دل بسپاریم
      سر بر قدمت یوسف زهرا بگذاریم
       
      احسان محسنی فر

اعمال شب های قدر

 

 

اعمال شب های قدر

 

شب قدر، شبی است که در تمام سال هیچ شبی به فضیلت آن نمی رسد و عمل در شب قدر بهتراز عمل در هزار ماه است.

در شب قدر برنامه های یک سال هر کس مقدر می گردد . درشب قدر ملائکه و روح که اعظم ملائکه است به اذن پروردگار، خدمت امام زمان علیه السلام مشرف می شوند و مقدرات هر کس را به امام عرضه می دارند.

 

اعمال شب قدر به دو گونه اعمال مشترک و اعمال مخصوص تقسیم می شود.  

اعمال مشترک شب های قدر

1- مقارن غروب آفتاب شب قدر غسل شود.

2- در شب قدر دورکعت نماز اقامه شود، در هر رکعت بعد از حمد ، هفت مرتبه سوره توحید خوانده شود. بعد از نماز هفتاد بارذکر " استغفرالله و اتوب الیه" گفته شود.

3- قرآن به سرگرفتن در شب قدر و خدا را به چهارده مصوم سوگند دادن .

4- خواندن زیارت امام حسین علیه السلام در شب قدر.

5- احیای این شبها.

6- یکی دیگر از اعمال شب قدر اقامه صد رکعت نماز به صورت دورکعتی وافضل آن است که درهر رکعت بعد از حمد ، ده مرتبه سوره توحید خوانده شود.

 

7- یکی دیگر از اعمال شب قدر خواندن دعایی از امام زین العابدین علیه السلام که درمفاتیح الجنان آمده است.اللهم انی امسیت لک عبداً...

 

8- قرائت دعای جوشن کبیر در شب قدر.

9- طلب آمرزش از خدای متعال . و در خواست از خدا جهت نیازهای دنیا و آخرت.

10- ذکر گفتن و صلوات بر محمد وآل محمد علیهم السلام.

 

اعمال مخصوص شب نوزدهم

1- صد بار ذکر " استغفرالله ربی واتوب الیه ".

2- صد بار ذکر " اللهم العن قتلة امیرالمومنین"

3- دعای اللهم اجعل فیما تقضی و تقدر من الامر المحتوم ...

 

اعمال مخصوص شب بیست و یکم

 

1- دعای اللهم صل علی محمد وال محمد و اقسم لی حلما یسد عنی باب الجهل ... .

2- لعن بر قاتل امیرالمومنین.

3- زیارت حضرت علی علیه السلام.

 

اعمال مخصوص شب بیست و سوم

 

1- تلاوت سوره های عنکوبت و روم که امام صادق علیه السلام فرمود: که تلاوت کنند که این دو سوره دراین شب از اهل بهشت است.

2- قرائت سوره های ... .

3- هزار مرتبه سوره قدر.

4- خواندن و تکرار دعای اللهم کن لولیک حجة ابن الحسن ... .

5- دعای اللهم امددلی فی عمری واوسع لی فی رزقی ... .

6- تلاوت قرآن کریم به هر مقدار که توانستی .

7- دعاوی " یا باطنا فی ظهوره و یا ظاهراً فی بطونه... .

ماه خدا

فرارسیدن ماه مبارک رمضان برهمگی مبارک

حلول ماه مبارک رمضان

ماه مبارک آمد، ای دوستان بشارت

کز سوی دوست ما را هر دم رسد اشارت
آمد نوید رحمت، ای دل ز خواب برخیز
باشد که باقی عمر، جبران شود خسارت
****
امام صادق(علیه السلام):
خواب روزه دار عبادت،
خاموشی او تسبیح،
عمل وی پذیرفته شده
و دعای او مستجاب است."
****
حلول ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و برکت و غفران مبارک باد.
****
آمد گه آمرزش و شهرُ الله عظمی
توفیق خدایا، تو ز ما سلب مفرما
****
شد باز در رحمت خالق به روی خلق
چون ماه مبارک ز افق گشت هویدا
****
مژده که شد ماه مبارک پدید
به عاصیان وعده ی رحمت رسید
ماهی سرشار از برکت و رحمت و عبادت های پذیرفته شده
برایتان آرزومندم.
****
آمد رمضان هست دعا را اثری
دارد دل من شور و نوای دگری
ما بنده عاصی و گنهکار توییم
ای داور بخشنده بما کن نظری
****
استشمام عطر خوشبوی رمضان گوارای وجود پاکتان.
****
خبر آوردند که پیامبر، همه انسانها را به یک مهمانی بزرگ دعوت نموده است تا در پایان آن به مهمانان نمونه جایزه دهد. 
****
شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن (ماه مبارک رمضان، ماه دوری از گناهان، ماه بندگی مبارکتان باد.)
****
به هنگام رقت قلب، دعا را غنیمت شمارید که رقت مایه رحمت است. 
****
صابران کجایید که دوباره ایزد امتحانش آغاز شده؟
****
در سال، یک ماه است که خدا بیشتر از همیشه دنبال دوست می گردد، آیا تو دوست او نیستی؟
****
به خدا متوجه شو، تا دلها به تو متوجه شود. 
****
ماه خیر و برکت، ماه نزول رحمت، ماه مهمانی و ضیافت الهی، بار دیگر ما را به یک فضای معنوی غیرقابل وصفی می کشاند. 
****
ماه رمضان نزد خدا حرمت و فضیلت والاتری نسبت به دیگر ماهها دارد. 
****
همه عالم محضر خداست، هرچه واقع می شود در حضور خداست. 
****
نعمت های خدا امتحان است برای بندگان خدا. 
****
برای خدا کار کنید و برای خدا به پیش بروید. 
****
ما و شما و همه هرچه داریم از خداست و هرچه توان داریم برای خدا باید خرج کنیم.
****
با ادب خاص خود وارد این مهمانی بی مانند بشویم.
****
خدا هست؛ غفلت نکنید از او! خدا حاضر است، همه ما تحت مراقبت او هستیم.
****
(ماه منصورین مبارک) آن کس که اتکا به خدا دارد منصور است. 
****
(ماه قیام برای رسیدن به خدا مبارک) جدیت کنید که کارهایتان برای خدا باشد، قیامتان لله باشد. 
****
(ماه مقاصد عالی مبارک) مقاصد وقتی که عالی شد، زحمت های در راه آن مقصد باید در نظر انسان نباشد.
****
(ماه خدا دوستان مبارک) کسی که خدا با اوست از هیچ قدرتی جز قدرت او هراسی ندارد. 
****
بخشش و عفو داشته باش، مثل دریا.
گشاده دست باش، جاری باش، کمک کن، مثل رود.
اگر کسی اشتباه کرد آن را بپوشان مثل دریا. 
****
می گویند هروقت آب می نوشی بگو یا حسین(علیه السلام)، این روزها که آب می بینی و نمی نوشی آرام بگو یااباالفضل (علیه السلام).
****
بدان که پیروزی با صبر میسر می شود و گشایش با رنج و سختی و پس از هر سختی آسایشی است. 
****
بدان که قلم تقدیر بر همه شدنی ها رفته است. 
****
دعای مومن مبتلارا غنیمت بشمارید. 
****
خداوند را بخوانید و به اجابت دعای خود یقین داشته باشید و بدانید که خداوند دعا را از قلب بی خبر نمی پذیرد. (پیامبر اعظم (ص))
****
خداوند گوید من ناظر گمان بنده خویشم، اگر گمان خوب به من برد خوبی ببیند و اگر گمان بد برد، بدی ببیند. (پیامبر اعظم (ص))
****
کاش در این رمضان لایق دیدار شوم
سحری با نظر لطف تو بیدار شوم
کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان
تا که همسفره تو لحظه افطار شوم
****
ماه رمضان شد، مى و میخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد 
افطار به مى کرد برم پیر خرابات
گفتم که تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد 
با باده، وضو گیر که در مذهب رندان
در حضرت حق این عملت ‏بارور افتاد
****
بهر ایام دگر چون افسر است
ماه گشتن ، سیر کردن در وجود
با تعبد ، با تهجد ، با سجود
روزه یعنی نفس خود پاک کن
قلب ابلیس درونت چاک کن
را ه پرواز است سوی آسمان
ماه گردیدن بسان عاشقان
روزه هنگام سوال است و دعا
پر زدن با بال همت تا خدا
شهر یکرنگی و بی آلایشی
ماه تقصیر و گنه فرسایشی
عاشقان معشوق خود پیدا کنند
تا سحر در گوش او نجوا کنند
درد خود گویند با درمان خویش
با طبیب و یا انیس جان خویش
فاش راز و گفته های خود کنند
ذکر سر و غصه های خود کنند
روزه رسوا کردن شیطان دون
پاک گشتن چون شهید غرقه خون
فصل پاکی درون ما بود
نا امید از دام انسان می شود
****
روزه ، تمرین کلاس زندگی
درس ایثار و خلوص و بندگی
روزه ، زنجیر هوا گسستن است
دیو و بت های درون بشکستن است
ماه در خودنگری و خودکاوشی
لب فرو بستن ، نگفتن ، خاموشی
درک مسکین از دل و جان کردن است
زندگی همچون فقیران کردن است
قهرمان صحنه تقوا شدن
همچو ماهی زنده دریا شدن
ماه میهمان وضیافت برخدا
جام بخشش ، ماه سرشار ازعطا
روزه ، پرواز و عروجی دیگر است
****
مارا به دعا کاش نسازند فراموش
رندان سحرخیز که صاحب نفسانند
فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما مبارک
****
حلول ماه مبارک رمضان ، بهار قرآن ، ماه عبادتهای عاشقانه و نیایشهای عارفانه و بندگی خالصانه را به شما تبریک عرض میکنم . خدا سعادت درک این ماه رو به ما بده تا انشالله بتونیم از برکات این ماه ذخیره خیری برای آخرت خود کسب کنیم - شما هم منو از دعای خیر فراموش نکنید
****
ماه رمضان، ماه نزول آیه های سبحانی و ارتباط ملک و ملکوت در نزدیکترین افق برای عروج «ارواح روحانی» است!
****
ماه رمضان، ماه از «منیت» و «مادیت» بریدن و پرکشیدن در هوای لاهوت و «گردشهای روحانی» است.
****
ماه رمضان، بهار سالکان الی الله و آغاز شکوفایی غنچه های عشق و معرفت در بوستان «سینه های سودایی» است!
****
ماه رمضان، ماه برچیده شدن، «بساط شیاطین» از عرصه زندگی اولاد آدم و حضور ملموس ملائک در اطراف «صائمین مشتاق شیدایی» است!
****
ماه رمضان، ماه کشیده شدن خط گذشت و غفران الهی بر خطاهای گناهکاران در سایه «الغوث الغوث های عمق جانی» است!
****
ماه رمضان، ماه چیده شدن «مائده های آسمانی» بر سفره جانهای رسته از خاک و متصل به «انوار اهورایی» است.
****
ماه رمضان، ماه شکستن «بت های نفس» و سجدهء عشق بر درگاه «عاشق و معشوق آفرین نامتناهی» است».
****
ماه رمضان، ماه مفروش کردن قدوم شب قدر با اشکهای شوق برای درک «زیباترین لحظهء حیات انسانی» است
****
ماه رمضان، ماه «یتیم شدن تاریخ» در طوفان نفاق و ضربت خوردن امیرالمؤمنین و عروج «جان جهانی» است!
****
ماه رمضان، ماه درک دقیق تر حضور«امام زمان» برای آمادگی بهتر جهت ظهور «منجی آخرالزمانی» است! 
****
ماه رمضان، مائده‌های آسمانی را بر سفره دل عارفان حقیقت‌جو می‌چیند.
****
ماه رمضان، میدان جهاد اکبر انسان و عرصه نبرد سرنوشت‌ساز اوست.
****
ماه رمضان، موسم رویش گل‌های ایثار و فداکاری در بوستان دل مؤمنان است.
****
ماه رمضان، ماه نزول باران غفران الهی بر کویر دل‌های گناه‌آلود است.
****
ماه رمضان، ماهی است که انسان‌های زمینی مورد اکرام فرشتگان آسمانی قرار می‌گیرند.
****
ماه رمضان، کوله‌بار معنویت صائمان را سرشار از یافته‌های عرفانی می‌کند.
****
ماه رمضان، عرصه تمرین استقامت در میدان صبر و شکیبایی است.
****
ماه رمضان، تارک خویش را به زیور شهادت قافله سالار قبیله تنهایی آراسته است.
****
ماه رمضان، ماه بیداری در سایه دین‌داری است.
****
ماه رمضان، ماه انقلاب درون به خاطر پیروزی نور بر ظلمت است.
****
رمضان آمد و روان بگذشت
بود ماهی به یک زمان بگذشت 
شب قدری به عارفان بنمود 
این معانی از آن بیان بگذشت
****
السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه
در ماه پر خیر و برکت رمضان برایتان قبولی طاعات و عبادات را آرزومندم.
التماس دعا

* * * *

ماه رمضان است صفا آمده است
بر خانه دل نو رو ضیا آمده است
از سفره ما بوی بهشت می اید
این سفره ز درگاه خدا آمده است

* * * *

رسید آن ماه مهمانی یزدان
زدل دستی بریم تا کوی جانان
بگیریم هر سحر جام از سبویش
بخوانیم صد غزل اخلاص و عرفان

* * * *

مسجد، سر ظهر خشکسالی دارد

دینم بی تو جای خالی دارد

من مانده ام و سوال سختی اینطور :

ماه رمضان با تو چه حالی دارد ؟

* * * *

رمضان شهر عشق و عرفان است
رمضان بحر فیض و احسان است
رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن
گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است
ماه مهمانی خدا مبارک

* * * *

بـر هــر نفست اشاره دارد رمضان / بر عشق و عطش نظاره دارد رمضان

در ظلمت بیکرانه ی شبهامان / دریا دریا ستاره دارد رمضان . . .

* * * *

این دهان بستی دهانی باز شد / کو خورنده‌ لقمه های راز شد

لب فـروبند از طعام و از شراب / سوی خـوان آسمانی کن شتاب . . .

* * * *

معنی جمله زیر در ماه رمضان کامل معنا میشود

ساحل دلت را به خدا بسپار ، خودش قشنگ ترین قایق را برایت می فرستد . . .

* * * *

ماه صیام، ماه خداوند ذوالعطی است / ماه وفور فیض و کرامات کبریاست

ماه صعود روح به اوج فضیلت است / ماه نزول مائده رحمت خداست . . .

* * * *

باز آى و دل تنـگ مرا مونس جان بـاش / وین سوخته را محـرم اســرار نهان بـاش

زان باده که در میکده عشق فروشند / ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش . . .

* * * *

سفره ی ذکر تو بر سجاده ی نماز باز شد

گویی به خدا بوی عطر علی همه جا رنگ گرفت . . .

* * * *

مغرب آفتاب عمر علی / مشرق ماهتاب قرآن است

در چنین مه که انس و جان یارب / بر سر سفره تو مهمـان است . . .

* * * *

قُل قُل گرم سماور در اتاق / می‌برد من را به عصر کوزه‌ها

می‌برد تا لحظه‌ی افطارها / می‌برد من را به ماه روزه‌ها . . .

* * * *

بـاز هـوای سحرم آرزوست / خلوت و مـژگان تـرم آرزوست

شکوه ی غربت نبرم این زمـان / دست تو و روی تو ام آرزوست . . .

* * * *

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:

براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است . . .

ماه رمضان بر شما مبارک

* * * *

گنجینه ی نورانی قرآن رمضان است / آرامش دلهای پریشان رمضان است

مجموعه ی گلهاست شب وروز عزیزش / یعنی به حقیقت که گلستان رمضان است . . .

* * * *

ماه رمضان شد می و میخانه بر افتاد / عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد

افطار به می ، کرد برم پیر خرابات / گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد

با باده وضو گیر که در مذهب رندان / در حضرت حق این عملت بارور افتاد

از دیوان اشعار امام خمینی (ره)

* * * *

ماه رمضان آمد، آن بند دهان آمد / زد بر دهن بسته تا لذت لب بیند

آمد قدح روزه، بشکست قدح ها را / تا منکر این عشرت بی باده طرب بیند . . .

* * * *

ای روزه داران اگر چنین می خواهید ، دهان از آنچه غیر خدایی است ببندید

و چشم را به آنچه شیطانی است نگشایید و گوش را آلوده هر زمزمه پلید نسازید

و حتی خیال باطل را هم از دروازه دلها بزدایید . . .

* * * *

ای دوست ز رحمت دل اگاهم ده / در ماه دعا سیر الی اللهم ده

ماه رمضان و ماه مهمانی توست / در محفل مهمانی خود راهم ده . . .

* * * *

رمضانا تو بهترین ماهی / چون که ماه ضیافت اللّهی

خوش عمل هر که بود در رمضان / ترک منکر نمود در رمضان . . .

* * * *

رمضان شهر عشق و عرفان است / رمضان بحر فیض و احسان است

رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن / گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است . . .

* * * *

در خلوت شب ز حــق صـدا می آید / از عطر سحر بوی خدا می آید

با گوش دگر شنو به غوغای سکوت / کز مرغ شب ، آواز دعا می آید . . ..

* * * *

ای در غرور نفس به سر برده روزگار / برخیز ، کارکن ، که کنونست وقت کار

ای دوست ! ماه روزه رسید و تو خفته‌ای / آخر زخواب غفلت دیرینه سر برآر . . .

* * * *

حکمت روزه داشتن بگذار / باز هم گفته و شنیده شود

صبرت آموزد و تسلط نفس / و ز تو شیطان تو رمیده شود . . .

* * * *

یا اله الخلق یا رب الفلق / ای خدای انجم و شمس و شفق

از تو می خواهم در این ماه شریف / چشم پوشیدن ز جرم ما سبق . . .

* * * *

رمضان ماه مناجات و دعا / رمضان پر بود از شور و صفا

ماه خالص شدن از کبر و ریا / رمضان ماه رسیدن به خدا . . .

* * * *

باز آى و دل تنـگ مرا مونس جان بـاش / وین سوخته را محـرم اســرار نهان بـاش

زان باده که در میکده عشـق فروشــند / ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش . . .

* * * *

آمدیم از سفر دور و دراز رمضان / پی نبردیم به زیبایی راز رمضان

هر چه جان بود سپردیم به آواز خدا / هر چه دل بود شکستیم به ساز رمضان . . .

* * * *

رمضــان چــشمــه عـطــای خـــدا / ماه عفو و گذشت و غفــران است

رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا / بهــر گــم گـشتگان حـیــران است . . .

جویند همه هلال و من ابرویت / گیرند همه روزه و من گیسویت

از جمله ای دوازده ماه تمام / یک ماه مبارک است ، آن هم رویت

فرا رسیدن ماه مبارک رمضان برشما مبارک باد

* * * *

حلول ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و برکت و غفران مبارک باد . . .

* * * *

آمد گه آمرزش و شهرُ الله عظمی / توفیق خدایا، تو ز ما سلب مفرما

شد باز در رحمت خالق به روی خلق / چون ماه مبارک ز افق گشت هویدا . . .

* * * *

مژده که شد ماه مبارک پدید / به عاصیان وعده ی رحمت رسید

ماهی سرشار از برکت و رحمت و عبادت های پذیرفته شده برایتان آرزومندم . . .

* * * *

السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه

در ماه پر خیر و برکت رمضان برایتان قبولی طاعات و عبادات را آرزومندم

التماس دعا

* * * *

ماه مبارک آمد، ای دوستان بشارت / کز سوی دوست ما را هر دم رسد اشارت

آمد نوید رحمت، ای دل ز خواب برخیز / باشد که باقی عمر، جبران شود خسارت . . .

* * * *

رسول خدا(ص):

کسی که (بااخلاص) ماه رمضان را روزه بگیرد، خداوند گناهان گذشته اش را می آمرزد . . .

* * * *

کاش، در این رمضان لایق دیدار شوم / سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان / تا که همسفره تو لحظه ی افطار شوم . . .

* * * *

روزه، فرصتی است تا چند قطره تشنگی به حلقوم روحمان بچکانیم . . .

* * * *

ماه رمضان، برای آن است که یک ماه مرخصی از زمین برای سفر به ملکوت بگیریم . . .

* * * *

پیامبر اکرم(ص):

هرکس در این ماه روزه دار مؤمنی را “افطار دهد”، ثواب آزاد کردن بنده ای به او عطا خواهد

شد و گناهان گذشته اش مورد عفو قرار خواهد گرفت . . .

* * * *

چه شود ای گل نرگس، با تو دیدار کنم / جان و اهل و هستی ام، بر تو گرفتار کنم

روزه ی هجر تو از پای بینداخت مرا / کی شود با رطب وصل تو افطار کنم . . .

خدایا کمکمان کن که در این ماه رمضان

تمرین کنیم ترک هرآنچه که درک دوران ظهور را به تأخیر می اندازد . . .

* * * *

فرا رسیدن ماه ضیافت الهی بر شما و خانواده محترم مبارک باد

* * * *

آمد رمضان و عید با ماست / قفل آمد و آن کلید با ماست

آمد رمضان به خدمت دل / و آن کس که دل آفرید با ماست

فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما مبارک

* * * *

عازم یک سفرم ، سفری دور به جایی نزدیک

سفری از خود من تا به خودم ، مدتی هست نگاهم

به تماشای خداست و امیدم به خداوندی اوست

فرا رسیدن ماه رمضان ، ماه بارش باران رحمت الهی مبارک

التماس دعا

* * * *

مژده ای منتظران ماه خدا امده است / ماه شبهای مناجات و دعا امده است

ماه دلدادگی بنده به معبود رسید / بر سر سفره شاهانه گدا امده است . . .

شهادت امام هادی(ع)

عرض تسلیت

امروز زمین آغوش گشوده است تا بار دیگر انسان پاکی از سلاله خاندان پیامبر(ص) را در خود جای دهد و او را به حیاتی برتر از این دنیای دون و در کنار اولیا و انبیا نوید دهد. شهادت جانگداز آن امام همام، امام علی النقی(ع) را به عموم شیعیان جهان تسلیت می گوییم.

سال غم و اندوه

شهادت امام هادی(ع)، پیشوای دهم شیعیان، در ماه رجب و در 42 سالگی اتفاق افتاد. عروج روح قدسی آن انسان وارسته جهان اسلام را غرق در ماتم و اندوه ساخت. شهادت مظلومانه آن بزرگوار شهر سامرا را پر از شیون و ناله کرد. تمامی دوستداران اهل بیت در غم فقدان گوهری تابناک عزادار شدند و آن سال را سال اندوه شیعه نامیدند.

هجران مدینه

خلفای عباسی از توجه مردم نسبت به خاندان رسالت همیشه در هراس بودند و از مشاهده عشق و علاقه قلبی مردم نسبت به خاندان پیامبر احساس خطر می کردند. در مدینه، زادگاه امام هادی(ع)، والی مدینه آزار فراوانی نسبت به این شمع تابان الهی روا می داشت. از این رو شخصی به نام بریحه عباسی که امام جماعت بود به متوکل نامه نوشت که اگر هنوز تو را به مکه و مدینه نیاز هست، علی بن محمد(ع) را از این دیار تبعید کن؛ چرا که اکثر مردمان این منطقه را تحت نفوذ و اطاعت خویش قرار داده است. بدین ترتیب بود که متوکل با احترام امام را به سامرّا، محل خلافت خویش، دعوت کرد.

توهین متوکل به مقام امام هادی(ع)

متوکل خلیفه عباسی در ظاهر حضرت هادی(ع) را با احترام و تکریم به سامرا آورد ولی همواره در صدد اهانت و آزار حضرت(ع) بود؛ به طوری که هنگام ورود، حضرت را در کاروان سرای نامناسبی سکونت داد. شخصی از دوستداران حضرت برای عرض این مطلب به خدمت ایشان آمد. حضرت امام هادی(ع) در جواب فرمودند: کسی که خداوند قدر و منزلتش را بلند سازد با این اعمال کوچک و حقیر نمی شود.

محدودیت امام(ع)

هر اندیشمندی با نگاهی گذرا به زندگی امام هادی(ع) در می یابد که آن گرامی در سراسر عمر شریف خویش با محدویت های رنج آوری روبرو بوده است. متوکل، خلیفه ستمگر عباسی، امام هادی(ع) را به اجبار از مدینه به مرکز خلافتش یعنی سامرا آورد و آن بزرگوار را تحت مراقبت نگه داشت. در عین حال امام با تحمل همه رنج ها هرگز از مسئولیت الهی خویش در قبال جامعه انسانی دست نکشید و به کم ترین تفاهم و سازشی با ستمگران تن نداد و همواره روشنی بخش تاریکی های جهل و بی ایمانی بود.

اثر والای امام هادی(ع)

دهمین ستاره آسمان ولایت، امام ابوالحسن هادی(ع) زیارتی به نام «زیارت جامعه» تقدیم دوستداران امامت فرموده است. جان ما خاکیان فدای تربت پاک او باد که با شعاع فروزان سخن خویش ما را با آسمان عظمت و جلال الهی آشنا ساخته است. شیوایی کلام و والایی مضمون و دانش و معرفتی که در آن موج می زند خود گویای اصالت این زیارت و معرّف دانش سرشار گوینده ارجمند آن امام هادی(ع) است.

شاگردان امام هادی(ع)

با آنکه جوّ اختناق و ستم دوره خلفای عباسی، امکان استفاده از امام هادی(ع) را بسیار محدود کرده بود، در عین حال برخی از مشتاقان معارف قرآن و اهل بیت(ع) توانستند به قدر ظرفیت خویش از حضرت امام هادی(ع) کسب فیض کنند. در روایات، 185 نفر از راویان احادیث و شاگردان امام را نام برده اند که در میان آنان چهره های درخشانی چون حضرت عبدالعظیم حسنی، حسین بن سعید اهوازی و فضل بن شاذان نیشابوری به چشم می خورند.

شهادت محبوب دل ها

زهر سراسر بدن امام هادی(ع) را فرا گرفته بود و حضرت در بستر بیماری آخرین زمزمه های قدسی را با معبود خویش نجوا می کرد. غم و اندوهی گران بر قلوب مؤمنان سنگینی می کرد و چشم ها در فراق آن محبوب اشک می ریخت. حضرت امام علی النقی(ع)، آن طبیب آلام دردمندان و شفیق دل های مجروح مؤمنان، بر اثر زهر کشنده، در سومین روز از ماه رجب سال 254 (ه ) شربت شهادت نوشید.

حقارت نفس

نفس و سرشت واقعی انسان امانتی آسمانی و موهبتی است الهی که در اختیار انسان قرار گرفته است. اگر انسان آن را حقیر و کوچک بشمارد، در واقع همه چیز خود را باخته است و در این صورت ارتکاب زشتی ها برای او کار دشواری نخواهد بود. اما اگر ارزش وجودی خویش را بداند و به عظمت الهی و ملکوتی آن واقف شود هرگز آن را به تیرگی ها نمی آلاید. حضرت امام هادی(ع) در این مورد می فرمایند: اگر کسی در نزد خود خوار شود از شر او ایمن مباش.

در سوگ پدر

هشت بهار از عمر گران بهای دهمین امام و مولای عزیز ما، امام هادی(ع)، نگذشته بود که غبار یتیمی بر چهره اش نشست. در سال 220 هجری در آخر ماه ذیقعده پدر بزرگوار و جوان خود را از دست داد. پدری که نمونه بارز علم و تقوی و فضیلت و شجاعت و مظهر مبارزه با ستم و پناه درماندگان و بی چارگان بود. بعد از شهادت امام جواد(ع) امامت به فرزندش امام هادی(ع) منتقل شد و آن حضرت از همان سال های کودکی به مقام پیشوایی شیعیان رسید.

رفتار خلفای عباسی با امام هادی(ع)

زندگانی پر نشیب و فراز امام هادی(ع) هم زمان با حکومت هفت خلیفه عباسی بوده است. امام هادی(ع) همچون اجداد پاک خویش با سازش ناپذیری در برابر بیداد ظالمان و با دادخواهی و طرفداری از عدالت و هدایت و ارشاد انسان ها، به مبارزه با خلفای غاصب می پرداختند. به همین دلیل خلفا با وجود امام هادی(ع) همواره حکومت خویش را در خطر می دیدند و به هر طریق در تلاش بودند که چهره دهمین پیشوای راستین مسلمانان را دگرگون جلوه دهند و با نیرنگ های گوناگون علاقه امت را نسبت به آن بزرگوار کم کنند.

آزارهای متوکل نسبت به امام هادی(ع)

دوران امامت حضرت علی النقی(ع) بیشتر با متوکل عباسی هم زمان بود و این دوران از سخت ترین سال های زندگی آن بزرگوار محسوب می شود؛ زیرا متوکل از جنایت کارترین چهره های حکومت عباسی بود. سخت گیری و آزار متوکل نسبت به امام هادی(ع) و اهل بیتش به جایی رسید که مردم را به جرم پیروی از امامان گرامی و دوستی با آنان شکنجه می کردند و از همین رو کار بر دوستداران اهل بیت طهارت بسیار مشکل شد.

امام هادی(ع) خورشید عالم تاب

مولای بزرگوار ما، دهمین ستاره آسمان امامت، حضرت امام هادی(ع) همچون امامان و معصومان دیگر، همواره راهبر امت و بیان کننده احکام اسلام و قرآن بود. امام هادی(ع) دهمین اشعه فروزان مهر الهی بر روی زمین و واسطه فیض میان آفریدگار و آفریدگان بود که با فروغ عالم تاب دانش و یقین خویش تاریکی های نادانی را روشن می ساخت و گرمابخش محفل شیعیان در آن شام سرد و بی روح بود.

عبادت و پارسایی امام هادی(ع)

حضرت امام علی النقی(ع) علاوه بر برخورداری از کمال و فضل و دانش و معنویت، عابدترین و پارساترین مردم زمان خود بود و همچون پدران بزرگوارش شب های طولانی رو به قبله می نشست و به عبادت خالق یکتا مشغول می شد و لحظه ای از عبادت دست نمی کشید. همیشه بر تن نازنین و مبارکش لباسی از پشم می انداخت و سجاده اش حصیر بود.

خودپسندی

خودپسندی از صفات نکوهیده ای است که حقیقت آن جز غفلت و دوری از خدا چیز دیگری نیست. خودخواهی سرچشمه همه مفاسد و گناهان است و انسان را از خدا دور و دل را از ساحت عظمت او منصرف می کند. انسان خودخواه به تدریج از خودِ الهی و ملکوتی خویش دور می شود و علاوه بر دوری از خدا، اطرافیان را نیز از خود دور می کند و می رنجاند. حضرت امام هادی(ع) در سخنی ژرف و والا می فرمایند: کسی که خودپسند باشد، مخالفان او بسیار خواهند بود.

ایجاد روابط دوستانه

یکی از مسائل مهم در زندگی انسان برقراری پیوند دوستی و صمیمیت با افراد شایسته است و از موانع اساسی بر سر راه ایجاد دوستی و صمیمیت خودخواهی است. غرور و خودپسندی در افراد مانع تحکیم روابط دوستانه در میان آنهاست. باید به ابراز علاقه دیگران به درستی پاسخ گفت و از مصاحبت و معاشرت آنها بهره مند شد. امام هادی(ع) می فرمایند: کسی که دوستی و محبت و حسن نظرش را به تو تقدیم کند تو نیز از وی پیروی کن و پذیرای او باش.

اطاعت پروردگار

حضرت امام هادی(ع) که از قهرمانان وادی بندگی است، در مورد اطاعت خالق یکتا می فرمایند: کسی که از خدا پروا داشته باشد، دیگران از او پروا خواهند داشت، و کسی که از خدا اطاعت کند از او اطاعت می کنند و کسی که از آفریدگار اطاعت کند از خشم خلق باکی ندارد.

به راستی آنان که خالصانه و با تمام وجود گام در مسیر بندگی و اطاعت خدا نهاده و با این کلید، درِ سعادتِ جاودان را بروی خود گشوده و به عزّت حقیقی رسیده اند و آن را بزرگ ترین سرمایه و افتخار خود یافته اند، خداوند سرپرستی و تدبیر امور آنان را به عهده می گیرد و به آنها عزت و سربلندی می بخشد.

زیان نادانی

زیرکی و استفاده از عقل و تدبیر از ویژگی های انسان مسلمان است. این ویژگی به مؤمن کمک می کند تا بتواند حرف راست خویش را بر کرسی تصدیق بنشاند و بدین ترتیب از دین و مسلک خویش آگاهانه و به بهترین وجه دفاع کند. امام هادی(ع) در این باره می فرمایند: کسی که حق با اوست ولی سفیهانه عمل می کند، ممکن است نور حقش را به سبب عمل سفیهانه اش خاموش سازد.

دست به دامان دهمین خورشید

سلام بر تو ای فرزند پیامبر(ص)، ای منزلگاه فرشتگان الهی و ای خزانه دار علم. سلام بر تو ای پیشوای دهم شیعیان. سلام بر تو ای دهمین نور هدایت و امامت. سلام بر تو ای امام هدایت گر و چراغ تاریکی ها و ای پرچمدار پرهیزگاری. سلام خدا و فرشتگانش بر تو باد.

فضیلت ماه رجب

مجموعه: اعمال ماه رجب

 

 

 

 

ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان شرافت زیادی دارند و در فضیلت آنها روایات بسیاری وارد شده است. از حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) روایت شده که: ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمى‏رسد و جنگیدن با کافران در این ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است کسى که یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودى خدای بزرگ می‌گردد و غضب الهى از او دور می گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد.

از حضرت موسى بن جعفر(علیهماالسلام) روایت شده است که: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، آتش جهنم یک سال، از او دور شود و هر کس سه روز از آن را روزه بگیرد بهشت بر او واجب می گردد.

و همچنین فرمود که: رجب نام نهرى است در بهشت که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‏تر است. هر کس یک روز از رجب را روزه بگیرد البته از آن نهر بیاشامد.

از امام صادق(علیه السلام) روایت است که حضرت رسول اکرم( صلى الله علیه و آله) فرمود که: ماه رجب ماه استغفار امت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را "أصب" مى‏گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته مى‏شود پس بسیار بگوئید: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ».

ابن بابویه از سالم روایت کرده است که گفت: در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود، خدمت امام صادق(علیه السلام)رسیدم. وقتی نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آیا در این ماه روزه گرفته‏اى؟ گفتم نه والله اى فرزند رسول خدا. فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آن را به غیر از خدا کسى نمى‏داند به درستى که این ماهى است که خدا آن را بر ماه‌هاى دیگر فضیلت داده و حرمت آن را عظیم نموده و گرامی داشتن روزه دار را در این ماه بر خود واجب گردانیده است.

پس گفتم یابن رسول الله اگر در باقیمانده این ماه روزه بدارم آیا به بعضى از ثواب روزه‏داران آن نائل مى‏گردم؟ فرمود: اى سالم هر کس یک روز از آخر این ماه را روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدت سکرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر کس دو روز از آخر این ماه را روزه بگیرد از صراط به آسانى بگذرد و هر کس سه روز از آخر این ماه را روزه بگیرد ایمن گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدت‌ها و هول‌هاى آن روز و برات بیزارى از آتش جهنم به او عطا کنند. و بدان که براى روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده است و روایت شده که اگر شخصی قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دریابد: سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزََّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ .

اعمال مشترک ماه مبارک رجب
اینها اعمالی است که انجام دادن آنها متعلق به همه ماه است و اختصاصى به روز معینی ندارد و آن چند مورد است :

1- در تمام ایام ماه رجب دعای ذیل را که روایت شده امام زین العابدین(علیه السلام) در حجر در غره خواندند، خوانده شود:
"یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ وَ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ لِکُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِیدٌ اللَّهُمَّ وَ مَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَةُ وَ أَیَادِیکَ الْفَاضِلَةُ وَ رَحْمَتُکَ الْوَاسِعَةُ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَقْضِىَ حَوَائِجِى لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدِیرٌ ."

2- دعایی را که از امام صادق(علیه السلام) روایت شده، خوانده شود:
«خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَیْرِکَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلا لَکَ وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلا بِکَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ بَابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ وَ خَیْرُکَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِینَ وَ فَضْلُکَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِینَ وَ نَیْلُکَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِینَ وَ رِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاکَ وَ حِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاکَ عَادَتُکَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِیئِینَ وَ سَبِیلُکَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِینَ اللَّهُمَّ فَاهْدِنِى هُدَى الْمُهْتَدِینَ وَ ارْزُقْنِى اجْتِهَادَ الْمُجْتَهِدِینَ وَلا تَجْعَلْنِى مِنَ الْغَافِلِینَ الْمُبْعَدِینَ وَ اغْفِرْ لِى یَوْمَ الدِّینِ .»

3- از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که در ماه رجب این خوانده شود:
«اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ صَبْرَ الشَّاکِرِینَ لَکَ وَ عَمَلَ الْخَائِفِینَ مِنْکَ وَ یَقِینَ الْعَابِدِینَ لَکَ اللَّهُمَّ أَنْتَ الْعَلِىُّ الْعَظِیمُ وَ أَنَا عَبْدُکَ الْبَائِسُ الْفَقِیرُ أَنْتَ الْغَنِىُّ الْحَمِیدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الذَّلِیلُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْنُنْ بِغِنَاکَ عَلَى فَقْرِى وَ بِحِلْمِکَ عَلَى جَهْلِى وَ بِقُوَّتِکَ عَلَى ضَعْفِى یَا قَوِىُّ یَا عَزِیزُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَوْصِیَاءِ الْمَرْضِیِّینَ وَ اکْفِنِى مَا أَهَمَّنِى مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.»

قابل توجه است که ادعیه دیگری نیز برای این ماه عزیز ذکر شده است که می‌توانید به مفاتیح الجنان مبحث اعمال ماه رجب رجوع نمایید .

4- از حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) روایت شده که: هر کس در ماه رجب صد مرتبه بگوید:

«أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ» و آن را به صدقه ختم فرماید حق تعالى براى او به رحمت و مغفرت و کسى که چهار صد مرتبه بگوید بنویسد براى او اجر صد شهید عطا فرماید.

 
5- از نبی مکرم اسلام روایت است: کسى که در ماه رجب هزار مرتبه "لا إِلَهَ إِلا اللهُ" بگوید خداوند عز و جل براى او صد هزار حسنه عطا کند و براى او صد شهر در بهشت بنا فرماید .

6- روایت است کسى که در رجب در صبح هفتاد مرتبه و در شب نیز هفتاد مرتبه بگوید:

"أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ" و پس از اتمام ذکر، دست‌ها را بلند کند و بگوید: "اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى وَ تُبْ عَلَىَّ" اگر در ماه رجب بمیرد خدا از او راضى باشد و به برکت ماه رجب، آتش او را مس نکند .

 

 
7- در کل این ماه هزار مرتبه ذکر:

أَسْتَغْفِرُ اللهَ ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ مِنْ جَمِیعِ الذُّنُوبِ وَ الْآثَامِ " گفته شود؛ تا خداوند رحمان او را بیامرزد .

8- سید بن طاووس در اقبال از حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) فضیلت بسیاری براى خواندن سوره قل هو الله أحد نقل کرده است که ده هزار مرتبه یا هزار مرتبه یا صد مرتبه در این ماه تلاوت شود. و نیز روایت کرده که هر کس در روز جمعه ماه رجب صد مرتبه سوره قل هو الله أحد را بخواند براى او در قیامت نورى شود که او را به بهشت بکشاند.

9- سید بن طاووس از حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) روایت کرده که: هر کس در روز جمعه ماه رجب، مابین نماز ظهر و عصر، چهار رکعت نماز بگزارد و در هر رکعت حمد یک مرتبه و آیة الکرسى هفت مرتبه و قل هو الله أحد پنج مرتبه بخواند، و سپس ده مرتبه بگوید: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ» حق تعالى براى او از روزى که این نماز را گزارده تا روزى که بمیرد هر روز هزار حسنه به او عطا فرماید، و او را به هر آیه‌ای که خوانده شهرى در بهشت از یاقوت سرخ و به هر حرفى قصرى در بهشت از دُرّ سفید دهد و تزویج فرماید او را حورالعین و از او راضى شود .

10- سه روز از این ماه را که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه گرفته شود. زیرا که روایت شده هر کس در یکى از ماه‌هاى حرام، این سه روز را روزه بدارد حق تعالى براى او ثواب نهصد سال عبادت بنویسد.

11- از حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) روایت شده است که: هر کس در یک شب از شب‌هاى ماه رجب ده رکعت نماز به این نحو که در هر رکعت حمد و قل یا ایها الکافرون یک مرتبه و توحید سه مرتبه بخواند، خداوند گناهان او را می‌آمرزد.

 

اعمال شب و روز اول ماه رجب
شب اول
این شب، شب شریفى است و در آن چند عمل وارد شده است .

1- وقتی هلال ماه دیده شد فرد بگوید:
اللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ الْإِیمَانِ وَ السَّلامَةِ وَ الْإِسْلامِ رَبِّى وَ رَبُّکَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ.
و از حضرت رسول صلى الله علیه و آله منقول است که چون هلال رجب را مى‏دید مى‏گفت: اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِى رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّیَامِ وَ الْقِیَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَلا تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ.

 
2- غسل.
حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) فرموده‌اند: هر کس ماه رجب را درک کند و اول و وسط و آخر آن ماه را غسل نماید، از گناهان خود پاک می‌شود مانند روزى که از مادر متولد شده است.

3- زیارت امام حسین علیه السلام .

4- بعد از نماز مغرب بیست رکعت، یعنی 10 تا دو رکعتی نماز گزارده شود. تا خود، اهل، مال و اولادش محفوظ بماند و از عذاب قبر در پناه باشد.

5- بعد از نماز عشاء دو رکعت نماز گزارده شود بدین نحو:
در رکعت اول حمد و ألم نشرح یک مرتبه و توحید سه مرتبه و در رکعت دوم حمد و ألم نشرح و توحید و معوذتین خوانده شود و پس از سلام، سى مرتبه لا إِلَهَ إِلا اللهُ بگوید و سى مرتبه صلوات بفرستد تا حق تعالى گناهان او را بیامرزد مانند روزى که از مادر متولد شده است.

روز اول رجب
این روز، روز شریفى است و برای آن چند عمل ذکر شده است:

1- روزه .
روایت شده که حضرت نوح (علیه السلام) در این روز به کشتى سوار شد و به کسانى که همراه او بودند امر فرمود روزه بگیرند که هر کس این روز را روزه بگیرد، آتش جهنم یک سال از او دور شود .

2- غسل .

3- زیارت امام حسین علیه السلام.

از امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت شده است که: هر کس امام حسین (علیه السلام) را در روز اول رجب زیارت کند، خداوند او را بیامرزد. البته قابل ذکر است که زیارت از راه دور هم مورد قبول است ان شاء الله.

 

یک لحظه تلنگر